Փաստ ինֆո

Չորս տարի առաջ այս օրը ազարբայջան սարքովի պետությունը պատերազմ սկսեց Արցախի Հանրապետության դեմ։ Պատերազմի ողջ ընթացքում հայությունը Հայաստանում և Սփյուռքում Արցախի դեմ թուրքադրբեջանական տանդեմի սանձազերծած պատերազմին մասնակցեց որպես Հայրենական պատերազմի։ Հայ զինվորը և կամավորը կռվում, հետ էին մղում մեզնից մի քանի անգամ սպառազեն թշնամուն և վարձկան ահաբեկիչներին, սակայն, 44-օր տևած այդ պատերազմը հայերս պարտվեցինք։

Հետահայաց անդրադառնալով 44-օրյա պատերազմին և դրանից հետո կապիտուլյացիոն պայմանագրի կնքմանը նախորդած գործընթացներին, երբ դիտարկում ենք մեր ռազմական և դիվանագիտական գերատեսչությունների ղեկավարների և գործիչների բարձրաձայնած սուղ մտքերը, ակնհայտ է դառնում , որ այս երկու մակարդակներում բարձրաստիճան պաշտոններ զբաղեցրած անձինք հանուն մեր պետության և մեր ազգային շահերի չէ, որ գործել են։ Ցանկացած դեպքում, առանց լուրջ վերլուծության, առանց աղբյուրագիտական ուսումնասիրությունների՝ զուտ որպես վերադասից ստացված հրաման ու հանձնարարություն կատարող են եղել մեր սպաներն էլ, դիվանագետներն էլ։ Ընդամենը։

Ի սկզբանե իշխանությունն ուղղորդվել է թշնամու կողմից ցույց տրված ինչ-որ քարտեզներով, որոնք բոլոր դեպքերում Ադրբեջանի շահն էին առաջ տանում։

Իսկ փաշինյանն իրականում երկակի խաղ էր խաղում՝ ՀՀ-ում ռազմական դրություն էր հայտարարում, հանդես էր գալիս ուղերձով, գոռում էր, թե՝«Իլհամ Ալիևի բռնատիրական վարչակազմը վերստին անցել է պատերազմական գործողությունների։ Դա հայ ժողովրդին հայտարարված պատերազմ է, պատերազմ է մեր անկախության, ազատության, մեր արժանապատվության դեմ։ Ադրբեջանական բռնապետությունը իր իսկ վարած հակահայ քաղաքականության պատանդն է դարձել և այսօր փորձում է արդարացնել իր իսկ որդեգրած քարոզչական խոստումները Արցախյան հակամարտությունը պատերազմական միջոցներով լուծելու մասին։ Հայ ժողովուրդը պատրաստ է արժանի հակահարված հասցնել թշնամուն»։
Հայ ժողովուրդը պատրաստ էր, բայց ժողովրդին առաջնորդողը՝ կեղծ էր․․․
Հետո, ավելի ուշ, դավաճանական պատերազմից և պարտությունից հետո Փաշինյանն ինքնախոստովանական ցուցմունք տվեց, թե՝իր մեղքն այն էր, որ 2018- ին անկեղծ չի եղել ժողովրդի հետ և թաքցրել է, որ իր պատկերացումներում Արցախը պետք է լինի Ադրբեջանի կազմում։

Մարդն սկզբում մտքում է հանցանքը գործում, հետո այն իրագործում է։

Ակնհայտ է՝ այսպիսով նա խոստովանում է, որ ի սկզբանե արդեն Արցախը հանձնած ուներ։ Միայն թե՝ նորից ուզում էր դավաճան չերևար։ Բայց դավաճանությունը երևալ- չերևալով չէ։ Արարքներով է, գործողություններով։

Իսկ Հայաստանի վարչապետի աթոռին կառչածը արդեն վեց տարի է իր գործողություններով փաստում է մեկ բան՝ ինքը կապ չունի ոչ Արցախի, ոչ Հայաստանի և ոչ էլ հայության հետ, ինքը թշնամու ներկայացուցիչն է Հայաստանում։

Ամենաթարմ վկան ՄԱԿ-ում նրա փուչիկ-ելույթն էր և տանդեմի գլխավորի հետ լուսանկարը՝ վերջինիս գիրքն ամուր սեղմած, դեմքը՝ երջանկությունից բերանբաց․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո