Փաստ ինֆո

12-ամյա Արենը գրեթե ամեն օր ժամերով հացի հերթ է կանգում․ շատ անգամ էլ՝ առանց հացի տուն վերադառնում։ Արենը Նուշիկի ու Էրիկի առաջնեկն է․ ծնողների և երեք քույր-եղբայրների հետ Արցախի Մարտունու շրջանի Ճարտար քաղաքում են ապրում։

«Ամուսինս աշխատում է, ես էլ փոքրերիս հետ չեմ կարողանում հերթ կանգնել, ստիպված մեծս՝ Արենն է գնում։ Փռի առաջ ժամերով կանգնում է ու թե բախտներս կբերի, երեք փոքր մատնաքաշ առած կգա, թե չէ՝ դատարկաձեռն հետ է գալիս, թե՝ մամ, ինձ չհասավ, պրծավ հացը․․․ Եթե լույսերն էլ անջատվում է, ահավոր է լինում․․․ Իհարկե, երեք փոքր հացով ամբողջ օրը չորս երեխայի կերակրել, երբ կերակրացանկը շատ աղքատիկ է, դժվար է, բայց էլի փառք ենք տալիս Աստծուն, որ տվյալ օրը հաց կարողանում ենք ձեռք բերել»,-«Փաստինֆո»-ին պատմում է չորս անչափահաս երեխաների մայր Նուշիկ Բադասյանը։

Քանի որ երիտասարդ ծնողներն արդեն առերեսվել են ամենադաժան իրավիճակներից մեկին, երբ երեխաները հաց են ուզել, բայց չի եղել, որ տան, մի կերպ երկու պարկ ցորեն են գնել, որպեսզի աղան ու տանը հաց թխեն։

«Երկու բալիկներս դպրոցական են․ մեկը յոթերորդ դասարանում է սովորում, մյուսը՝ առաջին։ Քանի որ այլ բան չկա, որ դնեմ հետները, որպեսզի դպրոցում ուտեն, գոնե մի կտոր ցամաք հաց եմ դնում։ Ուզած-չուզած գոնե ալյուր պետք է հայթայթենք մի տեղից ու թեկուզ անալի՝ հաց թխենք»,-նշում է մայրը։

Արցախաբնակ մեր հայրենակիցները փորձում են խիստ անհրաժեշտ բաներն ինքնուրույն ստեղծել, ստանալ։

«Ալյուր, որ ունենանք, նաև վերմիշել կսարքեմ․ մի երկու անգամ փորձել եմ, ստացվել է։ Սարքել եմ, փռել չորացել է ու ճաշ եմ պատրաստել, երեխաները կերել են։ Սիսեռից ու գարուց սուրճ ենք ստանում․ ի դեպ, շատ էլ համով է լինում (լսափողի մյուս կողմից լսվում է Նուշիկի ծիծաղի ձայնը), լվացքի գել ենք ստանում օճառից ու սոդայից, աղ ենք ստանում հողից․․․ Վերջինը ես դեռ չեմ փորձել, դեռ աղ չունեմ, բայց կփորձեմ։ Պիտի դիմանանք, չէ՞՝ այնպես, ինչպես 1990-ականերին մեր ծնողներն են դիմացել։ Հույսս, որ մի օր մեր այս պայքարն արդյունք է տալու, զրկանքներն իզուր չեն անցնելու, չեմ կորցնում»,-ասում է երիտասարդ մայրն ու ավելացնում՝ բոլորն այստեղ դեմ են, որ Ադրբեջանից ինչ-որ բան մտնի Արցախ։ Նրանցից մեզ ոչինչ պետք չի ու ոչ էլ կարող ենք բերաններս դնել ադրբեջանական որևէ բան։

Տան փոքրը 1 տարեկան 7 ամսական է։ Մայրն ասում է՝վաղուց արդեն փոքրիկն ուտում է այն, ինչ տան մյուս անդամները։ Ձեթի բացակայությունն է, որ շատ է նեղում՝ հատկապես, երբ տանը չորս փոքրիկ կա։

Տետրերի խնդրին էլ մասամբ լուծում են տվել՝ ալընտրանքային լուծում․ բլոկնոտների մեջ են գրում։ Բազմազավակ մայրն ասում է՝ կարևորը սովորեն, երեխաների ուսումը գոնե չտուժի․ մի օր էս դաժան օրերի վերջն էլ կգա ու լույսը կբացվի․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո