Փաստ ինֆո

ՀՀ անվտանգային համակարգը լրջորեն վտանգված է, քանի որ Արցախը հայաթափման եզրին է։ Ժողովրդին սթափեցնելու, ռեսուրսները մոբիլիզացնելու և համընդհանուր դիմադրության պատրաստելու փոխարեն՝ ՀՀ իշխանություններն անկարևոր թեմաներով մարդկանց ուշադրությունը շեղում են, բթացնում։ Այդ մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ահազանգում է ռազմական պատմաբան Արմեն Այվազյանը։

«Հայաստանում նպատակաուղղված քարոզչություն է տարվում՝ արմատավորելու այն թեզը, թե, իբր, Արցախի անվտանգությունը ՀՀ անվտանգության հետ կապ չունի։ Ցավոք, կա հասարակության մի հատված, որը հավատում է այդ թեզին։ Իրականում ճիշտ հակառակն է՝ Արցախը ՀՀ անվտանգային համակարգի անբաժանելի մասն է, և եթե Արցախը կործանվի, ապա Հայաստանը հայտնվելու է մի իրավիճակում, որը հաղթահարել չի կարողանալու։ Արցախից հետո Ադրբեջանը՝ Թուրքիայի հովանավորությամբ, գրավելու է Սյունիքը, Վայոց ձորը, Գեղարքունիքն ու այդպես մինչև վերջ»,-ասում է Այվազյանն ու արձանագրում՝ 44-օրյա պատերազմից հետո պետության առաջին դեմքը չի հնչեցրել թեկուզ մեկ հայտարարություն առ այն, որ Արցախի անվտանգությունը սերտորեն կապված է ՀՀ անվտանգության հետ։

Ռազմական պատմաբանը նկատում է՝ Ադրբեջանն ամենաբարձր մակարդակով բազմիցս հայտարարել է հայկական պետությունը վերացնելու ու հայ ժողովրդին ցեղասպանելու իր մտադրության մասին, իսկ մենք առայսօր սահմանափակվում ենք ադրբեջանական սպառնալիքներին արձագանքելով կամ լավագույն դեպքում՝ միջազգային հանրության ուշադրությունը դրանց վրա հրավիրելով։ Այն, որ միջազգային հանրություն կոչվածի հետ հույսեր պետք չի կապել, փոխարենը՝ սեփական ռեսուրսները ի մի բերել ու ժողովրդին զինված ինքնապաշտպանության պատրաստել է պետք, Այվազյանը բազմիցս է շեշտել։ Պետական համակարգն ու բոլոր լծակները դրան ծառայեցնելու իրավասություն ունենալով հանդերձ՝ ՀՀ ղեկավարությունը ճիշտ հակառակն է անում։

«Եթե անգամ Ադրբեջանը բացահայտ չխոսի իր ծրագրերից, վաղուց պետք է հասկացած լինեինք, որ այդ երկիրը Հայաստանի (ներառյալ նաև Արցախը) նկատմամբ վարում է ցեղասպանական քաղաքականություն ու այդ քաղաքականությունը՝ անկախ նրանից, թե երբ ինչ կասեն, չի փոխվելու։ Միջազգային համայնքն էլ խրախուսում, լավագույն դեպքում՝ լուռ հետևում է, թե ինչպես է Ադրբեջանն ամենաայլանդակ ձևով խախտում պայմանավորվածությունները։ Ըստ այդմ՝ ՀՀ քաղաքական օրակարգի թիվ մեկ խնդիրը, կրկնում եմ, պետք է լինի ժողովրդին համաժողովրդական զինված դիմադրության պատրաստելը։ Մնացած բոլոր հարցերը երրորդական, չորրորդական տեղում են, քանի որ եթե չկա անվտանգություն, թե՛ տնտեսության, թե՛ մշակույթի, թե՛ մյուս ոլորտներում ունեցած ձեռքբերումները ժամերի ընթացքում կարող են փոշիանալ»,-ընդգծում է Այվազյանը։

Մեր զրուցակիցը ցավով նկատում է՝ ՀՀ ընդդիմությունը ևս, կարևորագույն հարցը թողած, այլ թեմաներ է օրակարգ բերում։ Դրա պատճառը, նրա համոզմամբ, այն է, որ վերջինս նույնպես նույն՝ օտար ուժային կենտրոններից է ղեկավարվում։

«Բոլոր քայլերը մեր երկրում պետք է զինված ինքնապաշտպանության տրամաբանությունից բխեն, իսկ այսօր զինաթափ վիճակում սպասում ենք, թե որն է լինելու թշնամու հաջորդ հարվածը։ Մեր գործն օրնիբուն ինքնապաշտպանությանը պատրաստվելը պետք լիներ՝ առնվազն 44-օրյա պատերազմից հետո։ Անցած տարվա դեկտեմբերին, երբ Ադրբեջանը պաշարեց Արցախը, ասացի՝ Արցախում ազգ-բանակ կառուցելու համար ամենահարմար պահն է։ Դա էլ չարեցինք»,-նշում է Այվազյանը։

Այն, որ խաղաղապահներից որևէ ակնկալիք պետք չի ունենալ, որ նրանք երբեք դեպքում չեն գալիս պաշտպանելու, դեռ 2003թ․ էր Այվազյանը խոսում։ Աշխարհում ունեցած նախադեպերը բավարար հիմք էին տալիս նրան՝ անելու այդ պնդումը։ Այսօր, փաստացի, դա կրկին տեսնում ենք։

ՀՀ բարձրաստիճան պաշտոնյաների կողմից հնչեցվող հայտարարությունները, թե ՀՀ-ն բացառում է Լաչինի միջանցքի բացումը ռազմական ճանապարհով, մեր զրուցակիցը շատ վտանգավոր ու անթույլատրելի է համարում մի քանի պատճառներով։

«Նախ՝ դրանով զինաթափում են ՀՀ բնակչությանը, է՛լ ավելի խորացնում Արցախի բնակչության հուսալքությունը և Ադրբեջանին հուշում, որ ինչ ուզի, կարող է անել։ Ո՞վ է իրավունք տվել նրանց՝ ՀՀ իշխանության ներկայացուցիչներն, նման հայտարարություններ անել՝ այն պարագայում, երբ 120 հազար մարդ Արցախում պաշարման մեջ է՝ ցեղասպանության լրջագույն սպառնալիքի տակ»,-հարցադրում է անում Այվազյանն ու կրկին շեշտում՝ ստեղծված վիճակից միակ ելքը զինված ինքնապաշտանությունն է, որին պետք է պատրաստվել պետական մակարդակով ու առանց հապաղելու։

Աղբյուր` Փաստինֆո