Փաստ ինֆո

ԱՄՆ-ի պատմության մեջ նմանատիպ իրադարձությունները հազվադեպ են, միայն 1-2 դեպք է եղել, երբ առաջադրված թեկնածուները դուրս են եկել ընտրապայքարից, սա եզակի դեպքերից մեկն է։ Ամեն դեպքում`Դեմոկրատական կուսակցության կողմից Բայդենի առաջադրումը որպես թեկնածու ժամանակին մեծ զարմանք հարուցեց։ Փորձագիտական դաշտում բոլորն էլ գտնում էին, որ սա սխալ որոշում է և ապագայում լավագույն պայմաններն է ստեղծելու՝ Հանարպետականների և նրանց թեկնածու Թրամփի հաղթանակի համար։ Այս մասին «Փաստնիֆոյի» հետ զրույցում ասաց քաղաքագետ Գարիկ Քեռյանն՝ անդրադառնալով Ջո Բայդենի որոշմանը՝ դուրս գալ նախագահական ընտրապայքարից և իր աջակցությունը հայտնել փոխնախագահ Քամալա Հարիսիի թեկնածությանը

Նա ընդգծեց, որ Բայդենի հասակը տպավորություն էր ստեղծում որ նա այլևս կենսունակ չէ և չի կարող կառավարել երկիրը հաջորդ 4 տարիների ընթացքում։ «Ճանապարհի կեսից «Դեմոկրատները» հասկացան իրենց կատարած սխալը և հիմա փորձում են շտկել բացթողումը և փոխել թեկնածուին։ Եթե այս փոփոխությունը չլիներ, ապա կարելի էր հիմա արդեն վերջնականորեն շնորհավորել Թրամփին։ Հիմա Բայդենի փոխարինումը Հարիսով որոշակի նվազեցնում է Թրամփի հաղթանակի շանսերը, բայց ոչ այնքան որ հնարավոր լինի կանխատեսել նրա պարտությունը, որովհետև հենց միայն ընտրապայքարի կեսից թեկնածուին փոխելն ինքնին բացասական է ազդելու արդյունքների վրա։

Երկրորդը՝ «Դեմոկրատները» կարող են պարտություն կրել Բայդենի արտաքին քաղաքական մի շարք ձախողումների պատճառով։ Հիմնական ձախողումը, որ իջեցնում է նրա ու, առհասարակ, «Դեմոկրատական» կուսակցության իմիջը՝ ուկրաինական պատերազմն էր, որը շատ արդյունավետ օգտագործում է Թրամփն ընտրապայքարի ժամանակ, այդ գործոնը որպես հակաքարոզչություն անելով, քանի որ 100 հազարավոր երիտասարդների զոհվելն ու իրական արդյունքների չհասնելը նյութական մեծ կորուստ է, ԵՄ-ն և ԱՄՆ-ն 200 մլրդ դոլար են ծախսել այս պատերազմի վրա ու արդյունքերի չեն հասնել, այս փաստը Թրամփն անընդհատ նշում է, ու սա բացասական էմոցիաներ է առաջացնում ընտրողների մոտ, մինչդեռ, Քամալա Հարիսը Բայդենի վարչակարգից է և, փաստացիորեն, նա նույնպես կրում է պատասխանատվություն»։

Նա ընդգծեց, որ Քանալա Հարիսն, իհարկե, կարող է ավելի շատ ձայներ հավաքել, քան Բայդենը, եթե մնար։ «Ընդհանրապես, տրադիցիոն կերպով «Դեմոկրատներին» ձայներ են տալիս կանայք, ԱՄՆ-ի ազգային փոքրամասնությունները, քանի որ Հարիսը մեդիս է՝ ավելի շատ շանսեր ունի աֆրոամերիկացիների ձայները շահելու համար։

«Այսինքն, Հարիսն ավելի շատ ձայն կտանի, քան Բայդենը, բայց արտաքին քաղաքական ձախողումներն այնքան շատ են, որ բոլոր երկրներում փորձագիտական հանրությունը համոզված է, որ հաղթելու է Թրամփը»։

Նա նաև ընդգծեց, որ ԱՄՆ-ում նախագահական ընտրություններն իրենց ազդեցությունն են ունենալու խոշոր տերությունների փոխհարաբերությունների վրա, դրանք շղթակայան իրենց ազդեցությունն են ունենալու նաև Հարավային Կովկասի վրա։

«Գաղտնիք չէ, որ 4 տարի շարունակ Թրամփը քննադատում է Զելենսկու վարչակարգի ֆինանսավորումը, հիմա էլ ասում է, որ եթե ինքը լիներ նախագահ՝ պատերազմ չէր լինի, ավելին՝ ասում է, որ եթե նախագահ դառնա՝ մի քանի շաբաթում պատերազմը դադարեցնելու է։ Չեմ կարծում, որ Թրամփի նման գործիչը կարող է ստել։ Սրանից կարելի է ենթադրել, որ Թրամփի հաղթանակից հետո պատերազմը դադարեցվելու է, քանի որ ամերիկյան ֆինասավորման դադարեցումից հետո՝ Զելենսկին կարող է դիմանալ միայն 2-3 շաբաթ, իսկ ԵՄ դաշնակիցները առանց ԱՄՆ-ի՝ ի վիճակի չեն լինելու նյութական բեռն իրենց վրա կրելու։

Ուկրաինական պատերազմի ավարտից հետո կազատվեն Ռուսաստանի կառավարող վարչակարգի ձեռքերը՝ իրականացնելու արտաքին քաղաքական նպատակները»։

Քեռյանն ընդգծեց, որ Ռուսաստանի արտաքին քաղաքական նպատակն արդեն 20 տարի այն է, որ վերականգնի ռուսական ազդեցությունը հետխորհրդային տարածքում, գնա ինտեգրացիոն ռազմական և տնտեսական նոր կառույցների ստեղծմանն ու ամրապնդմանը։

«Ռուսաստանը փորձելու է տարածաշրջանում ևս ամրապնդել իր դիրքերը, Ադրբեջանին տանել եվրասիական կառույցներ, որովհետև «ավանսն» Ադրբեջանին տրված է, Արցախը միացված է Ադրբեջանին, ու հիմա Ադրբեջանը դրա համար պետք է փոխհատուցի։

Ինչ վերաբերում է վրացական իշխանություններին, ապա նրանք, կարծես թե, սառեցրել են ԱՄՆ-ի և Եվրոինտեգրման քաղաքական ծրագրերը։ Իհարկե, դեռ պետք է սպասել Վրաստանում ընտրություններին, որից հետո վերջնական կորոշվի, թե Վրաստանը շարունակելո՞ւ է շարժը դեպի արևմուտք, թե շարժվելու է դեպի հյուսիս-արևելք։ Բնականաբար, հերթը կհասնի նաև Հայաստանին ու այստեղ ևս որոշակի քայլեր կկատարվեն։

Հիմա դժվար է ասել՝ ՌԴ-ին կհաջողվի՞ վերականգնել Հարավային Կովկասում իր ազդեցությունը՝ որպես հետխորհրդային տարածք»,- ասաց Քեռյանը։

Քաղաքագետի գնահատմամբ՝ այստեղ կան մի շարք բայցեր, առաջինն այն է, որ Թուրքիան և Ադրբեջանը շատ ինտեգրված են ու հիմա, դե ֆակտո, մեկ քաղաքական ուժի հետ գործ ունենք, որի մեջ 2 պետություն է՝ Թուրքիան և Ադրբեջանը։ «Այստեղ, հարցն այն է լինելու, որ Ռուսաստանը որոշակի կախվածություն ունի Թուրքիայից և տնտեսական մի շարք հարցեր կան։

Ինչ մնում է Հայաստանի քաղաքական ճակատագրին, ապա, կարծում եմ, սա մեծապես կախված են Վրաստանում և Ադրբեջանում որոշակի իրակադարձություններից, որովհետև, եթե ռուսներին հաջողվեց հարցերը լուծել Վրաստանում և Ադրբեջանում, ապա փոքր Հայաստանը չի կարող դուրս մնալ խաղից։ Եթե Ռուսաստանը ձախողեց Վրաստանում և Ադրբեջանում, ապա Հայաստանը կարող է պաշտպանել արտաքին քաղաքական արևմտյան վեկտորը, որը որդեգրել է «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը»։

Աղբյուր` Փաստինֆո