Փաստ ինֆո

Արցախի՝ արդեն ութ ամիս տևող շրջափակումը, ու հատկապես վերջին երկու ամսվա տոտալ պաշարումն օր օրի ավելի անտանելի վիճակ է ստեղծում։ Վառելիքի բացակայությունը, փաստացի, կտրել է շրջանների, գյուղական բնակավայրերի ու Ստեփանակերտի միջև կապը։  Արդեն տևական ժամանակ է՝ չի գործում միջհամայնքային, ներքաղաքային տրանսպորտը, սեփական մեքենաները ևս կանգնած են։

«Մի քանի օր առաջ գյուղից երեք երիտասարդ ոտքով են Ստեփանակերտից եկել։ Երեք օր այնտեղ մնացել են, խանութներում բան չի եղել, թե առնեն ուտեն։ Հացի հերթ են կանգնել քանի անգամ ու երեք օրում ընդամենը մի անգամ են կարողացել երկու հատ առնել․․․ Վերջում էլ ոտքով ճանապարհ են ընկել ու եկել գյուղ՝  ոտքով անցնելով 80 կմ․․․Մենք գյուղում էլի յոլա ենք գնում հողի տված բերքով, քաղաքում է շատ վատ վիճակը։ Գոնե որ վառելիք լիներ, մոտիկ գյուղերից եղած-չեղածից՝ կարտոֆլ, լոբի, վարունգ․․ կհավաքենք տանենք քաղաքում ապրողներ բաժանենք»,- «Փաստինֆո»-ին ասում է Մարտակերտի շրջանի Չափար գյուղի ղեկավար Վարդգես Սաղյանը։

Գյուղերում թեկուզ բանջարեղեն քիչ թե շատ կա, այդուհանդերձ, խնդիրները բազմաթիվ ու որոշ դեպքերում անլուծելի են։ Սաղյանն ասում է՝ պետությունը մի քիչ վառելիք է տվել, որ արտերը հնձեն, բայց կոմբայնը պարբերաբար փչանում է․ մի մասը որ ջարդվում է, չեն գտնում, որ փոխեն․․․

«Հնձած ցորենը մի տեղ թափում են, լցնում պարկերը՝ մինչև մի երկու հոգի էլ հնձեն, որ իրար հետ մի մեքենայով հասցնեն տուն․․․ Վառելիքի բացակայությունը շատ է դժվարացնում ամեն ինչը։ Ոչ դա կա, ոչ օճառ, ոչ լվացքի փոշի, ոչ ամանի հեղուկ, մի խոսքով՝ կենցաղում անհրաժեշտ գրեթե ոչինչ չկա»,-ասում է համայնքապետը։

Դա, իբր, քիչ է, մարդիկ էլ հարևան գյուղ՝ Գետավան, աշխատանքի գնում-գալիս են ոտքով։ Հիվանդանոց ու մի քանի այլ պետական աշխատավայր կա այնտեղ․ դրա համար էլ Չափարի բնակիչների մի զգալի մաս այնտեղ է աշխատում։ Չափարի ներքևի  ծայրից մինչև Գետավան մոտ 6 կմ է։ Այդքան ճանապարհ գյուղացիներն ամեն օր ոտքով գնում ու հետ են գալիս․․․
 

Աղբյուր` Փաստինֆո