Փաստ ինֆո

Երվանդ Քոչարն իր ամբողջ ունեցվածքը՝ հեղինակային իրավունքով, ժառանգեց իր կնոջը, որը սրբորեն պահեց ամբողջը, ստեղծեց թանգարան։ Թանգարան ստեղծելու համար որոշակի միավոր էր պետք, դա էր պատճառը, որ անգամ լուսանկարները՝ որպես միավոր, տրվեց թանգարանին։ Մեր երկու եղբայրներին խնդրեց, առաջարկվեց, որ այն, ինչ նվիրաբերված է մեզ՝ տրամադրել թանգարանին, որ այն ցուցադրվի, որ ժողովուրդը տեսնի գործերը։ Հավատացնում եմ՝ հիմնական գործերը, որոնք տեսնում եք կախված թանգարանում՝ իմ սեփականությունն է։ Ես և եղբայրս համաձայնեցինք, իմ մոր կենդանության օրոք հանձնեցինք թանգարանին։ Այս մասին լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց Երվանդ Քոչարի որդին՝ կինոռեժիսոր Ռուբեն Քոչարյանը։

«Ես թանգարանին հանձնեցի 21 գործ, որի համար ստացա հավատարմագիր»,- ասաց նա։
Նրա խոսքով՝ մայրն արդեն գիտակցում էր, որ ծանր հիվանդ է, հաշված օրեր են մնացել, արագ մտածել է, թե ով պետք է այդ ամենը տնօրինի, ինքը չի համաձայնել, քանի որ կինոյի մարդ է, ցանկանում էր աշխարհ տեսնել, եղբայրը նույնպես ստեղծագործ անձնավորություն էր։

« Որոշեցին հանձնել մեր հարսին, կարծում էի՝ մեր ընտանիքի միակ ու հավատարիմ մարդն էր, որին կարելի էր վստահել։ Մեր հարսը եղավ ֆոնդապահ, ես շատ հանգիստ էի, ի վերջո, Երվանդ Քոչարի հարստությունը ոչ միայն մեր հարսն է տնօրինում, այլև ժողովուրդը կարող է գնալ ու տեսնել այդ շեդևրները»,- ասաց Ռուբեն Քոչարը։
Անցան տարիներ, Ռուբեն Քոչարն ԱՄՆ-ից վերադարձավ հայրենիք ու, ի զարմանս իրեն, երբ թանգարանում իրեն տեսել է հարսը՝ արդեն թանգարանի տնօրենը, զարմացել է։

«Ասաց՝ «ինչո՞ւ ես եկել, դու ի՞նչ կապ ունես թանգարանի հետ, դուրս արի այստեղից, մի մտի, դու ոչինչ չես արել այս թանգարանի համար»։ Լալան շատ զարմացավ, հետո, երևի, ջուր խմեց, զարմանքն անցավ»,- նշեց նա։
Քոչարի խոսքով՝ երբ մոտեցել է Երվանդ Քոչարի 125-ամյա հոբելյանական տարին, ինքը որոշել է Քոչարի գործերը Հայաստանից դուրս հանել։

«Ասացի՝ իմ սեփականությունը կհանեմ, կցուցադրեմ, հարց տվեցի, ասացի՝ գործերը որտե՞ղ են, լռություն եղավ, ասացին՝ մի շաբաթից հետո կպատասխանեն։ Մեկ շաբաթ հետո Լալա ու Կարինե Քոչարները ինձ բերեցին մի ցուցակ՝ գունավոր լուսանկարներով՝ կողքը նշած՝ այս-այս գործերը չկան։ Ո՞նց թե չկան, որտե՞ղ են»,- ասաց Ռուբեն Քոչարը՝ նշելով, որ այս ամենը տեղի է ունեցել անցյալ տարվա վերջում։

Փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանն էլ ասաց՝ վստահ է՝ շուտով հակահարված են ստանալու, ասելու են՝ ներընտանեկան վեճ է, պարոն Ռուբենը ցանկանում է նկարները վերցնել ու ծախել։

«Որ հաստատվի փաստը, որ նկարները չկան, որպես սեփականատեր՝ Ռուբեն Քոչարը դիմել է թանգարանին ու խնդրել վերադարձնել իր սեփականությունը, իմաստն այն էր՝ հասկանալ նկարները կա՞ն, թե՞ ոչ»,- նշեց Աթանեսյանը։
Նրա փոխանցմամբ՝ բողոք են ներկայացրել կառավարություն, որը հասել է ՔԿ, սակայն «գործը զոհվում է»։
«Քննչական մարմիններին, ցավոք սրտի, հավատալ պետք չէ։ Մենք դիմել ենք նաև ՊՎԾ ու ԿԳՄՍՆ, ԿԳՄՍՆ-ի վարքագիծը «շատ լավն է», ասում են՝ պարբերաբար ստուգել են թանգարանը, գիտե՞ք ոնց՝ գրում են թանգարանին, ու ասում ՝ «մի հատ ձեզ ստուգեք», թանգարանն էլ ինքն իրեն ստուգում է ու ասում ՝ «ամեն ինչ լավ է»»,- նշեց Տիգրան Աթանեսյանը։
Անհետացած ստեղծագործություններից միայն մեկի տեղը գիտեն՝ Մոսկվայում է, ևս մեկ ստեղծագության մասով էլ կասկածներ ունեն, մտածում են՝ ֆիզիկական անձի են նվիրել, բայց անուն չեն հրապարակի։

Աղբյուր` Փաստինֆո