Փաստ ինֆո

Ադրբեջանը բոլոր ուղղություններով կրակելու է, որպեսզի զավթի Արցախի մնացած մասն ու միջանցք ստանա Սյունիքով։ Այն, ինչ հիմա կատարվում է, կանխատեսելի էր։ Հակառակորդի պլանները ձախողելու և իրավիճակը փոխելու ընդամենը մեկ ճանապարհ ունենք՝ Հայաստանն ու Արցախը պետք է հանդես գան մեկ ճակատով։ Այդ մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց ազատամարտիկ, արցախյան առաջին պատերազմի ակտիվ մասնակից Կամո Հարությունյանը։

«Հակառակորդը պարզ ասում է՝ Արցախի մնացած մասն եմ ուզում ու միջանցք՝ Սյունիքով, իսկ եթե չեք տալիս, ապա մտնելու եմ Ջերմուկ, Սևան և այլն։ Երբ ուշադրություն ես դարձնում նրանց կրակային կետերին, թե որտեղ ինչ են սարքում ու երբ ինչն են թիրախավորում, կարող ես գծել նրանց ԳՇ պետի քարտեզը։ Նրանք ուզում են, որ մենք պարենք իրենց նվագի տակ ու կլինի դա, թե չէ, կախված է մեզնից․ եթե խելքի գանք ու պայքարենք Արցախ-Հայաստան մեկ ճակատով, հաջողությունը կթեքվի մեր կողմը»,-ասում է ազատամարտիկը։

Հակառակ դեպքում, ըստ Հարությունյանի, անգամ Իրանի գործոնը չի խանգարելու թշնամուն՝ կիսել Հայաստանը։ Հիշեցնելով ադրբեջանցիների կողմից Կապանի օդանավակայանի թիրախավորման դեպքը՝ ազատամարտիկը նկատում է՝ հարևան Իրանը չի կարողանա խոչընդոտել ադրբեջանական նկրտումներին, եթե Հայաստանն անգամ հասցեական գնահատական չի տալիս թշնամու ագրեսիային, էլ չենք ասում՝ համարժեք պատասխան։

«Նախ՝ ամենասկզբից էլ պարզ էր, որ ադրբեջանցիները չեն թողնելու օդանավակայանը գործի։ Հիմա էլ, երբ թիրախավորելուց հետո անվտանգության լրջագույն խնդիր կա, բայց դա պատճառաբանում են «եղանակային պայմաններով», մեղմ ասած, անհասկանալի է։ Այն հենակետը, որտեղից կրակել են, ուղղակի պետք է վերացվեր՝ անվտանգությունն ապահովելու համար»-ասում է ազատամարտիկն ու հիշեցնում, թե ինչպես թիրախավորվեցին ու փակվեցին Սոթքի հանքը, հետո Երասխի գործարանի շինարարությունը դադարեցվեց, հաջորդիվ էլ Զանգեզուրի պզնձամոլիբդենային գործարանը հայտնվեց թիրախում։

Այս պահին Արցախում ուժ գործադրելու մեծ ցանկություն ունի Ադրբեջանը, սակայն որոշ հանգամանքներ, ըստ մեր զրուցակցի, խանգարում են։ Այդուհանդերձ, դրա համար պատրվակ ադրբեջանցիները գտնելու են, ավելի ճիշտ՝ հորինելու, որպեսզի ուժ մտցնեն Արցախ։

«Այն, ինչ անում են հիմա Արցախում ադրբեջանցիները՝ «հումանիտար օգնության» անվան տակ, մի նպատակ ունի․ ի վերջո ուժ մտցնելու պատրվակ գտնել։ Ու որքան էլ մենք փորձում ենք մեր արդար պահանջը բացատրել աշխարհին, որ մեզ սպանողից մեզ «օգնություն» պետք չէ ու դա օգնություն չի կարող լինել,  առայժմ այդքան էլ չի հաջողվում։ Անգամ Լաչինի միջանցքը փակած աղավնի խեղդող «ակտիվիստ»-ին չենք կարողացել, ինչպես հարկն է, ներկայացնել ու ապացուցել, որ միջանցքի փակումը պետականորեն ծրագրված գործողություն է։

Վստահ եմ, որ այս ամենով հանդերձ՝ Արցախը չի հանձնվելու․ իհարկե, դուրս եկողներ լինելու են, բայց հիմնական մասը պատրաստ է պայքարելու։ Ու բոլոր ուժերը պետք է կենտրոնացնեն բանակի շուրջ։ Վստահություն վայելող ռազմաքաղաքական առաջնորդ եթե լինի, ում կհաջողվի համախմբել բնակչությանը, հնարավոր կլինի գոնե արժանի պաշտպանություն ցույց տալ։ Աշխարհը եթե տեսնի, որ արցախցին իր ընտրած ճանապարհից հետ չի կանգնում, շատ բան կարող է փոխվել»,-ասում է Հարությունյանն ու ավելացնում՝ դա հնարավոր կդառնա, եթե ոչ խաղաղապահի, ոչ էլ դիտորդի վրա ժողովուրդը հույս չդնի, այլ բանակի կողքին կանգնի։

Աղբյուր` Փաստինֆո