Փաստ ինֆո

«Ազգային կոմիտեն» նախօրեին հայտարարեց հանրահավաքը հետաձգելու մասին, միաժամանակ, այսօր արդեն փողոցային անհազանդության բոլոր ակցիաները դադարել են։ Հանրության շրջանում սա լուրջ դժգոհություն է առաջացրել և շատերը «Ազգային կոմիտեի» անդամներին մեղադրում են պայքարը հերթական անգամ տապալելու մեջ։

ՀՀ նախկին վարչապետ Խոսրով Հարությունյանը «Փաստինֆոյի» հետ զրույցում իր տեսակետն է հայտնել, ըստ որի՝ բողոքի ալիքը գնում է մարման ոչ թե այն պատճառով, որ «Ազգային կոմիտեի» կազմում կան պայքարի ձևերի և մեթոդների անհամաձայնություն, այլ որովհետև հանրության սպասելիքները «Ազգային կոմիտեից» ավելին էին։ Այսինքն, ավելին են, քան «Ազգային կոմիտեն» կարող է առաջարկել։

«Հանրությունը պահանջում է կտրուկ քայլեր, այդ կտրուկ քայլերը ենթադրում են հարձակումներ, ոմանց կարծիքով՝ բախումներ։ Բայց իրականում այդ ճանապարհով իշխանափոխության հասնել հնարավոր չէ։ Առավել ևս՝ այն պայմաններում, երբ հանրության մի ստվար հատված չի մասնակցում այդ գործողություններին, նրանք ուղղակի հրապարակ չեն գալիս»։

Նա ընդգծեց, որ կոմիտեն պետք է լրջորեն վերանայի աշխատանքի կազմակերպման և պայքարի մեթոդիկան, մարտավարությունը։ Նրա համոզմամբ՝ ««Ազգային կոմիտեն» պետք է խոշոր քաղաքներում ստեղծած լիներ իր բջիջները՝ ինչպես ժամանակին «Ղարաբաղ» կոմիտեն Հայաստանի բոլոր քաղաքներում մասնաճյուղեր ուներ, որոնք տեղերում կազմակերպում էին պայքարը՝ կրկնօրինակելով այն, ինչ անում էր «Ղարաբաղ» կոմիտեն՝ Երևանում։ Դա ողջ հանրապետությունում տալիս էր զանգվածային բողոքի ալիքի էֆեկտ։ Այսինքն, պայքարն ամբողջովին Երևանում կենտրոնացնելը ճիշտ չէ։

Ի հավելումն, ոստիկանության հատուկ ջոկատների բիրտ գործունեությունը, որի ականատեսն ենք լինում շարունակ։ Տպավորություն է, թե նրանք գումարով ամեն ինչի կարող են գնալ, ամեն բան կարող են անել, հետևաբար, այս համատեքստում ևս պահանջվում է որակապես նոր մարտավարություն»։

Հարությունյանի գնահատմամբ՝ հանրահավաքներում պետք չէ անընդհատ խոսել, թե ինչպիսի դավաճանական կեցվածք ունի իշխանությունը կամ վարչապետը․ «Բոլորն արդեն դա գիտեն, բոլոր նրանք, ովքեր կանգնած են հարապարակում՝ խորապես համոզված են, որ այսօր մեր պրոբլեմների հիմնական աղբյուրն իշխանությունն է։ Բայց այդ մարդկանց մի ստվար զանգվածը մտածում է՝ լավ, ասենք, իշխանափոխություն եղավ, դուք եկաք իշխանության, ի՞նչ քայլեր պիտի անեք դուք։ Սա շատ էական է մարդկանց համար։ Նրանք ուզում են հասկանալ, թե արդյո՞ք թունելի վերջում կարող է լույս երևալ։

Հետևաբար, այլևս ժամանակն է, որ «Ազգային կոմիտեն» ներկայացնի այն քայլերը, որ կկատարեր, եթե իշխանություն լիներ։ Դրանք պետք է հստակ ասել և միաժամանակ՝այդ քայլերը պետք է նաև պահանջել իշխանություններից, որ վերջիններս դրանք կատարեն։ Ընդ որում՝ կոմիտեն դա պետք է պահանջի ժողովրդի անունից։

