Փաստ ինֆո

Մարդն ավելի հաճախ է հիշում Աստծուն այն ժամանակ, երբ նեղության մեջ է լինում։ Արցախում ստեղծված աղետալի իրավիճակով պայմանավորված՝ մարդիկ ավելի զուսպ ու զգաստ են դարձել, սկսել են ավելի շատ եկեղեցի հաճախել։ Այդ մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է Շոշկավանքի և հարակից գյուղերի հոգևոր հովիվ Տեր Ներսես քահանա Ասրյանը։

«Սովորաբար, մարդիկ սկսում են ավելի շատ ապավինել Աստծուն, երբ տեսնում են, որ իրավիճակը փոխելու հարցում մարդկային գործոնով պայմանավորված հնարավորությունները փոքր են։ Դա է նաև պատճառը, որ հիմա ավելի շատ մարդ է հույսն Աստծո հետ կապում։ Մարդիկ փորձում են վեր կանգնել իրենց սխալներից»,-ասում է Տեր Հայրն ու ափոսանք հայտնում, որ հիմնականում դա նկատվում է աղետալի վիճակներում։

Մարդկանց դրական ու բացասական կողմերը ևս ավելի ցայտուն են դառնում ծանր կացության մեջ։ Տեր Հայրը նկատում է՝ բազմաթիվ են դեպքերը, երբ մարդիկ միմյանց օգնության ձեռք են մեկնում և հենց դա է, որ օգնում է դիմակայել, ամրանալ, կանխել քաոսը․

«Փոխօգնության դեպքերը շատ-շատ են հիմա Արցախում։ Մեկը ժամերով հացի հերթ է կանգնում, բայց տեսնելով կողքինին, ով ի վիճակի չէ ավելի երկար կանգնել, զիջում է իր հերթը, մեկ ուրիշն ավտոմեքենայով ինչ-որ տեղ է պատրաստվում գնալ, իրազեկում է այդ մասին, որ ցանկացողներին ևս տանի իր հետ և այլն։ Դեպքերը, որոնք հանրայնացվել են մի փոքր մասն են ընդամենն ամեն օր հանդիպող փոխօգնության․․․»։

Շատ դեպքերում, ինչպես Տեր Հայրն է ասում, հաղթանակները կուրացնում են մեզ, իսկ փորձություններն ամրացնում հոգեպես՝ թեկուզ հարվածները ցավալի են լինում։ Այդպես է ինչպես անհատի, այնպես էլ՝ ազգի պարագայում։ Խնդիրն այստեղ փորձություններից դաս քաղելու և ավելի ուժեղացած դուրս գալու մեջ է, որն ամենակարևորն է։

«Այս աղետալի վիճակից կարող ենք դուրս գալ մաքրված, սխալները չկրկնելու վճռականությամբ։ Ու որ շատ կարևոր է՝ պետք է հասկանանք, որ մեզնից շատ բան է կախված, որքան էլ որ արտաքին գործոններն ազդեն այս ամենի վրա։ Մեղքը դրսի վրա բարդելով ոչնչի չենք հասնի, իսկ ինչքան շուտ միաբանվենք, ընդունենք մեր սխալները՝ թե՛ անհատական, թե՛ ինստիտուցիոնալ մակարդակում, ու գնանք ճիշտ ճանապարհով, այնքան շուտ կավարտվի այս մղձավանջը»,-վստահեցնում է Տեր Ներսեսը և հիշեցնելով Աստվածաշնչյան պատմությունը, երբ կրակի մեջ են նետվում խոտը, եղեգը, փայտ, ոսկին՝ նկատում է՝ մեզնից է կախված կայրվենք ու կոչնչանանք, թե կրակի միջից ավելի ազնվացած դուրս կգանք։

Կարծիքներին, թե հայաստանյան հասարակության մի զգալի հատված անհաղորդ է Արցախի մեր քույր-եղբայրների զրկանքների հանդեպ, տեր Հայրն այնքան էլ միանշանակ չի վերաբերվում։ Ըստ նրա՝ դա իրավիճակի լրջությունը չպատկերացնելու, չգիտակցելու հետևանք է։
«Երբ որ այդ մարդիկ էլ պատկերացնեն, գիտակցեն, թե ինչ է կատարվում Արցախում, թե ինչ վտանգներ է պարունակում այս իրավիճակը, կարծում եմ՝ նրանք էլ քայլեր կձեռնարկեն։ Իհարկե, ցավալի կլինի, որ ամեն մեկն իր մաշկի վրա զգա, նոր դա հասկանա, բայց, ցավոք, հասարակությունն ամբողջությամբ չի կարող այնքան գիտակից լինել, որ նախապես քայլեր ձեռնարկի, կանխի վերահաս աղետը»,-ասում է Տեր Հայրը։

Այսքանով հանդերձ, նա անթույլատրելի է համարում հուսահատությունն ու հոռետեսությունն ու շեշտում․ «Չնայած գիտակցական մակարդակում ամեն ինչ տանում է հոռետեսության, այդուհանդերձ, սխալ է դրան տրվել։ Անկախ նարնից, թե ինչ հանգուցալուծում կլինի, արդեն իսկ կրում ենք վատ հետևանքներն այդ տրամադրվածության։ Իրական լավատեսությունն է, որ օգնում է հաղթահարել փորձությունները և դրանից հաղթանակած դուրս գալ։ Ապավինենք Աստծուն, լինենք լավատես, միասնական և համառ ջանքեր գործադրենք, անդադար աշխատենք, որպեսզի այս մղձավանջն ավարտվի ու խավարի մեջ լույս բացվի։ Առաջ Աստված»։

Աղբյուր` Փաստինֆո