Փաստ ինֆո

Տարիներ շարունակ, երբ Հայաստան-Ազարբայջան գնահատականների համատեքստում ԱՄն-ը, Ռուսաստանը և կամ այնպիսի միջազգային կազմակերպություններ, ինչպիսիք են ՄԱԿ-ը, ԵԽ-ն, ԵԽԽՎ-ն հավասարության նշան են դնում ՝ անտեսելով ճշմարտությունն ու արդարությունը, մենք զայրանում ենք, երբեմն՝ արձագանքում՝ բարձր ամբիոններից՝ հնչեցնելով իրականությունը։

Բայց եկեք խոստովանենք, որ այսօր մենք այլևս ընդհանրապես իրավունք չունենք վկայակոչել այս կամ այն գերտերության կամ միջազգային կառույցի անարդար գնահատականը։ Շատ պարզ պատճառով, բանն այն է, ՀՀ վարչապետի աթոռն զբաղեցնում է մեկը, ով ոչ թե հավասարության նշան է դնում Հայաստանի և թուրքազարբայջանական տանդեմի միջև, այլև շատ հստակ գիծ է տանում՝ հօգուտ տանդեմի։ Եվ մենք արդեն չենք զարմանում։

Մենք նույնիսկ չենք զայրանում արդեն, քանզի օտարներն ամեն անգամ խարանում են, թե՝ ձեր պետության առաջին դեմքն այսպես է ասել, թե՝ իր համաձայնությունը տվել է, և այլն։

Իսկ ո՞վ է մեր երկրի ղեկավարը։ Մարդ, ով համապարփակ գիտելիք չունի ոչ մի ասպարեզում, սակայն շարունակ խոսում է։ Խոսում է ամեն ինչից, իսկ վերջերս, ցանկացած թեմա շոշափելիս, հղում է անում մեր սոցիալ-հոգեբանությանը։ Հղում է անում և նույն հարթության վրա դնում Արևմտյան Հայաստանը և ալիևյան հորինվածք, հիվանդ ուղեղի արգասիք՝ անգո մի բան՝ այսպես կոչված՝ արևմտյան ազարբայջան։

Երեկվա հարցազրույցի միտք բանին, սակայն, հայերի սոցիալ-հոգեբանությունից անդին էր։
Իսկ հղումը բանախոսի, հարցազրույց տվողի՝ Սահմանադրական դատարանին էր ուղղված։ Բանախոսը վստահ է, որ ՀՀ ՍԴ-ն հակասահմանադրական կհամարի խաղաղության պայմանագիր կոչվածը՝ Սահմանադրությունը վեր դասելով միջազգային պայմանագիր համարվող այսպես կոչված՝ խաղաղության պայմանագրից։ Իրականում էլ՝ պիտի վեր դասի, քանի որ առաջարկվող պայմանագիրը հակասահմանադրական է։

Բայց Սահմանադրության, Մայր օրենքի հանդեպ երկյուղածության չնչին նշույլ չունեցողի համար էականն այն է, որ ցանկացած գնով կատարի ազարբայջանի պատվերը։ Այն է՝ այնպես անի, որ ՀՀ Սահմանադրությունը չհակասի այսպես կոչված՝ խաղաղության պայմանագրին։ Այսինքն, ազարբայջանի կամոք փոխի այն՝ ՀՀ Սահմանադրությունից՝ հանելով ՀՀ և Լեռնային Ղարաբաղի վերամիավորման մասին անկախության հռչակագրին հղումը։

Ըստ էության, նա եկել էր հրահանգ տալու․ ՍԴ-ին և ԱԺ-ին ևս մեկ անգամ ասելու, որ ՀՀ կողմից վավերացված միջազգային պայմանագրերը գերակա են ՀՀ օրենսդրության հանդեպ։

Բնականաբար, ոչ՝ ՄԱՅՐ ՕՐԵՆՔԻ։

ՈՒստի, փաշինյանական դիլեման հետևյալն էր՝ փոխե՞լ Սահմանադրությունը, թե՞ հրաժարվել պայմանագրից։

Վերջինս, ուղղակի սեփական իշխանությունից հրաժարվել է նշանակում։

Իսկ արդյո՞ք այս համատեքստում նրա համար գոյություն ունի դիլեմա։

Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո