Փաստ ինֆո

Հայաստանում հիմա ամեն ինչ արվում է, որ հայ կամավորականին, հայ դիրքապահին ընկճեն, չի բացառվում, որ սա արվում է, հենց նրա համար, որ ուրիշ կամավորներ չհամալրեն երկրապահների շարքերը, կամ այլ կամավորներ զենք չվերցնեն ու չլծվեն հայրենիքի պաշտպանության գործին։ Այս մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց «Արաբո» ջոկատի հրամանատար Մանվել Եղիազարյանը՝ անդրադառնալով Ներքին Հանդում տեղի ունեցած ագրեսիային ՀՀ իշխանությունների արձագանքին։

Հիշեցնենք, որ փետրվարի 13-ին տեղի ունեցած ռազմական ագրեսիայի հետեւանքով զոհվել է 4 կամավորական, վիրավորվել՝ մեկը։ Փաշինյանն այսօրվա կառավարության նիստում հայտնել էր, որ դրա նախօրեին՝ փետրվարի 12-ին ադրբեջանական լրատվամիջոցները տեղեկատվություն տարածեցին, թե, Հայաստան-Ադրբեջան սահմանի՝ վերը հիշատակված հատվածում ՀՀ դիրքապահների կողմից կրակ է արձակվել և վիրավորում է ստացել Ադրբեջանի ԶՈՒ զինծառայող։ Այս հայտարարությունից հետո ՀՀ ռազմական ոստիկանությունը հայտարարություն տարածեց, թե դեպքի հետաքննություն է սկսել, քանի որ պաշտպանության նախարարի կողմից հստակ հրաման կա հրադադարի ռեժիմի խախտումներ թույլ չտալ, սադրանքների չտրվել»։ Ասել է թե՝ տեսականորեն բացառված չէ, որ դեռ մեր դիրքապահների նկատմամբ վարույթ հարուցվի։

«Արաբո» ջոկատի հրամանատար Մանվել Եղիազարյանի գնահատմամբ՝ ամեն ինչ անում են, որ կոտրեն մեր դիմադրողականությունը, որպեսզի ոչ ոք չպաշտպանի հայրենիքը։ «Կամավորականների հանդեպ վտանգը ավելի մեծ է հայերի, քան ադրբեջանցիների կողմից։ Հայ կամավորների ձեռքերը մերոնք են փորձում կապկպել, ընկճել, որպեսզի թուրքերն ավելի հեշտ հաղթեն, ու սա արվում է հենց նրա համար, որովհետև ադրբեջանցին հասկանում է, որ մեզ հնարավոր չէ զենքով հաղթել, մեզ միայն դավադրությամբ կարելի է հաղթել»,- է նշել է ազատամարտիկը։

Նա ընդգծեց, որ հիմա կրկնվում է այն, ինչ կատարվում էր 1990-ականներին էր, երբ իրենց դեմ նույնպես դավեր էին նյութվում։ «Այն ժամանակ հանձնում էին Շահումյանը, Գետաշենը, Մարտունաշենը, հանձնելով հասնում էին արդեն Մարտունուն, մենք հակահարձակում կազմակերպեցինք, ու հետ էինք վերցնում նրանց հանձնած գյուղերը։

Մեր դեմ սկսեցին դավեր նյութել, մենք չէինք հասկանում, թե ինչ է կատարվում, հրետանին չէր կրակում, երբ պետք է կրակեր, մեր տղաները զոհվում էին, բայց այն ժամանակ իշխանությունները այնքան ուժեղ չէին, թե չէ մեզ կդատեին։ 1992-ին ի՞նչ իշխանություն, բանդա էր՝ անթրաշ, անլվաների, բայց նրանք էլ մեզ խանգարում էին, մեզ «պատստավկա» էին անում։ Մարտակերտում ամեն ինչ արեցին որ ամբողջ «ռոտ» կամավորներ, որից 21 հոգին «Արաբոյից» էին, պատերի տակ զոհվեցին։ Այդ բոլոր տեսարանները իմ աչքի առաջ են։ Հիմա որպես հրամանատար ասում եմ՝ հայերն ավելի վտանգավոր են մեր կամավորականների համար, քան ադրբեջանցիները»,- պատմել է Մանվել Եղիազարյանը։

Նա ընդգծեց, որ Ներքին Հանդից իրեն հասած տեղեկություններով ադրբեջանցիները սկսել են կրակել ու քանի որ մեր դիրքերը ամուր չեն՝ դիպուկահարները կարողացել են խոցել մեր տղաներին։

«Մենք այդպես էլ նորմալ խրամատներ չունեցանք, 1992 թ-ին, երբ Զանգելանը վերցրեցինք՝ ես ապշում էի, երբ տեսնում էի ադրբեջանցիների խրամատները։ Մեծ-մեծ բլոկներով սարքած խրամատներ էին, պատնեշներով, իսկ մենք ի՞նչ էինք սարքում, մենք կռվում էինք կիսամերկ ու հենց այդպիսի հաղթանակ ենք տարել։ Իսկ հիմա ամեն ինչ կա, բայց մեր խրամատներն էլի ամուր չեն, այնքան ամուր չեն, որ հակառակորդը կարողանում է մեր խրամատում գտնվող տղաներին խփել»։

Նա նաև ընդգծեց, որ միշտ էլ ադրբեջանցիներն են կրակում առաջինը։ «Ես մոտ մարդիկ ունեմ, որ պարբերաբար հերթապահության են, նրանք պնդում են, որ իրենք ոչ մի անգամ չեն կրակում, ադրբեջանցիներն են կրակում, միշտ էլ ադրբեջանցիք են առաջինը կրակում»,- եզրափակել է Եղիազարյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո