Փաստ ինֆո

Երբ շարունակ իշխանություն-ընդդիմություն փոխհրաձգության ականատեսն ու վկան ենք լինում, հասկանալի է, այդպես էլ պիտի լիներ, բայց երբ իշխանության տարբեր թևերն են նետաձգության մրցության մեջ մտնում, այ, դա է անհասկանալի։

Ասենք՝ խորհրդարանական և արտախորհրդարանական ընդդիմության ջուրն ինչու՞ չպետք է մի առվով գնա, չէ՞ որ մեծ հաշվով երկուսի պայքարն էլ ուղղված է ներկա ապազգային իշխանության հեռացմամբ, տրամաբանված արտաքին և ներքին քաղաքականության իրականացմամբ Հայաստանի հանդեպ վտանգների չեզոքացմանը, որպես սկիզբ և կարևոր պայման՝ բանակի հզորացմամբ, պետության անվտանգությանն ուղղված քայլերի տրամաբանական ընթացքին։

Ի դեպ, մի բան է՝ երբ ժողովուրդն է դժգոհ ընդդիմությունից, ի վերջո՝ քանի անգամ հայրենի ընդդիմությունը փողոց հանեց ժողովրդին, պայքարը թեժացրեց և տարբեր փուլերում՝ տարբեր կերպ, բայց բոլոր դեպքերում՝ տուն ուղարկեց։

Բայց գանք արտախորհրդարանական և խորհրդարանական ընդդիմությանը։ Առաջինները երկրորդներին շարունակ մղում են մանդատները վայր դնելու։ Ի դեպ, երբ ժողովուրդն է պահանջում այս բանը, դարձյալ հասկանալի է՝ հոգնել են շատերը պարբերաբար տուն ուղարկվելուց, բայց երբ նույնը շարունակ պնդում են արտախորհրդարանական ընդդիմության ներկայացուցիչները, ուզում ես հարցնել՝ իսկ ի՞նչ է դա տալու։ Ի վերջո, մանդատ վայր դնելուց հեշտ բան չկա։ Մանդատ վայր դնելը ո՛չ ծրագիր է, ո՛չ էլ՝ նպատակ․․․

Էականն այլ է՝ Ազգային Ժողովը որպես կարևորագույն հարթակ ճիշտ օգտագործե՛լ պիտի կարողանան ընդդիմադիրները։ Ընդ որում՝ միասնական կերպով։

Շատ կարևոր մի բան էլ կա՝ ընդդիմությունը՝ ԱԺ-ում, թե՝ դրսում հարկ է, որ շարունակ իր թեմատիկ դոմինանտությունը մեդիա բոլոր հարթակներում կարողանա պահել։ Այսինքն, այնպես պահել, որ ներիշխանական շոուները ոչ միայն չզբաղեցնեն մարդկանց, օրվա ու շաբաթվա հիմնական թեմա չդառնան, այլ աննշան մնան և անէական այն կարևորի և էականի հանդեպ, որ ընդդիմադիրներինը կլինի։

Այսինքն, պիտի երկրում եղանակ ստեղծողը կարողանա ընդդիմությունը դառնալ։

Պայքարի մեջ այդպիսի փուլեր եղել են, վստահաբար, էլի կլինեն։

Իսկ այս համատեքստում անչափ կարևոր է նաև, որ հավաքական ընդդիմությունը նպատակային և ծրագրային գործունեություն ծավալի։

Աղբյուր` Փաստինֆո