Փաստ ինֆո

Այն, ինչ հիմա կատարվում է Հայաստանում և Արցախում՝ բոլորիս համար մեծագույն աղետ է և դրա հիմքը դրվել է 2018 թ. ապրիլին։ Ինքս, ընտանիքիս հետ միասին, բազմիցս եղել եմ Արցախում, այնտեղ լավ ընկերներ ունեմ՝ հրաշալի մարդիկ։ Ունեմ նաև անփոխարինելի ընկերներ, ովքեր իրենց կյանքն են զոհել՝ հանուն Արցախի պաշտպանության։ Իսկ այն, ինչ կատարվեց 2020 թ. աշնանը, մինչ օրս մեզ համար անմարսելի է մնացել,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է «Հայ Դատ»-ի Նիդեռլանդների գրասենյակի ատենապետ Մասիս Աբրահամյանը։ Ինչպես ավելի վաղ հայտնել ենք՝ Մ.Աբրահամյանին ու նրա դստերը՝ Նիդեռլանդների «Գարեգին Նժդեհ» երիտասարդական միության անդամ Սյունե Աբրահամյանին, արգելվել է մուտք գործել Հայաստան։

Մասիս Աբրահամյանը նկատում է՝ եթե աղետը գոնե 2020 թ. նոյեմբերով ավարտվեր, գուցե, ինչ – որ չափով մխիթարական լիներ, այն առումով, որ դեռ կիմանայինք՝ ի՞նչ պատահեց մեզ հետ և ինչ պետք է անենք, այդ վիճակից դուրս գալու համար, սակայն, դժբախտություններն ու աղետները՝ հայաստանյան օրվա իշխանությունների պարագայում, անվերջանալի են թվում.«Մենք ամեն օր նոր հարվածներ ենք ստանում։ Քիչ թե շատ ազգային մտածողություն ունեցող ցանկացած անձի համար, ով միայն ստամոքսով չի առաջնորդվում, այս ամենն անտանելի ծանր բեռ է դառնում»։

Անդրադառնալով Արցախում վերջին ամսվա ընթացքում կատարվող անթույլատրելի իրողությունների թեմային՝ Մասիս Աբրահամյանը նկատում է՝ սպասում էր նման զարգացումներ. «Սա, կարծես, նախապես լավ ծրագրված և 44 օրյա խայտառակ զարգացումների շարունակությունը լինի, որ պայմանավորված է հայաստանյան օրվա հայատյաց իշխանությունների վարքով և որդեգրած քաղաքականությամբ, որն այդքան սիրով և սերտորեն համագործակցում է թշնամի թուրք – ադրբեջանական տանդեմի հետ։ Ես, երբեմն, նույնիսկ, մտածում եմ, որ Ալիևը Նիկոլ Փաշինյանից է խորհուրդներ հարցնում, թե է՞լ ինչ փորձանք կարող է բերի Արցախի և Հայաստանի գլխին։ Ի դեպ, երեկ մեր ընկեր Ասլան Ասլանյանի մուտքը Հայաստան, նույնպես, արգելվեց։ Սա, հերթական անգամ կատարվեց հայատյաց Նիկոլի և իր մանկլավիկների ձեռամբ, ինչպես պատահեց իմ, դստերս, Մուրադ Փափազյանի, Նժդեհ Գարագավորյանի հետ։ Այսինքն, թուրքը եկել, կանգնել է մեր կոկորդին, դանակն առած՝ կոկորդներիս կեսն էլ, արդեն, կտրել է, սրանք մտածում են միայն հող հանձնելու և նվիրյալ դաշնակցականների մուտքը՝ դեպի Մայր Հայրենիք փակելու մասին։ Ինչի՞ց է վախենում Նիկոլը, որ մենք կարող ենք ինչ -որ կերպ օգտակա՞ր լինել արնաքամ մեր երկրին…Սա մի սարսափելի մղձավանջ է, որ, ցավոք, ավարտ չունի»։

