Փաստ ինֆո

Հայաստանը պատրաստ է զորքերը միակողմանի հետ քաշել`անկախ Բաքվի գործողություններից. Սա Փաշինյանի աշխատակազմի մեկնաբանությունն է։

Այսինքն, աշխատակազմը նույնացնում է Հայաստանը՝ Փաշինյանի հետ։

Բայց արդյո՞ք Հայաստանը այս պահի ՀՀ վարչապետի աթոռը զբաղեցնողն է։ Սրա հետ համաձա՞յն է հայ մարդը։ Բոլոր սոցհարցումները վկայում եմ, որ հայության զգալի մեծամասնությունը, 80 տոկոսից ավելին դեմ է այդ անձի հետագա պաշտոնավարմանը։ Նրան չի համարում Հայաստանին արժանի ղեկավար։ Ավելին, գտնում է, որ ոչ մի բնագծում հաջողություն չի արձանագրվել նրա օրոք, ո՛չ կառավարման համակարգն է արդյունավետ գործել, ո՛չ երկրի անվտանգությունն ու պաշտպանությունն է իրականացվել։ Պարտություն ենք կրել։ Զինվորը կռվել է, իշխանությունը՝ պարտվել և պարտվում է․․․

Ժողովրդավարություն ասվածն էլ․ որով հպարտանում է բաստիոնի ղեկավարը, միշտ Հայաստանի շահերի դեմ է գործել, ՀՀ թշնամի պետությունների օգտին։ Իսկ եթե ավելի ճշգրիտ լինենք՝ ամեն պետության ղեկավար առաջնորդվել է ի՛ր պետության շահերով և առաջնահերթություններով, ի՛ր պետության դրոշն ու տարածքային ամբողջականությունն է պաշտպանել։

Հայաստանը վաղուց ազատ անկման ռեժիմում է և քանի գնում՝ անկումը անկասելիությանն է մոտենում․․․

Եթե իշխանության ղեկը Հայաստանի շահերի դեմ վարողը շարունակի մնալ, ավելի ճիշտ՝ հայերը շարունակեն հանդուրժել նրան, ուրեմն անկասելիության սահմանն անցնելու ենք և լինելու է ամենասարսափելին։

Հարց է ծագում՝ հիմա հայի թշնամին հա՞յն է, թե՞ թուրքը, ամերիկացին, ռուսը կամ՝ բրիտները։ Արդյո՞ք այս դեպքում վերլուծությունների կարիք կա։

Պարզ աչքով տեսանելի է, չէ՞, որ ՀՀ ներկա իշխանությունն է Տավուշի գյուղերը հանձնում՝ անունը դնելով փոխշահավետ համագործակցություն, կլոր սեղան և այլն։ Լավ, բա այդ կլոր սեղանի շուրջ նստածներն ինչու՞ են հարաբերվում մի կողմում՝ տիրոջ, մյուսում՝ տիրոջը սպասարկողի կարգավիճակով։

Օտար շահերի սպասարկուն ո՞նց կարող է լինել համագործակցային կողմ։

Հիմա, եթե իշխանությանը թողնենք մի կողմ, գրողի ծոցն ուղարկենք դեռ մտովի և գանք ընդդիմադիր ուժերին, ի՞նչ ունենք ասելու։ Այս դաշտում ամեն բան նորմա՞լ է ընթանում, ճիշտ է այն, ինչ կատարվում է ԱԺ-ում, Աժ-ից դուրս։ Այսինքն, քաղաքական ուժերն ի՞նչով են զբաղված։ ՈՒ՞ր է այն կայծը, որից բոց պիտի բռնկվի։

Եվ ի՞նչ պետք է անել, որ ի հայտ գա կայծը, որի բոցավառ լեզվակները տարբեր կողմերից գալու-հասնելու են Երևան։

Ինչպե՞ս՝ կհարցնեք։

Մեր հայրենակիցը շատ լավ բացատրում է, թե ինչպես։ Ասում է՝ այսօր ոչ միայն Ոսկեպարում պիտի ճանապարհ փակվեր, այլ նաև՝ Սյունիքում, Գեղարքունիքում, Լոռիում, ամենուր․․․Այս առումով նիկո՞լն է խանգարում։ Իհարկե՝ ո՛չ։

Ճնշում պիտի լինի, ասում է քաղաքացին, ուժեղ ճնշում։ Կա՞ արդյոք այդ ճնշումը։ Չկա։ Էլ ինչու՞, էլ ո՞նց պիտի հեռանա իշխանության ղեկին նստած անձը։

Իսկ ճնշումը կազմակերպող- կարգավորող-կառավարողը իշխանության հակառակ կողմում կանգնած ուժերը պիտի լինեն։ Նրանք պիտի ճնշումը կառավարեն և վերածեն ընդվզման։

Եվ բնավ կապ չունի այդ հակառակ կողմում կանգնած՝ ազգային, առաջնորդող ուժերը հին են, թե՝ նոր, քաղաքական են, թե՝ հոգևոր։

Աղբյուր` Փաստինֆո