Փաստ ինֆո

Հոգեբան Աննա Շավիրինան բացատրել է, թե ինչու են դեռահասները ամաչում իրենց արտաքինից: Նա պարզաբանել է, որ պատանեկությունը մանկությունից հասուն տարիքի անցման շրջան է՝ ուղեկցվում է արագ հորմոնալ փոփոխություններով։ Դեռահասի վարքագիծը փոխվում է, հույզերը դառնում են ավելի բարդ ու վախեցնող, բայց ամենադժվարը արտաքին տեսքի փոփոխությունների հետ համակերպվելն է այս ժամանակահատվածում։

Դեռահասը նկատելով այս փոփոխությունները՝ օգնության է դիմում մեծահասակներին, որոնց կարծիքին վստահում է, կիսվում է իր մտհոգություններով՝ առավել հաճախ հայտարարելով, որ ինքը տգեղ է։ Եթե ծնողները նրան համոզում են, որ դա այդպես չէ, և իրականում նա գեղեցիկ է, ապա դեռահասը դա լսում է հետևյալ կերպ. «Դու սխալվում ես, մի վստահիր ինքդ քեզ, քո աչքերը քեզ խաբում են»:

Միաժամանակ նա տեսնում է, որ իր մարմինն ու դեմքն այնքան գեղեցիկ չեն, որքան մեծահասակները։

Երբեմն ծնողներն ասում են, որ արտաքինը գլխավորը չէ, և հետո դեռահասը այս խոսքերում լսում է արտաքին տեսքի մասին իր կարծիքի հաստատումը ու նաև դա ընկալում են որպես կոչ՝ զարգացնելու այլ հատկանիշներ ու որակներ: Հաճախ դասընկերները կրակի վրա յուղ են լցնում՝ նկատելով փոփոխությունները և դրանով իսկ դուրս նետում իրենց իսկ սեփական բացասական հույզերը։

Ըստ Շավիրինայի՝ նման իրավիճակում հայտնված ծնողների համար ամենակարևորն է երեխայի հետ քննարկել մարմնի փոփոխությունները, բացատրել, որ այս երևույթը ժամանակավոր է, և դա բոլորի մոտ յուրովի է լինում։

«Այստեղ պետք է աջակցել, սովորեցնել, թե ինչպես պետք է խնամել արտաքինը, միգուցե այցելել մասնագետի՝ օրինակ մաշկը խնամելու համար»,- խորհուրդ է տվել հոգեբանը։

Նա նախազգուշացրել է, որ դեռահասին պետք է փոխանցել, որ բժշկի հետ չհամաձայնեցված ցանկացած դիետա կարող է վնասել գեղեցիկ մարմնի ձևավորմանը։

Փորձագետը կարծում է, որ երեխային հասկացող ծնողների հետ խոսելն օգնում է նրան հասկանալ, թե ինչ է կատարվում և կենտրոնանալ արտաքինից բացի այլ կարևոր բաների վրա։

Աղբյուր` Փաստինֆո