Փաստ ինֆո

Կարծում եմ, հասարակության մի մասը սպասում էր կոնկրետ արդյունք նախևառաջ «Սրբազան շարժման» պայքարի առաջին փուլի ավարտին, բայց քանի որ առաջին փուլը որևէ արդյունք չտվեց, հետևաբար՝ երկրորդ սեզոնի երկրորդ սերիան ևս ցույց տվեց, որ հասարակության մոտ այլևս ոչ մի ակնկալիք չկա, որովհետև մարդկանց թիվն էական քիչ է։ Տպավորություն է, որ ուղղակի մարդկանց են զբաղեցնում, միևնույն է ուրիշ կլինո չկա նայելու։ Այս մասին «Փաստինֆոյի» հետ զրույցում ասաց քաղտեխնոլոգ Արմեն Բադալյանն՝ անդրադառնալով «Սրբազան պայքարի» վերջին 2 հանրահավաքների արդյունքերին։

«Հայաստանի հասարակությունը մեկ օրվա պայքարի է սովոր, մեկ օրում արդյունք տեսան՝ լավ, չէ՝ գնում են տուն։ Առավելագույնը, 2-3 օր կարող են պայքարել։ Հիմա այլևս ակնկալիք չունեն, երբ գալիս են հանրահավաքի՝ ակնկալում են ինչ-որ գործողության ու ակնկալիք, որ այդ հանրահավաքի միջոցով բան է փոխվելու, այլ հարց է, որ հանրահավաքով բան չի փոխվելու, բայց հանրահավաքի եկող մարդը ակնկալում է, որ միգուցե սա կլինի այն հանրահավաքը, որով ինչ-որ բան կփոխվի»։

Բադալյանն ընդգծեց, որ փողոցային պայքար հնարավոր չէ իշխանություն փոխել։ «Հանրահավաքը փողոցային պայքարի դետալներից մեկն է, եթե ստրատեգիան սխալ է, եթե ամբողջ պատկերը սխալ է ընտրված անկախ նրանից՝ մի դետալը ճիշտ է ընտրված, թե սխալ՝ միևնույն է արդյունք չի տալու։ Հետևաբար, Սահմանադրական դատարան կգնաս, թե Հանրային հեռուստաընկերություն, կամ որևէ այլ վայր, այս փողոցը կփակես, թե չես փակի՝ էական չէ, դրանք առանձին դետալներ են, որոնք առանձին վերցրած ոչ մի նշանակություն չունեն։ Եթե մեխանիզմը չի աշխատում՝ առանձին դետալները նշանակություն չունեն»։

Նրա դիտարկմամբ՝ ընդդիմությունը պետք է մտածի, թե ինչ նպատակ է իր առջև դնում և այդ նպատակին հասնելու համար, ինչ խնդիրներ կան ու ինչպես են դրանք լուծելու։ «Նպատակը այս դեպքում իշխանափոխությունն է, այսինքն՝ կա, սակայն խնդիրները անհասկանալի են, գնում են Սահմանադրական դատարան, որ ի՞նչ անեն, հանրային գնաց՝ որ ի՞նչ անի։ Ինչի՞ համար էր պետք այդ ուղերձը, որ հղում էր, այդ ուղերձն անհնա՞ր է այլ հեռուստաընկերությամբ հղել, կամ այդ ուղերձն ո՞ւմ էր ուղղված, ենթադրենք՝ ինչ-որ սահմանամերձ Ճերմակաշեն գյուղի 50-ից ոչ ավելի բնակիչների՞ն, եթե անգամ նրանք այդ ուղերձը լսեցին՝ ինչ էին անելո՞ւ։ Միլոնանոց Երևանը թողել են՝ 50 բնակիչ ունեցող Ճերմակաշենի բնակիչների վրա՞ է հույսը։ Այսինքն, խնդիրը ոչ թե առանձին վերցված ակցիաներն են, այլ ռազմավարությունը,որովհետև, կրկնեմ, փողոցով իշխանություն անհնար է վերցնել»։

Աղբյուր` Փաստինֆո