Փաստ ինֆո

«Ադրբեջանցին հերիք չէր, Հայաստանի իշխանություններն էլ՝ դրանց հետ ձեռք – ձեռքի տված, անում են հնարավոր ամեն ինչ, մինչև արցախցին ստիպված Ադրբեջանի հետ բանակցությունների գնա, այսինքն՝ ամբողջապես մտնի Ադրբեջանի լծի տակ»,- «Փաստինֆո» լրատվականի հետ զրույցում ասում է ազատամարտիկ, չարեքթարցի Աշոտ Սևյանը՝ մեկնաբանելով Արցախում ադրբեջանական կողմի հերթական ռազմական ագրեսիան, որի հետեւանքով զոհվել է 4 հայորդի։

Այսպես շարունակվել, այլևս, հնարավոր չէ, ասում է Աշոտ Սևյանն ու հավելում՝ հարկավոր է ձեռք – ձեռքի տալ ու արժանի հակահարված իրականացնել, ցույց տալմո, որ մեզ հետ այսպես վարվել չի կարելի։ Ըստ ազատամարտիկի, սահմանին կանգնած զինվորը փորձում է չխեղճանալ, բայց քաղաքական թևից այս ուղղությամբ ոչինչ չեն անում, եթե չասենք՝ ճիշտ հակառակը։

Արցախում ստեղծված իրավիճակին, ազատամարտիկն աղետալի է գնահատում. «Ճիշտ է՝ ես ֆիզիկապես այնտեղ չեմ, բայց այնտեղ գտնվող մեր մարտական ընկերներից տեղեկանում ենք՝ հերիք չի մարդիկ սոված են, տնտեսական և էներգետիկ ճգնաժամի մեջ, մի հատ էլ կրակում, սպանում են։ Ես հիշում եմ, շարժումը սկսելուց՝ 90 – ականներին, ճիշտ նույն իրավիճակն էր, մարդիկ սովից ու անճար վիճակից ոտքի կանգնեցին ու արժանի հակահարված տվեցին։ Միակ տարբերությունն այսօրվա ու 90-ականների միջև այն էր, որ մարդիկ արժանապատիվ և հայրենասեր առաջնորդներն ունեին, ինչը հիմա չկա։ Ի՞նչ ենք տեսնում մենք հիմա Արցախում՝ ամեն մեկը փորձում է մի խաղ խաղալ՝ պառակտելով աղետի մեջ գտնվող խեղճ ժողովրդին։ Արցախում թուրքական խաղի կանոններ են գործում՝ բաժանիր, որ տիրես»,- ասում է ազատամարտիկը։

Սևյանը նկատում է՝ չգիտես որտեղի՞ց և ինչպե՞ս մեզ՝ հայերիս մեջ, մի համոզմունք կա, թե թուրքը ոչխար է, այնինչ, մենք տեսնում ենք, թե ինչպես այդ «ոչխարը» խիստ կազմակերպված և հաշվարկած երկարատև ծրագրերով գնում է դեպի իր դարավոր երազանքի իրականացմանը.«Հենց սա է պատճառը, որ պաշտոնական Բաքուն այդքան վախենում է ռևանշ ասվածից։ Նա հասկանում է, որ, եթե չեղան սրանք, գալու է ազգայնական գաղափարներով և ազգային շահով առաջնորդվող մի իշխանություն, որը, անկասկած, գնալու է հնարավոր և անհնար ամեն քայլի՝ շտկելու այս անպատվաբեր իրականությունը, որում հայտնվել է Հայաստանն ու Արցախը»։

Հարցին՝ ինչո՞ւ չի հաջողվում հեռացնել օրվա իշխանությանը, ազատամարտիկը պատասխանում է. «Երբ փորձում եմ այս հարցի շուրջ մի քիչ խորը մտածել, ինքս ինձանից հիասթափվում եմ, որովհետև իմ համակրանքը միշտ ազգային ուժերի կողմն է եղել, ինքս էլ՝ փորձել եմ, ամեն կերպ, իմ մասնակցությունն ու աջակցությունը բերեմ օրվա իշխանություններից օր առաջ ազատվելու գործին, բայց, արդեն, որերորդ անգամ, ոչինչ չստացվեց։ Ընդդիմությունը պետք է ինքն իրեն հարց տա՝ ինչո՞ւ չի հաջողվում իր շուրջ հավաքել մարդկանց, համախմբել երկրում տիրող իրավիճակից զզված ու, այլևս, այս ամենը հանդուրժել չցանկացող հսկայական մասսաներին։ Հինգը տարի է՝ հանում են սրանց, արդյունքում, մանդատները գրկել -նստել, իրանց աշխատավարձն են ստանում, արտասահմանյան ուղևորությունների են մեկնում, բայց ոչ ոք չի մտածում, որ, օրինակ, այսօր ևս չորս տան ճրագ մարեց։ Այսպես եմ ասում, որովհետև այլ մեկնաբանություն այս ամենին, այլևս, ուղղակի չկա»։

Ստեղծված իրավիճակում, ըստ Սևյանի, երկու ակնհայտ ճանապարհ կա՝ կամ արցախցիները ոտքի են կանգնում՝ պայքարելու, կամ ինտեգրվում են ու դառնում Ադրբեջանի քաղաքացիներ. «Սակայն, կա այլընտրանք՝ երրորդ տարբերակ, այն է՝ Արցախում ապրող 120.000 բնակիչներին պետք է տեղահանեն և ուղարկեն Հայաստան։ Պարզից էլ պարզ է, որ օրվա այս իշխանությունները սա թույլ տալ չեն կարող, որովհետև հստակ հասկանում են՝ այս մարդիկ ռեալ հոգս և վտանգ են դառնալու իրենց իշխանության համար։ Հետևաբար, երբ մենք ասում ենք, թե այս իշխանությունները ձեռքերը լվացել են Արցախից ու արցախցուց, հենց սա նկատի ունենք։ Սրանք ամեն ինչ անելու են, որ այդ մարդիկ մնան Արցախում և «ինտեգրվեն» Ադրբեջանին։ Ինչ է նշանակում՝ արցախցին Ադրբեջանի կազմում…Սա, անկասկած և միայն նոր Ցեղասպանություն է, որովհետև արցախցին չի պատրաստվում ինտեգրվել Ադրբեջանին, իսկ ովքեր այդպես են մտածում, չարաչար սխալվում են։ Ադրբեջանն էլ, իր հերթին, չի պատրաստվում հանդուրժել կամ պաշտպանել իր կազմ մտած ազգությամբ հայերի անվտնագությունն ու իրավունքները։ Այս ամենն այնքան պարզ է…»,- ասում է ազատամարտիկը։

Հարցին՝ ո՞ր տարբերակն է ինքն առավել հավանական համարում՝ Արցախի, այսպես կոչված, ինտեգրումն՝ Ադրբեջանին, թե՞ պայքարը, Աշոտ Սևյանը պատասխանում է՝ իսկ ո՞ւմ է պետք ծնկաչոք մեռնելը. «Մի օր պե՞տք է, չէ՞ այդ մարդիկ հասկանան, որ սա պետություն է, որն անվտանգային համակարգ ունի, որ դրանց համար երաշխիքներ են պետք և այլն։ Երկու զինվորի մեր իսկ սահմանից առևանգեցին տարան Ադրբեջան և դատում են, որպես ահաբեկիչ։ Հիմա շատ մեծ է հավանականությունը, որ վաղը մեզ բոլորիս վերցնեն տանեն Բաքու ու դատեն, կրկին որպես ահաբեկիչ։ Ընդ որում՝ Ալիևը չի էլ թաքցնում, որ պատրաստվում է անել դա։ Բա, այս պետությունը, դրա անվտանգային համակարգերն ու երաշխիքներն ո՞ւր մնացին»,- ասում է ազատամարտիկը։

Աշոտ Սևյանը համոզված է՝ ի վերջո հակահարված տրվելու է։ «Շուտ – ուշ, մենք, արդեն, զզվելու ենք այն իրավիճակից, որում մեզ, պարտադրաբար, դրել են ու զենք ենք բարձրացնելու՝ փորձելով հարվածին հարվածով պատասխանել կամ գոնե պաշտպանվել՝ վատագույն սցենարով։ Մինչև մենք այս քայլին չգնանք, թե՛ հայաստանյան օրվա իշխանությունները, թե՛ թուրքը անելու է իրենը։ Մի հատ էլ տափակ արտահայտություն կա՝ միջազգային հանրություն, իբր, դրանք պետք է գան, մեզ պաշտպանեն այն դեպքում, երբ այդ հանրություն կոչվածը Բաքվում իր էներգետիկ հարցերի լուծմամբ է զբաղված և նրա համաար, բացարձակապես, մեկ է՝ ի՞նչ է կատարվում Արցախում, կամ ի՞նչ ճակատագրի կարժանանան այնտեղ մնացած 120.000 մարդիկ»։

Դիմելով Փաշինյանին՝ ազատամարտիկը նշում է՝ պետք է հեռանա, որից հետո միայն հնարավորություն կլինի պայքարել՝ պետություն ունենալու համար։

«Երեկ հեռուսատացույցով նայում էի, այսպես կոչված, քննիչ հանձնաժողովի նիստը…տպավորություն էի ստանում՝ ոչ թե Փաշինյանին են քննում, այլ Փաշինյանն է եկել ու բոլորին քննում։ Խոսում է ինչ – որ բաների մասին, որոնք իրականության և ճշմարտության հետ ոչ մի աղերս չունեն։ Եղբայր, դու պարտվել ես, դու կործանել ես երկու պետություններն ու դեռ շարունակում ես կործանել…Վե՛ր կաց, հեռացի՛, հասկանանք՝ ի՞նչ ենք անում, ո՞նց ենք անում, որ նորից Ցեղասպանության և էթնիկ զտման չգնանք, որ կարողնանաք պայքարել, ողջ մնալ ու պետութուն ունենալ»,- ընդգծել է ազատամարտիկը։

Աղբյուր` Փաստինֆո