Փաստ ինֆո

Նախ և առաջ նշենք, որ Թուրքիայի Պաշտպանության նախարարի հայտարարությունից հետո, ՀՀ Արտաքին գործերի նախարարությունն, առնվազն, պետք է հայտարարությամբ հանդես գար՝ օտարերկրյա պաշտոնյայի կողմից մեր երկրի ներքին գործերին միջամտելու առնչությամբ, ինչը մինչ այս պահն, իմ ունեցած տեղեկություններով, տեղի չի ունեցել, -«Փաստինֆո» լրատվականի հետ զրույցում ասում է ԵՊՀ արևելագիտության ֆակուլտետի դեկան, թուրքագետ Ռուբեն Մելքոնյանը։

Հիշեցնենք՝ Թուրքիայի Պաշտպանության նախարար Յաշար Գյուլերն այսօր հայտարարել է. «Հայաստանը պետք է կատարի միջանցքը բացելու խոստումները։ Փաշինյանը պետք է տեսնի, որ իրեն դրդողներն իրեն մենակ են թողել մարտի դաշտում։ Եթե Փաշինյանը միջանցքը դարձնի ոչ թե ճգնաժամի պատճառ, այլ հնարավորություն, կշահի թե՛ Հայաստանը, թե՛ ինքը։ Հակառակ դեպքում, ամեն պարտությունից հետո Երեւանի հրապարակները հրաժարականի կարգախոսներով լցնող զայրացած ամբոխները մի օր կարող են հանգեցնել Փաշինյանի տապալմանը»:

Թուրքիայի Պաշտպանության նախարարի հայտարարությունը բացահայտ սպառնալիք է՝ ուղղած Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխան տարածքին, որտեղ կիրառվում է մեզ համար անընդունելի մի եզրույթ՝ միջանցք։ Նույնիսկ 2020թ. նոյեմբերի 9-ի տխրահռչակ փաստաթղթում նման ձևակերպում առկա չէ, ասում է Ռուբեն Մելքոնյանն ու հավելում. «Թուքիայի Պաշտպանության նախարարը, չլինելով քաղաքական գործիչ, բաց տեքստով ասում է, որ թուրքական պահանջները չկատարելը կարող է վտանգներ ստեղծել հայաստանյան օրվա իշխանությունների համար։ Այսինքն, ստացվում է, որ նա ևս մեկ անգամ միջամտում է ՀՀ ներքին գործերին՝ Հայաստանի հասարակության և ժողովրդի փոխարեն որոշումների կայացման ակնարկներ է կատարում։ Այլ կերպ ասած, սա թե՛ թուրքական կողմից ուղիղ սպառնալիք է, թե՛ ուղղակի ամոթ՝ Հայաստանի պետության, ինչպես նաև՝ հայաստանյան օրվա իշխանությունների համար, որովհետև չարձագանքել այսպիսի հայտարարությանը՝ նշանակում է լուռ համաձայնություն տալ օտար, այն էլ թշնամի երկրի Պաշտպանության նախարարի կողմից ՀՀ ներքին գործերին միջամտելու բացահայտ դրևորմանը»։

Հարցին՝ արդյո՞ք Թուրքիայի Պաշտպանության նախարարի այսօրինակ հռետորաբանությունը չի՞ նախանշում ՀՀ սահմաններին առաջիկա նոր ռազմական սադրանքերի մասին, Ռուբեն Մելքոնյանը պատասխանում է՝ այդ սպառնալիքը մշտապես կա և արդիական է մնում, անհրաժեշտ է փոփոխության ենթարկել հարցադրումը, այն է՝ ե՞րբ տեղի կունենա դա. «Թշնամի պետությունների կողմից ո՛չ ագրեսիվ հռետորաբանությունն է թուլանում, ո՛չ կուտակումները, ո՛չ էլ սպառազինությունների մրցավազքն ու նպատակները։ Հետևաբար, այս ամենը համադրելով, կարելի է վստահաբար ասել՝ ինչպես ՀՀ-ի ասհմաններին, այնպես նաև՝ տարածաշրջանային մեծ պատերազմի սպառնալիքը միշտ առկա է, իսկ խաղաղության բանաձև կամ խաղաղության դարաշրջան ձևակերպումները ոչ միայն ինքնախաբեություն են, այլև ոչ մի աղերս չունեն ընթացող գործընթացների տրամաբանության հետ։ Այլ հարց է՝ ե՞րբ տեղի կունենա այդ բախումը։ Իսկ դա տեղի կունենա այն պահին, երբ տարածաշրջանային իրավիճակն ու գերտերություննրի վարած խաղի ընթացքը դա թույլ կտա։ Հիշենք, որ հայ – թուրքական բոլոր պատերազմները սկսվել են այն պահին, երբ աշխարհաքաղաքական իրավիճակը թուքերին թույլ է տվել անելու այդ քայլը։ Կոպիտ ասած՝ դա տեղի կունենա այն ժամանակ, երբ Հայաստանի Հանրապետության ռազմավարական և բնական դաշնակիցներ ՝Ռուսաստանի Դաշնությունն ու Իրանի Իսլամական Հանրապետությունն անտարբեր կլինեն՝ Հայաստանի նկատմամբ գործադրվող ռազմական ագրեսիայի հեռանկարին»։

Ամփոփելով զրույցը, Ռուբեն Մելքոնյանը նկատում է՝ ցավոք սրտի, ստեղծված մարտահրավերի պարագայում, անգամ, ռազմական առումով ՀՀ-ից շատ քիչ բան է կախված. «Հայաստանից հիմա պահանջվում են միայն դիվանագիտական հմտություններ՝ վերահաս արհավիրքը կանխելու և գերտերությունների հետ դաշնակցային ճիշտ հարաբերություններ կառուցելու կամք, սակայն, հայաստանյան օրվա այս իշխանություններից և ոչ պրոֆեսիոնալ դիվանագիտներից նման բան ակնկալելն, ուղղակի, միամտություն կլինի»։

Աղբյուր` Փաստինֆո