Փաստ ինֆո

Նեղացկոտությունը մարդուն վնասող հատկություն է՝ նրա ներսում կուտակելով բացասական հույզեր, որոնք, ի վերջո, հանգեցնում են միայն ինքնաոչնչացման: Այս մասին նշում է հոգեբան Եկատերինա Իգոնինան։

«Փաստն այն է, որ ինչ-որ մեկի դեմ սեփական նեղացածությամբ մենք պատժում ենք ոչ թե նրան, այլ ինքներս մեզ, առաջին հերթին ներսում բացասական զգացմունքների կուտակումով։ Ի վերջո, եթե մենք չկարողանանք ողջ նեգատիվը ուղղել վիրավորողի վրա՝ որպես պատասխան, այն վերադառնում է մեզ մոտ բումերանգի պես՝ սկսելով ինքնաոչնչացման գործընթացը»,- ասում է Իգոնինան։

Հաճախ նեղացածությունները գալիս են անցյալից: Խնդրի արմատը հասկանալու համար պետք է ազնվորեն պատասխանել հարցին՝ ի՞նչ դեր են խաղում այսօր ձեզ համար ժամանակին տեղի ունեցած իրադարձությունները: Հետո կարող է պարզվել, որ նեղացածությունը մարդուն մանիպուլյացիայի ենթարկելու կամ իր թերություններն արդարացնելու միջոց է:

Երբեմն նեղացածության զգացումը սեփական անձի մասին հոգ տանելու դրսևորում է՝ դա վիրավորողին բացահայտ արտահայտելով՝ մենք կարծես հեռանում ենք նրանից: Սակայն այս ամենն ամենևին էլ չի նշանակում, որ վիրավորանքը թողնելով՝ պետք է վիրավորողին մոտեցնել քեզ։

«Բաց թողնել նեղացածությունն ու ներել մարդուն, չի նշանակում թույլ տալ, որ նա նորից վնասի մեզ։ Սա պարզապես սեփական մտքերի բացասական մասից ազատվելու միջոց է՝ հանուն էմոցիոնալ հանգստության։

Ինչպես ասում են՝ ներումը ազատում է հոգին և բուժում սիրտը։ Եվ նույն «թույլ կետերի» մշակումը և անձնական սահմանների գրագետ սահմանումը կօգնի խուսափել իրավիճակի կրկնությունից»,- նշել է Եկատերինա Իգոնինան։

Աղբյուր` Փաստինֆո