Իհարկե, գործող իշխանություններն այդ քայլերը չեն անելու։ Եւ քանի որ չեն անելու, ուրեմն, դատապարտված են հեռանալու։ Այսինքն, ազգային պայքարը պետք է ունենա իր տրամաբանությունը, եթե այս բոլորը չեք անում՝ չափազանց հեշտ է պայքարը ներկայացնել որպես աթոռակռիվ։
Ես կարծում եմ՝ քաղաքական պայքարի մարտավարության այս պակասը հանրության մոտ առաջացնում է պրոբլեմներ։ Ես բոլոր միտինգներին մասնակցում եմ և շատերն են ինձ մոտենում, հարցեր ուղղում։ Շատերին են նշածս հարցադրումները հետաքրքրում։ Այդ թվում նաև ինձ՝ որպես քաղաքացի՝ հետաքրքրում են»։
Նախկին վարչապետը համոզված է, որ այս իրավիճակից կան ելքեր։ «Դժվար, բարդ, ծանր, բայց՝ կան։ Ես երբևէ չեմ նախանձի այն մարդուն, որ այս փոփոխությունից հետո կգա իշխանության, Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության գործողությունների կամ անգործության արդյունքում մենք հայտնվել ենք՝ այսպես կոչված ցուգցվանգի վիճակում, երբ ինչ քայլ էլ կատարես՝ «մատ» ես լինելու, պարտվելու ես։
Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքականության արդյունքում հասել ենք մի հանգրվանի, երբ ինչ քայլ էլ անես հօգուտ հայի՝ դա կարող է առաջացնել ռազմական զարգացման հնարավորություն, բայց նույնիսկ այս պայմաններում կան ելքեր, հնարավորություններ կան։ Ինչ խոսք, դրանք անելու համար պետք է լինել պրոֆեսիոնալ, նվիրյալ, պատասխանատու։ Այլևս գոռալու ժամանակը չէ, հիմա մտածելու ժամանակն է, անվանարկելով, թշնամի կամ թուրք ասելով՝ խնդիր չի լուծվի ։

Ես կարծում եմ, որ «Ազգային կոմիտեն պետք է գիտակցի մի շատ կարևոր հանգամանք ևս․ այն ելույթները, այն խոսույթը, դարձվածքները, բառամթերքը, որոնք օգտագործում են հարթակից՝ ոչ միայն ներքին շրջանառության համար են էական ու կարևոր, այլև այդ ամենին հետևում են օտարերկրյա դիվանագիտական ներկայացուցչությունները։ Այդ արտահայտություններով ու թեզերով նրանք սկսում են կարծիք կազմել այդ ուժերի մասին և եթե հնչող ելույթներն անիրականանալի են, նույն արտաքին դիտորդները, դեսպանատների ներկայացուցիչներն իրենց կառավարություններին զեկուցում են՝ կարելի՞ է արդյոք այս նոր ձևավորվող ուժի հետ համագործակցել, վստահելի՞ են նրանք, ունա՞կ են ընկալելու ստեղծված իրավիճակի նրբութունները, թե՞ պատկերավոր ասած՝ «քյալ գլուխներ են»։ Դրանք շատ էական հարցեր են։ Եթե խոսքն իրականում խորքային զարգացումների մասին է, ապա այդ զարգացումները չեն կարող չհետաքրքրել մեր պարտնյորներին, ուստի դու պետք է նաև ցույց տաս, որ վստահելի գործընկեր ես, ինչը հաջողության պարագայում շատ էական է»։

Խոսրով Հարությունյանի համոզմամբ՝ հանրությունն այս իրավիճակում անպայման պետք է սատարի «Ազգային կոմիտեին», հանրային ամբողջ եռանդն ու էներգետիկան պետք է օգտագործվի, ներառվի այս պայքարի մեջ, բայց նաև՝ «Ազգային կոմիտեն պետք վերաիմաստավորի իր պատմական դերակատարումը այս շատ պատասխանատու փուլում՝ հանդես գալով ծրագրային կոնկրետ առաջարկություններով և մոտեցումներով։

«Ի հավելումն, կազմակերպական եռանդը և մենք կունենաք հաջողություն։ Մեզ այսօր պակասում է պայքարի դրոշը վերցրածների նկատմամբ լայն զանգվածների վստահությունը։ Մենք պետք է վստահենք «Ազգային կոմիտեին», ոչ թե՝ ատենք Նիկոլ Փաշինյանին, իսկ դրանք տարբեր բաներ են։ Մեր վարքագիծը պայմանավորված պետք է լինի հավատով՝ առ «Ազգային կոմիտե», ոչ թե լոկ ատելությամբ կամ դժգոհությամբ՝ առ Նիկոլ Փաշինյան։

Մենք պետք է պայքարենք հանուն մեր վաղվա օրվա, ոչ թե՝ ընդդեմ այսօրվա։ Սրանք տարբեր բաներ են»։

Աղբյուր` Փաստինֆո