Փաստ ինֆո

Աղամալյանների ընտանիքն առաջին զոհը Արցախյան առաջին պատերազմում էր տվել․ 19-ամյա Սասունը հաղթանակի օրը՝ 1994թ․ մայիսի 9-ին է զոհվում․ 27 տարի անց Արցախը պաշտպանելիս զոհվում է նաև երկրորդ որդին՝ Սամվելը։

«Սկեսուրս երկու տղա ուներ, երկուսն էլ զոհվեցին․․․ Հիվանդ կին է ու ամբողջ օրը նստած լացում է․․․»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է 2023թ․ սեպտեմբերի 20-ին թշնամու հարձակումը հետ մղելիս զոհված 44-ամյա Սամվելի կինը՝ տիկին Լորետան։

Սամվել Աղամալյանը զոհվել է կրակի դադարեցումից կես ժամ առաջ․․․Նա Արցախի պաշտպանության բանակում ծառայել է 19 տարի, ուներ ավագ սերժանտի կոչում։

Սամվելը «Լուսնյակ» կոչվող տեղամասում էր․ բարձրադիր դիրք էր ու մեր մոտից՝ Ճարտարից, տեսնում էինք, որ ադրբեջանցիներն ահագին տեխնիկա են կուտակել էդ ուղղությամբ․ մեծ թվով հրանոթներ էին բերել։ Մենք նկուղում էինք, բայց մի քանի տղամարդ եկան ասացին՝ ուրիշ տեղ պատսպարվեք, քանի որ «Լուսնյակի» ուղղությամբ շատ են խփելու։ Դե, մենք էլ էինք արդեն հասկացել, տեսել էինք էդ շարված հրանոթները»,-պատմում է Սամվելի այրին։

Ժամը 1-ից հետո ամուսնու հետ կապվել որևէ չի կարողանում կինը։ Առաջնագծում նաև Սամվելի որդին էր՝ 20-ամյա Սասունը։

«Ոչ տղայիս հետ էի կարողանում խոսել, ոչ Սամվելի։ ՈՐ սկսեցին կրակել, էդ պահին միջնեկ տղաս էլ տանը չէր, գնացել էին Սուրբ Եղիշե վանք։ Այսինքն՝ ոչ մեկից լուր չունեի, ու այդ վիճակից արդեն խելագարվում էի։ Հետո եմ իմացել, որ Ճարտարի ուղղությամբ առաջին սնարյադները հենց վանքի տարածքում են ընկել․ ադրբեջանցիները նախ խփել են ու բջջային կապի աշտարակները շարքից հանել, դե դա էլ էդ տարածքում էր։ Լավ է գոնե, որ երեխաները մի քիչ իջել էին։ 19-ի գիշերն արդեն երեխաներին հավաքում տանում ենք գյուղի եկեղեցու նկուղը, քանի որ ասում էին, որ միակ ապահով տեղն այդտեղ է»,-ասում է տիկին Լորետան։

Սեպտեմբերի 20-ին Աղամալյանների ավագ որդուն՝ Սասունին իջեցնում են դիրքերից՝ ասելով, թե հայրը վիրավոր է։ Իրականում, սակայն, Սամվելն արդեն զոհվել էր։ Հոր զոհվելու լուրը ընտանիքին հայտնում է որդին․․․

Սամվելենց ուղղությամբ թեժ մարտեր են եղել։ Ողջ մնացած ընկերները պատմում են, որ բոլոր չորս ուղղություններից ռմբակոծում էին «Լուսնյակը»։ Ադրբեջանցիները փորձել են դիրքը վերցնել, բայց չեն կարողացել։ Մերոնք առնվազն 5-6 զոհ են տվել, մեծ թվով էլ վիրավորներ, բայց դիրքը պահել են։ Թշնամին նաև դիվերիսոն ներթափանցման փորձ է արել․ դա էլ են կանխել»,-լսածը պատմում է Սամվելի այրին։

Սեպտեմբերի 22-ին Սամվելին հուղարկավորում են հայրենի Ճարտարում․ ճանապարհներն ադրբեջանցիները փակել էին․ մարմինը ոչ տեղափոխել, ոչ էլ պահել հնարավոր չէր։ Դուրս գալուց առաջ՝ սեպտեմբերի 27-ին, Աղամալյանները հրաժեշտ են տվել Սամվելին ու հարկադրաբար բռնել գաղթի ճանապարհը․․․

Սամվելի կինն ու երեք երեխաները Նոր Հաճընում են տուն վարձակալել, իսկ աշխատանք դեռևս ընտանիքից ոչ մեկը չի գտել․․․

Լուսանկարում՝ Սամվելն է և նրա՝ 1994-ին զոհված եղբայրը

Աղբյուր` Փաստինֆո