Փաստ ինֆո

Դեպի Արցախ հումանիտար բեռ ուղարկելով՝ Հայաստանն ապացուցում է, որ Ադրբեջանը շրջափակման մեջ է պահում Արցախի 120 հազար բնակչությանը։ Այսինքն՝ ՀՀ-ի պնդումը, որ Ադրբեջանը պատրաստվում է Արցախում էթնիկ զտում իրականացնել, միջազգային արենայում ավելի է ամրապնդվում։ «Փաստիֆո»-ի հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց միջազգայնագետ Արա Ղազարյանը։

«Բեռն ուղարկելով, իհարկե, վիճակն ավելի է սրվում, բայց առանց այդ էլ վիճակը մշտապես սրում է Ադրբեջանը։ Արցախը հայտարարված է աղետի գոտի, իսկ Ադրբեջանը համառորեն հերքում է, որ կա ճգնաժամ։ Այս իրավիճակում, իմ կարծիքով, 400 տոննա բեռ ուղարկելով Հայաստանն ապացուցում է, որ իրոք խնդիրը լուրջ է, այլապես այդ քայլը չէր անի, բեմականացման կարիք չկա։ Վստահ եմ, որ Ադրբեջանն էլ ելք չի տեսնում այս իրավիճակից, քանի որ իր ստեղծած լեգենդը, թե, իբր, Արցախում ճգնաժամ չկա փշրվում է․մի կողմից՝ թույլ չի տալիս Հայաստանից ուղարկված բեռը մտնի Արցախ, մյուս կողմից էլ հայտարարում է, թե, իբր, արցախցիներն իր երկրի բնակիչներն են ու ոչինչ չի անում ճգնաժամը մեղմելու ուղղությամբ։ Ակնայով էլ ճանապարհ չի բացում, քանի որ այդ դեպքում էլ կփշրվի իր հորինած լեգենդը, թե, իբր, Արցախում ոչ մի ճգնաժամ չկա (Արցախի իշխանություններն ու ժողովուրդը կտրականապես դեմ է արտահայտվել օկուպացված Ակնայից Արցախ բեռներ մտցնելու տարբերակին,-խմբ․)»,-ասաց միջազգայնագետը՝ հավելելով, որ այս իրավիճակում արդեն ՄԱԿ-ի անդամ երկրները, համաձայն կանոնադրության, կարող են գործել՝ այդ թվում հումանիտար բեռներ ուղարկել Արցախ՝ ինչպես 1992թ․ Սարաևոյի՝ պաշարման մեջ գտնվող 300-400 հազար բնակչությանն է ինքնաթիռներով սնունդ մատակարարել։

Հարցին՝ իսկ մինչև այս պահը ՄԱԿ-ի Պարենի ծրագրին դիմելու կարիք չկա՞ր, որ ՀՀ իշխանությունները չեն դիմել․ ի վերջո, շուրջ 8 ամիս է՝ Արցախի կյանքի ճանապարհը փակ է, մեկ ամսից ավել էլ՝ տոտալ պաշարում է, Ղազարյանը պատասխանեց՝ կարելի էր, բայց այդ հարցը ՀՀ իշխանությունների տիրույթում է։

«Ադրբեջանն անընդհատ հայտարարում է, թե Արցախի հարցն իր ներքին հարցն է, բայց փաստ է, որ 120 հազար մարդու պաշարման մեջ է պահում․դա արդեն միջազգային խնդիր է։ Ադրբեջանն իր ձեռքով միջազգայացնում է Արցախի հարցը։ Մեծ անելիք ունի այստեղ ՄԱԿ-ի ԱԽ-ն, ԵԱՀԿ-ն և այլն։ Արդեն ՄԱԿ անդամ յուրաքանչյուր երկիր կարող է գործել և՛ հարցը բարձրացնել դատական ու ոչ դատական ատյաններում, և՛ օգնություն ուղարկել Արցախ։ Այսինքն՝ այս քայլով Հայաստանը, կրկնում եմ, ի ցույց է դնում, որ խնդիրը միջազգային է։ Էլի եմ ասել՝ ՄԱԿ ԱԽ-ում կուլիսային քննարկումներն ավելի կարևոր են, քան բուն նիստը»,-շեշտեց միջազգայնագետը։

Նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթում ամրագրված դրույթը, ըստ որի՝ Լաչինի միջանցքը պետք է անխափան գործի, միջազգայնագետի խոսքով, անհրաժեշտ է ապահովել։ Ադրբեջանական ուղեկալի ու նրանց վերահսկողության մասին քանի որ խոսք չկա փաստաթղթում, ուրեմն պետք է չլինեն ու միջանցքն անարգել գործի։

Հարցին, թե ՄԱԿ-ի անդամ երկրները գործնականում ինչպես կարող են ազդել իրավիճակի վրա, Ղազարյանը պատասխանեց․

«Սկսած հայտարարություններից, վերջացրած կոալիցիա կազմելով՝ ընդդեմ Ադրբեջանի։ Կոալիցիան կարող է լինել նաև ռազական, բայց մենք, իհարկե, շատ հեռու են դրանից։ Հիմա օրակարգային հարց է Արցախի իքնապաշտպանվելու իրավունքը։ Ադրբեջանի կողմից Արցախում էթնիկ զտում իրականացնելու մտադրությունն ամբողջությամբ հիմք է տալիս Արցախի բնակչությանը ինքնապաշտպանվելու։ Ըստ այդմ՝ առաջնահերթ դա պետք է գա օրակարգ»։

Աղբյուր` Փաստինֆո