Փաստ ինֆո

Բաքվի բանտում ապօրինի պահվող Ռուբեն Վարդանյանը, դատավարությունից առաջ աշխարհի հանրությանն ուղղված իր ուղերձում ասել էր՝ «Ոչ չարություն, ո՛չ ատելություն ես չեմ զգում: Հակառակը, ես անկեղծորեն կարեկցում եմ բոլոր նրանց, ովքեր օրենք, բարոյական սկզբունքներ ու Ղուրանի պատվիրաններ են խախտում:

Ես վստահ եմ, որ իրական խաղաղությունը հնարավոր կլինի միայն այն ժամանակ, երբ հակամարտությունում ներգրավված երկրների առաջնորդները, իրենց հասարակությունների հավանությամբ, կկարողանան միասին ծաղիկներ խոնարհել այս պատերազմում բոլոր ընկածների շիրիմներին:

Ես խոստանում եմ անել ամեն հնարավորը, որ դա տեղի ունենա իմ կենդանության օրոք»:

Իսկ ո՞րն է Ռուբեն Վարդանյանի «մեղքը«, կոնկրետ ի՞նչի համար է ազարբայջան կոչվող պետությունը անմարդկային կտտանքների ենթարկում նրան։ Ի՞նչ «մեղադրանքներ» է նրան վերագրում 442 հատորանոց քրեական գործ սարքած ճոռոմ ստերի ու կեղծիքի այս պետությունը՝ ազարբայջան անվանյալ։ Ընդ որում՝ ամեն ջանք թափելով, որ «քրեական գործ» կոչվող այդ հորինվածքն անընթեռնելի լինի։ Այլապես, ինչու՞ այն պիտի լիներ գրված ազարբայջաներենով, ժամանակն էլ լիներ շատ կարճ․․․ Պարզ է, չէ՞, որ այս ամենը հատուկ է արված։

Բայց դառնանք հիմնական հարցին՝ ո՞րն է ի վերջո, Ռուբեն Վարդանյանի մեղքը, ինչու՞մ է մեղադրում նրան ազարբայջանն իր 422 հատորանոց հորինվածքում։

Իրականում, հայ գործարար, բարերար և հասարակական գործիչ, 2022 թվականի նոյեմբերի 4-ից մինչև 2023 թվականի փետրվարի 23-ը Արցախի Հանրապետության պետական նախարար Ռուբեն Վարդանյանն ի՞նչ «հանցանք» է գործել ազարբայջան կոչվող պետության հանդեպ։
422 հատորանոց ստահոդ ճոռոմաբանության մեջ անհնար է գտնել որևէ լուրջ մեղադրանք՝ ուղղված ազարբայջանին։

Ռուբեն Վարդանյանի մեղքն ուրիշ է և այն բնավ պետք չէ փնտրել ո՛չ ազարբայջանի տիրույթում, ո՛չ էլ՝ այդ պետության իրավական ատյաններում։

Իր պրոֆեսիոնալ և հանրային գործունեությամբ Ռուբեն Վարդանյանն աշխարհաքաղաքացի է, իրապես՝ Արևմուտքն ու Արևելքը հումանիզմի հարթության մեջ մեկտեղող կերպար։

Դրա լավագույն օրինակը «Ավրորա» մարդասիրական նախաձեռնությունն էր, որի համահիմնադիրը լինելով նա կարողացավ աշխարհի բազմաթիվ պետությունների և հասարակությունների հայացքն ուղղել դեպի Հայաստան, Ցեղասպանության միջով անցած և Փյունիկ թռչուն որպես կրակներից հառնած՝ սեփական անկախ պետությունն ու պետականությունը ստեղծած և ստեղծարար Հայ ու Հայաստան․․․

Բնականաբար, ազարբայջանին ուղղորդողը միշտ նույնն է՝ Թուրքիան և հենց վերջինիս համար աններելին Ռուբեն Վարդանյանի մարդասիրական գործունեությունն էր և այդ ծիրում աշխարհը մեկ դարձրած՝ «Ավրորա» մարդասիրական նախաձեռնությունը։ Այն աշխարհի՝ հումանիզմի կարոտը մեկտեղելով, կարոտյալներին օգնության ձեռք մեկնելով հանդերձ, միաժամանակ՝ հիմքում իրապատում ուներ, այն է՝ Ավրորա Մարդիգանյանի՝ Արշալույս Մարտիկյան- հայ կնոջ կյանքի ահասարսուռ պատմությունը /հուշերի գիրքը՝ «Հոշոտված Հայաստան»/։

Ավրորան անցնելով Օսմանյան կայսրության կողմից իրականացված ցեղասպանության վայրագությունների միջով, կարողացել էր ոչ միայն հաղթահարել սարսափները, այլև պատմում էր թուրքերի ձեռամբ հոշոտված Հայաստանի ի՛ր իսկ պատմությունը, որպեսզի աշխարհն իմանա իրականությունը․․․

Այդպիսով, Ավրորան, ըստ էության, փաստում, փաստագրում էր Թուրքիա պետության՝ իրականացրած՝ Հայոց Ցեղասպանության մասին․․․

Ասել է՝ Ռուբեն Վարդանյանի՝ Բաքվի բանտում գտնվելու իրական պատվիրատուն ո՛չ թե կատարածու մի պետություն է, այլև՝ Թուրքիան է՝ Արևմուտքի մահակը․․․

Իսկ «քաղաքակիրթ» Արևմուտքն առայժմ ընդամենը լուռ հետևում է այս անմարդկային «դատավարությանը»։ ՈՒր «մեղադրյալի» աթոռին Ռուբեն Վարդանյանից բացի Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունն է․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո