Փաստ ինֆո

Հայ առաքելական եկեղեցին պետք է կրկին դառնա մեզ միավորող կառույցը՝ այնպես, ինչպես 1990-ականներին էր։ Հիմա, ցավոք, դասական իմաստով, եկեղեցին չի անում դա․ գուցե պատճառն այն է, որ բազմաթիվ թեմերում չեն գործում թեմական, ծխական խորհուրդները։ Այնուամենայնիվ, իմ խորին համոզմամբ, եկեղեցին է այն միակ ուժը, որ կարող է ազգին համախմբել։ Մեզ հիմա երկու բան է պետք՝ համախմբում ու պայքարի ունակություն․ երկրորդը, վստահաբար, ունենք մնում է ստացվի համախմբումը։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նման համոզմունք հայտնեց արցախյան առաջին շարժման ակտիվիստ, հասարակական գործիչ Աշոտ Սարգսյանը։

«Մեր ու ներկայիս սերունդների միջև մի մեծ տարբերություն կա․ մեզանում ավելի շատ էին ազգայնականները․ այդպիսին դարձել էինք հանգամանքների բերումով՝ օտարների՝ ռուսների ու թուրքերի /ադրբեջանցիների/ պարտադրանքով։ Այսինքն՝ ազգը պահելու համար ստիպված էինք ազգայնական դառնալ։ 1994 թվականից հետո, երբ լիարժեք անկախացել էինք, թուլացել է ազգայինը պահելու պահանջը։ Մի կողմից օտարներն արդեն չէին ճնշում, մյուս կողմից էլ՝ չունեինք հստակ դրված ազգային գաղափարախոսություն, որը զգոն կպահեր սերնդին։ Եվ միայն 2020թ․ պատերազմի ու հատկապես 2023թ․ բռնի տեղահանությունից հետո, երբ արդեն վտանգ է սպառնում անգամ Հայաստանի Հանրապետությանը, մարդիկ սկսել են հասկանալ, որ ազգապահպանման խնդիր ունենք դարձյալ։ Եվ հիմա կրկին եկեղեցին պետք է դառնա համախմբող ուժը։ Քաղաքական կուսակցությունները, տարբեր շարժումները, մեծ մասամբ դեպքերում, սնվում են դրսից, հետևաբար կատարում են նրանց պահանջները, իսկ եկեղեցին մերն է՝ ժողովրդինը, ազգինը»,-ասում է Սարգսյանը։

Քաղաքական և անգամ կրոնական հայացքները, մեր զրուցակցի խոսքով, չպետք է խանգարեն համախմբմանը․ ազգապահպանման գաղափարն այնքան զորեղ պետք է լինի, գիտակցումն էլ՝ խորը, որ հայությունը նորից մեկ բռունցք դառնա։

«44-օրյա պատերազմի ժամանակ պարզ տեսանք, թե ինչպես ոչ մի երկիր, բացի ափսոսանքի խոսքերից, ոչինչ չարեց։ Դժբախտությունը պատահելուց հետո մտահոգություններ էին հայտնում։ Դա գոնե պետք է դաս լինի մեզ, որ այլևս ոչ մեկի վրա հույսներս չդնենք։ Մեր ուժը մենք ենք, մեր մեջ պետք է ուժ գտնենք ու մոռանանք այն հիմարությունները, թե թշնամին ուժեղ է, քանակապես շատ է և այլն, և այլն։ Բոլորին հայտնի է, թե մենք 1990-ականներին ոնց էինք կռվում․ կռվում էինք հրացաններով, ինքնաշեն նռնակներով, ականներով։ Փառք Աստծո, հիմա զենքերն էլ կան, պայքարի փորձն էլ»- վստահեցնում է Աշոտ Սարգսյանը։

Մարդիկ, ովքեր կմտածեն, թե չկա գաղափար, որի շուրջ կարող են համախմբվել, Սարգսյանը կարճ ու կոնկրետ կպատասխանի՝ համախմբվեք հանուն Արցախի․ ահա հստակ ու արժեքավոր գաղափարը։

Աղբյուր` Փաստինֆո