Փաստ ինֆո

Երևանում օդի աղտոտվածության, փոշու առկայության բարձր կոնցենտրացիայի հիմնական պատճառները 3-ն են, 3-ն էլ գտնվում են քաղաքային իշխանությունների սխալների դաշտում։ Այս մասին «Փաստինֆոյի» հետ զրույցում ասաց Ճարտարապետ-քաղաքային պլանավորող Սարհատ Պետրոսյանը։

Նա ընդգծեց, որ Երևան քաղաքը մեծ օրգանիզմ է, որի շրջակա տարածքները ևս ազդում են Երևանի կլիմայի վրա։ Երևանի քամիները փչում են հյուսիսից՝ հարավ։ Ողջ Երևանի հյուսիսում ավազի հանքեր են, որոնք հիմա տասնապատիկ ավելի մեծ ծավալներով են շահագործվում, քան նախկինում։ Քամիները այդ ավազը բերում են Երևան, մինչդեռ Երևանում կանաչապատ տարածքներ չկան, որևէ պատշաճ աշխատանք չի կատարվում կանաչապատման խնդիրը լուծելու համար, այդ փոշին գալիս ու մնում է Երևանում։ Բնականաբար, փոշին ճախրում է օդում, երկրորդը՝ անխնա շինարարությունն ՝ ի հաշիվ կանաչ տարածքի, որ պետք է կլաներ փոշին։ Շինարարության արդյունքում ստեղծվում է փոշու նոր աղբյուր»։
Նա ընդգծեց, որ ժամանակ առ ժամանակ քաղաքային իշխանությունները մտածում են ու ինչ-որ հայտարարություններ են անում այս ուղղությամբ։ «Օրինակ, տարիներ առաջ ասում էին, որ բոլոր շինհրապարակները պետք է ցանցապատվեն և այլն, բայց հիմա առաջարկում եմ շրջել շինհրապարակներում ու տեսնել, թե քանիսն են ցանցապատված։ Այսինքն, բոլոր այդ սխալները բերում են այս վիճակին։

Խնդիրը լուծելու համար այս իշխանությունները նախ պետք է դադարեն իրենց դնել ամենագետի տեղ, չզբաղվեն պոպուլիզմով ու երկարաժամկետ զարգացման ուղղություններով գնան, որը ենթադրաբար, իրենց կարողությունների շրջանակում չի։ Հետևապես, պետք է նորմալ մասնագետների ներգրավեն։ Մինչդեռ, այսօր անգամ իշխանականներն են խոսում, որ Երևանի քաղաքապետարանը կոռուպցիայի մեջ թաթախված կառույց է, իսկ կոռուպցիայի մեջ թղթախված կառույցից ի՞նչ փոփոխություն կարելի է սպասել, որ մեր կյանքը լավանա։ Այս կազմով քաղաքային իշխանությունը ի վիճակի չի լինելու անելու որևէ բարեփոխում։ Ամեն դեպքում՝ պետք է կանոնակարգել շինարարությունը, պատշաճ, որակյալ կանաչափատում անել, ոչ թե սակուրաներ տնկել ու նման անհասկանալի բույսեր, որոնք էլ կբերի իրավիճակի փոփոխությանը»։

ՀՀ Ճարտարապետների միության նախկին նախագահ Մկրտիչ Մինասյանն էլ ընդգծեց, որ վերջին տարիներին, երբ չկար Երևանի գլխավոր հատակագիծը՝ շինարարությունների թույլտվությունները կրկնակի շատացել էին։
«Անհերքելի է, որ քաղաքում իրականացվող տարերային շինարարությունը և օդում փոշու մակարդայի բարձր լինելը միմյանց հետ անմիջական կապի ունեն։ Սա շատ անհանգստացնող է։

Կարծում եմ, օդի աղտոտվածության նվազեցման միակ պայմանը կանաչ զանգվածի ավելացումն է, մինչդեռ քաղաքում մենք այսօր տեսնում ենք լրիվ հակառակ պատկերը, 1-2 այգի են կառուցում կամ վերակառուցում, ինչը հարցը չի կարող լուծել, որովհետև ոչնչացվել են, օրինակ, Մոնումենտ գնացող ճանապարհի լանջի կանաչապատ տարածքը, Դալմայի այգիները, այդ ծավալների վերականգնումն այլևս անհնարին կլինի, բայց պետք է ինչ որ պահի սկսել վերականգնել կանաչ տարածքները։ Օրինակ, Բաղրամյան պողոտային հարևանությամբ հսկայական շինարարություն է, որևէ ազատ տեղ չկա։ Մինչդեռ, կառուցապատման տարածքների ու կանաչ տարածքների հարաբերակցություն նորմեր ու չափորոշիչներ կան, ում հարցնում ես՝ ասում են նորմերը պահպանված են, մինչդեռ անզեն աչքով բոլորովին հակառակ պատկերն ենք տեսնում։ Երևանում այլևս կանաչ մեծ զանգված չկա, անգամ ոչնչացված է կանաչ զանգվածը, որ նախատեսված էր Երևանում՝ օղակաձև զբոսայգում, անգամ տեղ-տեղ այդ զանգվածը հենց այգուն բավարար չէ։ Այսինքն, կանաչի վրա ընդհանրապես ուշադրություն չենք դարձնում, այս իրավիճակը երբեք չի շտկվի ու սա առողջության համար շատ վտանգավոր է»։

Նա ընդգծեց, որ թեև տնտեսական զարգացման առումով քաղաքում շինարարությայն առկայությունը խթանիչ է, բայց դա չի նշանակում, որ այդ շինարարությունը պետք է բացառապես Երևանում իրականացնել։ «Մենք տարաբնակեցման ծրագիր ունեինք, ըստ որի՝ ոչ թե Երևանում պետք է միայն շինարարություն իրականացվեր, այլև պետք է դուրս գայինք դեպի սահմանային գծեր, որպեսզի մեր հանրապետությունը համաչափ զարգացում ունենա։ Օրինակ, Օրբելիում 5 հատ 35 հարկանի են նախատեսում կառուցել, իսկ այդ տեղի մարդկանց վիճակն ի՞նչ է լինելու, որոևէ մեկը մտածել է, ով կարողանում է, շտապում է քաղաքում շինարարության համար տարածք վերցնել, սա անթույլատրելի է»։

Աղբյուր` Փաստինֆո