Փաստ ինֆո

Արցախում ռուս խաղաղապահների ներկայությունն, ըստ էության, արդե սիմվոլիկ բնույթ է կրում։ Ադրբեջանական տեղեկատվական տիրույթում քննարկվում է, որ նրանք կարող են Արցախում մնալ առավելագույնը մինչև 2025թ, սկիզբը, իսկ օկուպացված Ակնայում տեղակայված ռուս-թուրքական մոնիթորինգի կենտրոնը՝ միչև 2025թ․ վերջ։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում այդ մասին ասաց քաղաքագետ Արա Պողոսյանը։

«Միջազգային հարաբերությունները հարաշարժում են, անընդհատ կարող են փոխակերպվել՝ հատկապես ՌԴ-ի պես պետության դեպքում, որը չունի ընդգծված ներպետական կամ միջազգային ռազմավարություն։ Սպասելի էր, որ ցանկացած պահի կարող էր իրավիճակ փոխվել։ Այս աղետից կարող էինք խուսափել, Արցախը կարող էինք չկորցնել, եթե ՀՀ իշխանությունը, ինչպես մնացած դեպքերում, չաներ ճիշտ հակառակ քայլերը։ Բազմիցս ասել ենք, տարբեր մասնագետներ, փորձագետներ բարձրաձայնել են, որ անթույլատրելի է ՀՀ-ն վերածել գերտերությունների բախման կենտրոնի, քանի որ դա մեզ համար մահացու կարող է լինել։ Նրանք արեցին ճիշտ հակառակը։ Արտաքին քաղաքական կուրսը կարելի է փոխել, բայց դրա համար պետք է ընտրել ճիշտ, հարմար ժամանակ ու անել ճիշտ հաշվարկված, մտածված ձևով։ ՀՀ-ն այս պահին չունենալով այնպիսի հուսալի անվտանգային մեխանիզմներ, որոնք թույլ կտային կանխել մարտահրավերները, ստեղծել է լրացուցիչ մարտահրավերներ, որոնք մեր նման պետության համար մահացու են»,-շեշտեց քաղաքագետը։

Նկատելով, որ շահերի փոխակերպումը պայմանավորված է ոչ թե մեկ, այլ՝ մի քանի գործոններով, Պողոսյանը նշում է՝ ՌԴ-ն իր անվտանգության բարձիկներ է ստուգել Հարավային Կովկասում՝ խորացնելով կապերն Ադրբեջանի հետ, ով բավականին շահավետ դիրքում է հայտնվել հատկապես ռուս-ուկրաինական պատերազմի արդյունքում։

«ՌԴ-Արևմուտք պրոքսի բախումը բավականաչափ նպաստել է, որ տեղի ունենա այն, ինչ տեղի ունեցավ։ Ադրբեջանը կարևոր դեր է ձեռք բերել և՛ ՌԴ-ի, և՛ Արևմուտքի համար։ Արևմուտքը չի ուզում անմիջապես ՌԴ-ից գազ գնի, բայց Ադրբեջանից գնում է նույն ռուսական գազը՝ շատ լավ իմանալով այդ մասին։ Մի կողմից դա, մի կողմից էլ հենարան ունենալով Թուրքիայի ու Իսրայելի նման պետությունները, Ադրբեջանը լայն հնարավորություններ է ստացել ու դրանցից լավ օգտվում է։ Չմոռանանք նաև, որ իրենք մշակել ու գնում են հնարավոր առավելագույնը ստանալու ճանապարհով»,-նշում է քաղաքագետը և հավելում՝ այդ երկրի՝ որևէ պայմանավորվածություն չհարգելու վարքագիծը ակնհայտ էր դարձրել, որ ոչնչի առաջ կանգ չեն առնելու։

Հիշեցնելով, որ այդպես էլ մինչև վերջին պահն Ադրբեջանը չի կատարել 2020թ․ նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթի գրեթե ոչ մի կետ՝ Պողոսյանը նկատում է՝այդ փաստաթղթում կարևոր կետի՝ պատժամիջոցների բացակայությունն էր նաև, որ անպատժելիության հնարավորություն տվեց Ադրբեջանին։

Իսկ գլոբալ առումով տարածաշրջանում ռազմաքաղաքական բալանսի խախտումից է սկսվել այս ամենը, ըստ քաղաքագետի, որի հետևանքով Հայաստանը զրկվել էր գործոն լինելու հնարավորությունից, իսկ Ադրբեջանը, ի դեմս Թուրքիայի ու Իսրայելի, լուրջ ազդեցություն էր ձեռք բերել։

«Վերջին շրջանում, ցավոք, ՌԴ-ում նկատելի են պրոադրբեջանական տրամադրությունները, ինչն ավել է խորացնում հայ-ռուսական հարաբերությունների մեջ խրված սեպերը՝ առանձնապես քաղաքական դաշտում»,-նկատում է Արա Պողոսյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո