Փաստ ինֆո

Եթե չնչին իսկ կասկածողներ կային, թե Փաշինյանն Արցախին և արցախցուն օգնության ձեռք մեկնելուց՝ Արցախն ադրբեջանի տարածքային մաս ճանաչելով և ձեռքերը լվանալով, Արցախը հայաթափելու հարցում անտեղյակ է եղել, ավելին, այս գործընթացն արագացնելու համատեքստում դեր չի ունեցել, խորապես սխալվել են։

Նախօրեին ԱՀ նախագահ Սամվել Շահրամանյանի հարցազրույցից հետո շատերը հասկացան, որ Հայաստանն ի դեմս վարչապետ Փաշինյանի՝ իմացել է, ավելին, ըստ ամենայնի, իր կիրթ գործընկերոջ հետ պայմանավորվածության արդյունք է եղել ուժային գործողությունների, բռնի տեղահանության արդյունքում՝ ժողովրդի շրջանում խուճապ առաջացնելը։ Ընդհուպ՝ բազմաթիվ մարդկային կյանքեր խլելով, այդ թվում՝ ծերեր, կանայք ու երեխաներ․․․Ինչն էլ հանգեցրեց նրան, որ պատերազմից, բազմաթիվ հարվածներից տուժած արցախցիները գոյաբանական խնդրի առաջ անօգնական կանգնած՝ սեփական ընտանիքները, երեխաներին փրկելով մի կերպ իրենց գցեցին Հայաստան՝ Մայր հայրենիք։

Արցախի Հանրապետությունը և արցախցուն ամիսներ շարունակ միայնակ թողած ՀՀ իշխանությունը, սակայն, հայրենի հողը, շեն տունը թողած, շատ դեպքերում՝ հագի շորերով միայն ճանապարհ ընկած ու մազապուրծ Հայաստան հասած արցախցիների հանդեպ, դժվար է ասել խորը հումանիզմով լցված քաղաքականություն է վարում։ Փոխարենը՝ հայաստանյան հանրության ջանքերով իրականացվող հումանիտար աջակցությունն է վարչապետի աթոռին բազմածը միջազգային արենաներում իրենով անում և հպարտանում։ Իրականում, իշխանության չհամակարգված և անհարկի խնդիրներ հարուցող քաղաքականության պատճառով բռնի տեղահանության ենթարկված արցախցիներն այսօր իրենց զգում են բախտի քմահաճույքին հանձնված։ Թոշակառուները, այդ թվում նաև՝ զինվորական թոշակառուները թոշակ չեն ստանում, մարդկանց աշխատավարձերը համատարած չեն տրվում, մինչդեռ այդ ամենը պետական բյուջեով է եղել սահմանված։

Այսինքն, ՀՀ ներկա իշխանությունն այնպես է անում, որ արցախցիները կացարան, աշխատանք և մի կտոր հաց հայթաթելու բեռան տակ կքած զուտ իրենց սոցիալական կարիքները հոգալու վրա կենտրոնանան՝ մոռանալով, որ այս վիճակում են հայտնվել հենց ՀՀ ղեկավարի վարած սխալ քաղաքականության հետևանքով և իրենք ոչ թե՝ խնդրող որպես, այլ իբրև պահանջատեր պիտի լինեն։ Քանզի Արցախի կորստյան մեղավորը բացառապես փաշինյանական թրքահաճո՝ քաղաքականությունն է, Արցախն իբրև ադրբեջանի մաս ճանաչելու նրա հայտարարությունը։

Պատահական չէ, որ Արցախի ներկայացուցչության մոտ որպես Արցախի իշխանություններին ուղղված «սոցիալական բունտ»-ի հետևում շատերը տեսան և արձանագրեցին քպական իշխանության ուղղորդումը։

Այս սադրանք պարունակող գործողության մեջ, մեկ կարևոր, և ըստ էության, իրապես պահանջատեր արցախցու համար հայեցակարգային և հստակ բան կար։

Իրենք պահանջելու էին եկել իրե՛նց իշխանությունից։ Այսինքն, Արցախի Հանրապետությունից, որն այսօր տեղակայված է ՀՀ-ում՝ Արցախի ներկայացուցչությունում։ Իր բոլոր կառուցվածքային ստորաբաժանումներով այն այսօր լիարժեք կարող է և պետք է իրականացնի այն գործառույթները, որոնք օրենքով իրե՛ն են վերապահված։ Այդ թվում և՛ տարբեր միջազգային կառույցների հետ Արցախի Հանրապետության կարգավիճակի շուրջ քննարկումների ծիրում, և՛ Արցախին ու արցախցուն հասցեագրված հումանիտար աջակցությունների և ԱՀ կառավարության ստանձնած բոլոր ծրագրերի և պարտավորությունների։

Կարծում ենք՝ այս որոշումն ունենալով էր ԱՀ նախագահ Սամվել Շահրամանյանը Արցախի Հանրապետության հանրային հեռուստատեսությա՛նը հարցազրույց տալիս։

Աղբյուր` Փաստինֆո