Փաստ ինֆո

Երևանի ավագանու առաջիկա ընտրություններին մասնակցության հայտ ներկայացրած քաղաքական ուժերին կարելի է բաժանել երկու մասի՝ ֆավորիտներ և ո՛չ ֆավորիտներ՝ հիմք ընդունելով նրանց ռեսուրսային բաղադրիչը։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում այս մասին ասաց քաղտեխնոլոգ Արմեն Բադալյանը։ Նրա խոսքով՝ ընտրություններին մասնակցելու հայտ ներկայացրած 14 քաղաքական ուժերից ֆավորիչ են 5-ը։

««Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը, «Մայր Հայաստան» դաշինքը, «Ապրելու երկիր» կուսակցությունը, նախկին քաղաքապետի ուժը և հայտնի այդ «ամերիկացի բլոգերը» (նկատի ունի Վարդան Ղուկասյանին (Դոգ)- խմբ.), որը բավականին մեծ լսարան ունի և ամեն օր քննադատում է բոլորին։ Մնացած բոլոր ուժերը կա՛մ մինիմալ հաջողություններով բավարարվողներ են, կա՛մ նպատակ ունեն PR անելու իրենց քաղաքական ուժը կա՛մ հնարավորության դեպքում, որպեսզի ՔՊ-ն իրենց օգնի՝ անցնել ավագանի ու կոալիցիա կազմել»,- ասաց նա։

Ինչ վերաբերում է ֆավորիտ համարվող քաղաքական յուրաքանչյուր ուժերի ռեսուրսներին, ապա Բադալյանի կարծիքով, բոլորն էլ այս կամ այն ծավալով ունեն, այլ հարց է, թե որքանով են արդյունավետ կիրառում։

«Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունն ունի վարչական, կազմակերպչական ռեսուրսներ։ Այսինքն, նրանք ունեն իշխանություն, ունեն մեծ թիմ, որոնք ուղեկցում էին թեկնածուներին, աշխատեցնում էին ամբողջ նախընտրական շտաբը, հանձնաժողովների անդամներ, որոնք լինելու են տեղամասերում, ունեն իրենց աջակցող մեդիա- ռեսուրս, ունեին միջոցներ, քանի որ դրամահավաք կազմակերպվեց, և ունեն թեկնածու։ Հատկանշական է, որ նրանք ունեն նաև ընտրազանգված, որը միշտ պատրաստ է քվեարկել իրենց կուսակցության օգտին»,- ասաց նա։

Ռեսուրսներ ունի նաև «Մայր Հայաստան» դաշինքը՝ ինչպես կազմակերպչական, մարդկային, այնպես էլ ֆինանսական՝ համեմատաբար ավելի քիչ, քան իշխանական ուժը։

«Այս ուժն ունի ընտրազանգված, որոնք քվեարկել էին նախկին ընտրություններին՝ երկրորդ նախագահի օգտին։ Հիմա նրանց մի մասը կքվեարկի «Մայր Հայաստանի օգտին»։ Նրանք նույնպես իրենց աջակցող մեդիառեսուրս ունեն, իրենց թեկնածուն նույնպես ռեսուրս է։ Նույնը կարելի է ասել նաև «Ապրելու երկիր» կուսակցության մասին»,- ասաց նա։

Ինչ վերաբերում է Երևանի նախկին քաղաքապետ Հայկ Մարությանին, ապա, փորձագետի գնահատմամբ, նա մարդկային, ֆինանսական կամ մեդիա մեծ ռեսուրսներ չունի։ Այս դեպքում, ըստ նրա, առավել աշխատում է Հայկ Մարությանի՝ թեկնածու լինելու ռեսուրսը՝ հաշվի առնելով, որ նա որոշակի վարկանիշ ունի հանրության շրջանում։

«Ինչ վերաբերում է «ամերիկացի հայտնի բլոգերին», որն աջ ու ձախ քննադատում էր մասնակից ուժերին, և շատ ավելի վաղուց էր քննադատում, նա նույնպես ունի լսարան, որը ռեսուրս է։ Հիմա, թե այդ լսարանի քանի տոկոսը կվերածվի իրական ռեսուրս, այսինքն ձայնի՝ այլ հարց է։ Հիմա դա կլինի 1 տոկոս, կլինի 50 տոկոս, թե 100 տոկոս՝ չեմ կարող ասել։ Բայց տվյալ դեպքում, ոչ թե իր կողմից պաշտպանվող քաղաքական ուժը, այլ հենց այդ անձն ու իր լսարանն է ռեսուրս»,- ասաց քաղտեխնոլոգը։

Այս համատեքստում, մեր զրուցակիցը արձանագրեց. ունենալ ռեսուրս, և այն արդյունավետ աշխատեցնելը տարբեր բաներ են։ Առավել եւս, երբ քարոզարշավը տեխնոլոգիապես շատ աղքատիկ ձևով իրականացվեց։ Նրա խոսքով՝ անգամ նախորդ ժամանակահատվածներում, երբ Հայաստանում ընտրական գործընթացում մեծ դերակատարում ուներ գումարը, տեխնոլոգիական տեսանկյունից շատ ավելի հարուտ ընտրություն էր կատարվում։

«Հիմա տպավորություն է, թե 1989-1990 թվականները լինեն, երբ նոր- նոր ընտրական գործընթացները մտնում էին Հայաստան, ու մարդիկ քաղաքական ուժերի հետ նոր են ծանոթանում ընտրություններում՝ կիրառելով առաջին տեխնոլոգիաները։ Հիմա էլ ինչո՞ւ տեխնոլոգիաներ զարգացնել, վիդեոգովազդներ ցուցադրել, տարբեր տեսակի թռուցիկներ բաժանել, եթե դա կարելի է անել առանց դրա։ Ընդամենը 10.000 դրամ տալ, փողը բաժանել ու մարդիկ գան, քվեարկեն քո օգտին։ Սա է հիմնական պատճառը, որ Հայաստանում տեխնոլոգիաներն այդպես էլ չզարգացան։ Միայն բակային հանդիպումներ տեղի ունեցան, որոշակի հարցազրույցներ, բացի այն «ամերիկյան բլոգերից», որը տեսաձայնագրությամբ էր իր ուղերձները փոխանցում լսարանին»,- ասաց նա։Ինչ վերաբերում է քաղաքական ուժերի ծրագրային կողմին, ըստ Բադալյանի, պոտենցիալ ընտրողների համար այդպես էլ անհայտ մնաց, թե թեկնածուներն ինչ ասելիք են ուզում հասցնել նրանց։ Խոսակցություններն, ըստ նրա, բավականին վերացական են ու առկա չէր «ինչպե՞ս» հարցի պատասխանը։

««Դուք ասեք, մենք՝ անենք»։ Այսինքն, բակեր սարքենք, ասֆալտ փռենք... քաղաքն, ի վերջո, թաղ չէ, որ բակ սարքեն ու բեսետկա դնենք ու այդքանով ավարտենք։ Կամ մյուս ուժը։ Մեկ ասեց՝ ձայն տվեք ինձ՝ Արցախը փրկեմ ու իշխանություններին հեռացնեմ՝ այդպես էլ չներկայացնելով, թե այդ ինչպես է հեռացնելու վարչապետին, եթե դառնա քաղաքապետ։ Քաղաքապետի գործառույթների գործառույթների մեջ չի մտնում վարչապետի դեմ հակադրվելը։ Վարչապետն ի՛ր գործառույթն ունի, քաղաքի ղեկավարը՝ իր գործառույթը։ Նույնը նաև մյուս ուժի մասին կարելի է ասել։ «Ապրելու երկիր»-ն էլ նույն բաներն էր ասում՝ «այ, ես այս մեգանախագծերն ունեմ, ինձ ձայն տվեք»։ Այդ ինչպե՞ս ես անելու»,- ասաց նա։Ընտրությունների նախաշեմին, ըստ փորձագետի, կարևորագույն հարցերից է նաև՝ ընտրակեղծիք լինել- չլինելու հարցը։ Եթե այն կիրառվելու է, ապա ինչ չափով, չկիրառվելու դեպքում՝ ինչ պատկեր կլինի։ Քաղտեխնոլոգի խոսքով՝ առաջիկա ընտրությունների արդյունքը կորոշվի հենց այս հարցերի պատասխանն ստանալուց հետո։
«Նաև այստեղ խնդիրներ կան, թե նախկին քաղաքապետի քաղաքական ուժն ինչ գործառույթ է իրականացնելու, որովհետև ինքն ասում է, որ եթե ինքը չեղավ քաղաքապետ, ապա կոալիցիա չի կազմելու, մանդակտը վայր է դնելու և չի աշխատելու ավագանիում։ Այդ դեպքում հարց է առաջանում, թե ինչ է լինելու իր խմբակցության անդամների հետ, որոնք որոշակի տոկոս են ստանալու։ Արդյո՞ք նրանք ՔՊ-ի հետ կոալիցիա ձևավորելու են։ Որովհետև կարող է նաև «նկարչություն» նախկին քաղաքապետի օգտին, բայց միավորները չբավականացվեն, խմբակցության անդամները կոալիցիա կազմեն ու ՔՊ թեկնածուն դառնա քաղաքապետ»,- ասաց նա։Ըստ փարձագետի՝ ընդդիմադիր թեկնածուի բարձր միավոր հավաքելու դեպքում էլ հարց է առաջանում արդյո՞ք այդ ուժերը կկարողանան միմյան հետ «լեզու գտնել» ու քաղաքապետի միասնական թեկնածու ընտրել իրենց միջից։ Այս բոլոր հարցերի պատասխանն, ըստ Բադալյանի, պարզ կդառնա ընտրություններում արդյունքների հրապարակումից հետո։

Աղբյուր` Փաստինֆո