Փաստ ինֆո

Սահմանամերձ գյուղում տուն գնելու համար բազմազավակ ընտանիքի կյանքը մղձավանջի է վերածվել: Սահմանապահ գյուղի բնակչուհի Նատաշա Մուրադյանի բնորոշմամբ` կամաց-կամաց խորտակվում են:

Օրվա ապրուստի միջոցհայթայթելու խնդիր ունեցող Առուստամյանների ընտանիքում 4 անչափահաս է մեծանում։ Սննդի ու հագուստի խնդիրները չլուծած՝ ընտանիքն այժմ կանգնած է բանկային վճարումների ու հարկադիր կատարման ակտերի ծանր բեռի մեջտեղում։ Նատաշան հույս ունի, որ բանկերը գոնե հաշվի կառնեն իր ընտանիքի ծանր կարգավիճակը, կհամաձայնեն վարկերի վճարման ընդհանուր հարթակ ստեղծել ու նվազեցնել վճարումների ծավալը։

«Ես դպրոցում օպերատոր եմ աշխատում, աշխատավարձս հիմա 75 հազար դրամ է։ Բայց ես տուն բերում եմ 25 հազ. դրամ միայն։ Դրանից գոնե 50 հազարը ես պետք է ստանայի, բայց չեմ ստանում։ Գումարի մեծ մասը վարկի վճարման է գնում, մյուսը՝ սառած է։ Արդեն 100 հազ.-ից ավելի ունեմ կուտակված։ Այդ գումարը ո՛չ կարողանում եմ հանել, ո՛չ էլ որևէ բան փոխանցել, որ դուրս գամ էս վիճակից։ Բանկերից մեկը վարկը գցում է հարկադիր, դա վճարում եմ, հետո մյուս բանկն է գցում։ Այսինքն, ես աշխատավարձ գրեթե չեմ ստանում»,- ասաց նա` նշելով, որ   հարկադիրի հետ կապված խնդիրները շատ են՝ չեն ընդառաջում:

Նատաշան «Փաստինֆո»-ին պատմեց, որ տարիներ առաջ ամուսնու հետ միասին հիփոթեքով տուն են վերցրել սահմանամերձ գյուղում։ Տան վճարը կատարելու համար որոշակի այլ վարկեր են ավելացել՝ հետագայում դրանք փակելու հաշվարկով։ Իրավիճակը, սակայն, վատթարացել է դեռևս Քովիդի համավարակի շրջանից սկսած։ Այդ ժամանակ, ինքը հղի է եղել։ Վարակը բացառելու և հնարավոր բարդացումներից զերծ մնալու համար մշտապես գնացել է ստուգման։ Իսկ երեխային ունենալուց հետո էլ հնարավորություն չի ունեցել աշխատելու։ Միևնույն ժամանակ, ծննդաբերությունից հետո, թե՛ իր, և թե՛ երեխաների մոտ առաջացած առողջական խնդիրների լուծման համար ստիպված են եղել վարկով հավելյալ գումար վերցնել։

«Ես դեռ պետք է մայրական արձակուրդում լինեի, բայց վարկերս մուծելու համար այսօր աշխատանքի եմ գնում։  Ամեն դեպքում, ես չեմ հրաժարվում իմ պարտականություններից»,- ասաց նա։

Բազմազավակ մոր խոսքով՝ իրենք այդ գումարներն այժմ վճարելու հնարավորություն չունեն, քանի որ արդեն իսկ առկա պարտքին ավելացել են եռակի չափով տոկոսներ։

«Կարող է մի բանն, ասենք, լինի 200 հազ. դրամ,բայց, ի վերջը դառնա  800-900 հազ. դրամ` նայած, թե ո՞ր բանկն ինչ տոկոսով է աշխատում: Դրանք տույժերն են արդեն։ Ես անգամ մայր գումարը հիմա չեմ կարողանում տալ, այդ գումարն ինչպե՞ս վճարեմ։ Մեր հաշվապահը փոխանցումներն անում է՝ մինչև մի բանկը վերջացնեմ ու անցում կատարեմ մյուսին, դա էլ երկար է տևում։ Ընթացքում էլ անընդհատ աճում են տույժերն ու տոկոսները։ Իրենք դա չեն դադարեցնում։ Ես կողքից եկամուտ չունեմ, հիմա  ինչպե՞ս եմ դրա տակից դուրս գալու, միևնույն ժամանակ երեխաներիս պահեմ»,- ասաց սահմանապահ գյուղի բնակիչը։

Նատաշայի ամուսինը բանվոր է։ Աշխատում է օրավարձով, ընտանիքի սննդի հարցն է փորձում հոգալ՝ ամենօրյա ռեժիմով։

Նատաշան էլ ամսական 5 հազար դրամով անգլերեն է պարապում գյուղի երեխաներին։ Ասում է՝ ինքն աշխատանքից չի խորշում, միայն հասկանա, որ այդքան աշխատանքը գոնե անարդյունք չի մնա։

Աղբյուր` Փաստինֆո