Օկուպանտ Ադրբեջանը փորձել էր հանդես գալ «հումանիստի» դերում՝ հայտարարելով, թե պատրաստ են Աղդամով հումանիտար օգնություն տրամադրել սովարահարության ճիրաններում հայտնված արցախցի 120.000 բնակչին՝ Մասիս Աբրահամյանը նկատում է՝ սա, մեղմ ասած, զավեշտ է.«Այսօր ես կարդացի Արցախի Մարդու իրավունքների պաշտպանի հայտարարությունն այնտեղ ՄԱԿ-ի ներկայացուցչության դիմաց, թե ո՞ւմ է ծաղրում միջազգային հանրություն կոչվածը՝ ինքն իրե՞ն, թե՞ Արցախին, երբ հորդորում է ընդունել Ադրբեջանի կողմից առաջարկված, այսպես կոչված, հումանիտար օգնությունը, սրանով իսկ, աչք փակելով այն աղետալի իրականության վրա, որ կա և առկա է Արցախում, երբ ադրբեջանցի ամեն երկրորդ հարցվածը բացահայտ ասում է, թե պատրաստ է մորթազերծ անելու արցախցի մանուկի։ Ի՞նչ մարդասիրություն կամ ի՞նչ հումանիզմի մասին է խոսքը…Կամ այդ ե՞րբ Ադրբեջան եզրույթը համատեղելի դարձավ հումանիզմի կամ մարդասիրության հետ, այդ ե՞րբ պատահեց, որ մենք չիմացանք՝ գուցե 44 օրյա պատերազմի օրերի՞ն, երբ Ադրբեջանն արգելված զենքով ռմբակոծում էր Ստեփանակերտ քաղաքը…»,- ասում է «Հայ Դատ»-ի Նիդեռլանդների գրասենյակի ատենապետը։

Խոսելով Հայաստանում և, հաստկապես, Արցախում ստեղծված իրավիճակի պայմաններում Սփյուռքի դերի և նշանակության մասին՝ Մասիս Աբրահամյանը նկատում է՝ ցանկացած մեկը պետք է երազեր այսպիսի Սփյուռք ունենալու մասին, այնինչ, հայաստանյան օրվա իշխանությունները այստեղ, նույնպես, թողեցին իրենց դավաճանական հետքը.«Եկած օրվանից սրանք ցանկանում են պառակտել հայկական Սփյուռքը և անում են դրան միտված՝ հնարավոր և ահնար ամեն բան։ Մենք, արդեն, խոսեցինք, թե ինչպես է այս կամազուրկ և դավաճան իշխանույունը վարվում Սփյուռքում հայանպաստ և ազդեցիկ դեր ունեցող անհատների հետ։ Տեսնում ենք նաև, որ ամբողջ Սփյուռքն է հայտնվել պառակտման եզրին։ Իհարկե, ես ձեռքիս տակ չունեմ փաստեր, որոնք վկայակոչելով կարող էի հաստատապես ասել, որ այստեղ, ևս, հայակական իշխանություն կոչվածները կատարում են թուրք – ադրբեջանկան տանդեմի պատվերը, սակայն, այս մասին բարձրաձայնելու համար, այլևս, նույնիսկ, փաստեր պետք չեն։ Եթե նախկինում Սփյուռքում, կոնկրետ մեզ մոտ հայանպաստ որևէ ծրագրի իրականացման համար, մենք հեշտորեն կարողանում էինք, օրինակ, Նիդեռլանդներում համախմբել 300-ից ավել սփյուռքահայերի, ապա այսօր, անգամ, խիստ ազգային գաղափարի համար դրա կեսի չափով մարդ չի հավաքվում։ Թե ինչի՞ մասին է սա խոսում, թողնում եմ ձեր մեկնաբանությանը»,- ցավալիերոն նկատում է բանախոսը։

Դիմելով Արցախում տոտալ շրջափական, սովի և ֆիզիկական բնաջնջման վտանգի տակ հայտնված մեր հայրենակիցներին՝ Մ. Աբրահամյանն ասում է. «Առանց հուզմունքի հնարավոր չէ խոսել այս մասին…Սիրելի՛ արցախցիներ, թեև դուք հայտնվել եք այս իրավիճակում, իսկ մեզ դրել են ահա այսպիսի մի դրության մեջ, երբ, նույնիսկ, Մայր Հայրենիք մուտք գործել չենք կարողանում, այնուամենայնիվ, ուզում եմ ձեզ ասել՝ մենք ձեզ հետ ենք, ձեր կողքին ենք։ Եվ, եթե դա հիմա չի հաջողում անել մեր ֆիզիակական ներկայությամբ, մենք ձեր կողքին ենք մեր մտքով և հոգով, մեր մտահագութուններով, որ այս օրերին ամբողջովին ձեզ հետ են ու ձեր մասին։ Ես համբուրում եմ Արցախում ապրող մայրերի ձեռքերը, ես խոնարհվում են նրանց անկոտրում կամքի դիմաց։ Իսկ արցախցի իմ ընկերներին ուզում եմ ասել՝ այն ինչ պլանավորել է թուրք – ադրբեջանական տանդեմը, հայաստայնայն դավաճան և կամազուր իշխանությունների հետ համատեղ և նրանց աջակցությամբ, իրենց չի հաջողվելու։ Դուք կարող ենք հաղթահարել այս արհավիրքն ու աղետը, մենք միասին կարող ենք և անելու ենք դա՝ չնայելով որևէ խոչընդոտի կամ դավաճան խունտայի»։

Աղբյուր` Փաստինֆո