Փաստ ինֆո

Տավուշը հանուն Հայաստանի համազգային շարժման վարչապետի թեկնածու Բագրատ Սրբազանը իրապես զարմացած էր, որ Հայաստանի վարչապետի պաշտոն զբաղեցնող անձը հայոց տոնացույցի ամենակարևոր տոնի՝ Հանրապետության տոնի օրը չայցելեց Սարդարապատի հուշահամալիր, ինչպես արել էր նախորդ տարիներին։

Բնականաբար, միամտություն է մտածելը, թե նրա այդ քայլը կապ չուներ Բագրատ Սրբազանի հետ, շարժման բավական ստվար մասնակիցների՝ ըստ էության, դեռ տոնի նախորդ գիշերվանից դեպի Սարդարապատ երթ նախաձեռնելու, այնտեղ գիշերելու և մայիսի 28-ի առավոտյան Սարդարապատի հուշահամալիրում նախաձեռնած հավաքի ընթացքում ուղերձով հայ ժողովրդին դիմելու փաստի հետ։

Բայցև՝ Փաշինյանի՝ Սարդարապատի հուշահամալիր չայցելելը շատ հստակ ցուցիչ էր այն բանի, որ ՀՀ վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնող անձն իրեն այդպիսով այլևս դուրս դրեց Պետությունից։

Նրա այդ քայլը ոչ այլ ինչ էր, քան ապապետականության և սեփական քինոտ հոգու դրսևորում, որ փաստեց՝ նախորդիվ տարիներին այս նշանավոր օրը երբեք էլ Սարդարապատում իր սրտի և հոգու թելադրանքով չէր գտնվել։ Բայց շեշտենք նաև, որ իր այդ արարքով նա կամավորապե՛ս ինքզինքը օտարեց Պետությունից։ Ասել է նաև՝ Գործադիր իշխանության ղեկը վարողի դերակատար լինելուց։

Այսուհետ նա իրեն դրեց ընդամենը քպական խմբակի և իր իսկ ստեղծած ոստիկանապետության հրահանգչի դերում։

Իհարկե, ասել, թե նա նախորդ 5 տարիների ընթացքում կարողացել է հասկանալ, թե ինչ է Պետությունը, ինչ է նշանակում վարչապետի պաշտոն ստանձնել խորհրդարանական հանրապետությունում, ի վերջո, լինել համայն հայության ներկայացուցիչը աշխարհում, մեղմ ասած, սխալ կլինի։

Իր քաղաքական, իրականում՝ աղանդավորական խմբակի գուրուից չբարձրացած այս մարդը, թեպետ հայության ստվար մասի ձեռքերի վրա մտավ ԱԺ և վարչապետ դարձավ, ընդ որում, բացառապես՝ այն կուսակցությունների քվեների շնորհիվ, որոնց ձայները որոշիչ եղան, քանզի վերջիններս համարեցին, թե՝ ժողովրդի ընտրյալին են ձայն տալիս։

Իսկ 2024 թվականի մայիսի 28-ին նա ուղղակի ինքնաոչնչացման տարավ իրեն։ Նա վախեցավ գնալ Սարդարապատ, ըստ ամենայնի, գիտակցելով, որ այն այլևս իր տեղը չէ, քանի որ, ուրիշ էլ ով, քան նա լավագույնս զգում և հասկանում է, որ առանց գրպանային ոստիկանների մեկ քայլ անգամ չի կարող այլևս գցել։ Այնուհանդերձ, գնաց Սարդարապատ, սակայն գնալուց հետո ավելի չարացավ, քանզի հասկացավ, որ իր հետ մնացել է միայն ոստիկանական հատուկ վարժեցրած բանդան։

Իսկ երբ սևբերետավորներն իր իսկ հրամանով սրբապիղծ քայլի դիմեցին՝ արգելափակելով Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի և հոգևոր դասի մուտքը Սարդարապատի հուշահամալիրի տարածք, և այդ ամենը տեղի ունեցավ իր, այսպես կոչված՝ կառավարության անդամների լուռ հայացքների ներքո, իմա՝ մասնակցությամբ, ողջ գիտակից հայությունը տեսավ և հասկացավ, որ Հայոց պետականության խորհրդանիշ Սարդարապատը ոստիկանական ուժով Վեհափառ Հայրապետի առաջ փակող փաշինյան նիկոլն իր հետ ինքնաոչնչացման տարավ նաև՝ Վեհափառի առջև պատ կազմած, ճամփա փակող ոստիկաններին։

Ո՞վ է Փաշինյանը․ երբեմնի հեծանիվով գործի գնացող, քաղաքի փողոցներում զբոսանքի դուրս եկող, իրեն պարզ ու մարդամոտ ղեկավար ներկայացնողը, որն այսօր դրսում առանց ոստիկանության քայլելու վախենում է։ Որը դեռևս նստում է վարչապետական աթոռին։ Նստում է, քանի որ այդ աթոռը փակ տարածքում է գտնվում։ Ոստիկանական ամուր պատի հետևում։

Բայց այսպես շարունակվել չի կարող։

Աղբյուր` Փաստինֆո