Փաստ ինֆո

Երբ ընդդիմությունը երեկոյան հայտարարում է հաջորդ օրվա օրակարգը, ընդունենք՝ հանրահավաքը՝ օր ու ժամով, ապա այն չեղարկելը, բնականաբար, հենց այնպես չի կարող անցնել, բացասաբար է անդրադառնալու ընդդիմության իմիջի վրա։ Եվ արդեն իսկ դժգոհության արձագանքներն առկա են։

Բայց, ասելիքը, ավելի լայն է, ընդհանուր առմամբ՝ ընդդիմության պայքարի մասին է, քանի որ այսօր արդեն, Արցախի հետ տեղի ունեցածն աչքի առաջ և ի մտի ունենալով՝ Հայաստանում հանրությունը խորապես հասկանում է, որ նույն սպառնալիքը կախված է նաև Հայաստանի գլխին։ Մարդիկ տեսնում են, ամենօրյա տեղեկատվություն ստանում թշնամու զինուժի սահմանային կուտակումների մասին։

ՈՒստի, շատ բնական պիտի դիտարկել վերջին օրերի բազմամարդ հանրահավաքները Երևանում։ Մարդիկ գիտակցաբար փողոց են ելել հանուն Արցախի և հանուն Հայաստանի։ ՈՒ մեկ էլ՝ հայտարարվում է, թե հանրահավաքը, որ վաղօրոք էր հայտարարված, տեղի չի ունենալու։

Այս փաստն արդեն իսկ կրակի վրա ջուր լցնելու պես մի բան է դառնում, մարդիկ սկսում են մտածել հնարավոր պատճառների մասին․․․

Երկիրը պարտության տարած և կամակատար իշխանության դեմ պայքարի եղանակները տարբեր են և ընդդիմության զինանոցում այղ եղանակներից յուրաքանչյուրի համատեքստում մի քանի տարբերակ պետք է նկատի առնված լինի։

Այն, որ հանրությունը ներկա հակահայ իշխանության դեմ պայքարի տարբեր փուլերում ամեն անգամ ականատեսն է եղել մարող պայքարի՝ տուն ուղարկվելու ամենանգամյա ռեժիմով, բոլորս ենք վկա եղել։ Մարդիկ միտինգային պայքարից հոգնել են և երբ երկարաշունչ ելույթներ են լսում՝ առանց հստակ ծրագրի և նպատակների, առանց տրամաբանված հերթագայությամբ գործողությունների, սկսում են մտածել, որ ընդդիմությունը անհասկանալի տարուբերումների մեջ է։ Մեկ, երկու անգամ կանխավ որոշված ծրագիրը չեղարկելու արդյունքը, ժողովրդին կազմակերպված ոտքի հանել չկարողանալու հետևանքը կարող են տարերային անկարգությունները լինել։

Եթե խորքային պրոբլեմներ չկան ընդդիմադիր դաշտում, ապա անհրաժեշտ է, որ ընդդիմադիր ուժերը առավել հստակ գործեն՝ ձևակերպելով առաջնահերթությունները՝ սկսելով հանուններից, հանուն Արցախի, հանուն Հայաստանի, ապա՝ հանգելով այդ հանունների հետ համատեղելիության լրջագույն հակասություններ ունեցող իշխանությունների հեռացմանը, ձևակերպելով համընդհանուր պահանջը՝ այն է՝ հիմնական բանակցողի փոփոխության հրամայական անհրաժեշտությունը։

Միայն թե այս ամենից առաջ շատ կարևոր է, որ ընդդիմադիր շարժումն, այսինքն, ընդհանրական ծրագրով և նույն նպատակի շուրջ համախմբված բոլոր գործիչներն անհատապե՛ս լինեն պատասխանատվություն ստանձնողներ։

Քանզի առանց պատասխանատվության շարժում, այն էլ՝ համաժողովրդական, չի կարող լինել։

Աղբյուր` Փաստինֆո