Փաստ ինֆո

Ամեն օր արթնանալ՝ հույսով, որ «Կյանքի ճանապարհը» վերջապես կբացվի ու քնել՝ շարունակելով պաշարված մնալ թշնամու կողմից, հեշտ բան չէ։ Արցախցիները, համենայդեպս, շուրջ յոթ ամիս է՝ այդպես են «ապրում»։ Անվերջանալի սպասումը տանելի դարձնելու ճանապարհը գտնելու համար «Մունք»-ի աշակերտներից շատ ջանք չի պահանջվել։ Տեխնոլոգիական կրթությունը, պահանջված, բարձրակարգ մասնագետ դառնալու կարևորությունն է՛լ ավելի է զգացվել շրջափակման պայմաններում։

«Շրջափակման առաջին օրից մինչև հիմա ոչ մի օր չենք դադարել աշխատել, սովորել։ Տեխնոդպրոցի գործունեությունը, որքան էլ դժվար, բայց շարունակում ենք ապահովել։ Ամեն ինչ խնայողաբար օգտագործել ենք սովորել այս ընթացքում։ Ավտոբուսը, որը Մարտունու համայնքներից դպրոցի աշակերտներին հավաքում, բերում է Հաղորտի, այնպիսի երթուղով է շարժվում, որ հնարավորինս շատ վառելիք տնտեսվի։ «Դվիժոկ» ունենք, բայց դասերն այնպես ենք կազմակերպում, որ վառելիք չծախսենք․ հոսանքի անջատումներին համապատասխանեցրել ենք մեր գրաֆիկը»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում պատմում է տեխնոդպրոցի մարքեթինգի թիմի անդամ 14-ամյա Մանե Մարտիրոսյանը։

Այստեղ՝ «Մունք»-ում դպրոցահասակ երեխաները ոչ միայն տեխնոլոգիական կրթություն են ստանում, սեփական մտահղացումներին միս ու արյուն տալիս, այլև՝ կողմնորոշվում, թե ինչ մասնագիտություն ընտրեն, որ և՛ պահանջված լինի, և՛ հնարավոր լինի անել՝ չհեռանալով հայրենի համայնքից։
Մասնագիտական կողմնորոշման հարցում մեծ դեր է կատարում ամենամյա դարձած տեխնոճամբարը։ Այս տարի այն նախատեսվում է անցկացնել օգոստոսի 2-ից՝ երկու հերթափոխով։

Տեխնոդպրոցի ու «Ես» կրթական հիմնադրամի շուրջ 300 աշակերտ այնտեղ կկարողանան և՛ խորացնել գիտելիքները, և՛ ավելի լավ ծանոթանալ տարբեր մասնագիտությունների, և՛ փորձով փոխանակվել։

«Նախորդ տարիներին պարտադիր խոսնակներ էինք ունենում Հայաստանից, Սփյուռքից․հիմա, բնականաբար, ֆիզիկապես չեն կարող մարդիկ գալ, սեփական փորձով կիսվել, բայց օնլայն դասախոսություններ անպայման լինելու են։ Ի դեպ, եթե նախկինում 150-200 աշակերտ էր մասնակցում ճամբարին, այս տարի 300 հոգի կլինեն։ Հաշվի առնելով շրջափակման հետևանքով առկա գնաճը, վառելիքի խնդիրն ու մի շարք հարցեր՝ այս անգամ ավելի շատ գումար կպահանջվի։ Ժամանակը քիչ է, բայց հուսով եմ՝ ճամբարի համար անհրաժեշտ գումարը կհավաքվի, քանի որ գործը, որ արվում է, նպատակը, որին ծառայում է այդ տեխնոճամբարը, շատ կարևոր է Արցախի համար»,-նշում է Մանեն։

14-ամյա հաղորտեցին հիշում է՝ ձմռան ամիսներին, երբ թվում էր, թե կյանքը կանգնել է, իրենք փորձում էին հոսանքին հակառակ գնալ՝ չհանձնվել, չդադարել կրթվել ու պայքարել։ Ուղեգծի առումով բան չի փոխվել նաև հիմա․ անգամ ճանապարհի վրա ծախսվող ժամանակն արցախցի պատանիներն անիմաստ չեն սպանում։ Այն մեկ կամ մեկուկես ժամում, որ անցկացնում են ավտոբուսի մեջ, ընթացքի մեջ գտնվող նախագծերն են քննարկում, վերլուծություններ անում, խնդիրների լուծման տարբերակներ փնտրում․․․

Մանեն նկատում է՝ նպատակասլացությունը, որ կա «Մունք»-ի յուրաքանչյուր աշակերտի մոտ, հաջողության հասնելու համար ամենակարևոր նախադրյալն է։ Ի դեպ, տեխնոդպրոցն ունի նաև հայրենիքի պաշտպանության գործին արդեն միացած աշակերտ։
Ասել է թե՝ մի ձեռքին գրիչ, մյուսում՝ զենք․ Արցախը պահելու այս բանաձևն են կրում ու տարածում այնտեղ ապրող ու արարող «Մունք»-եցիները․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո