Փաստ ինֆո

Ցանկացած պարագայում, մեր թշնամին հիմա իր առջև երկու նպատակ է դրել՝ ամեն գնով խափանել հայ ազգի և Հայաստանի յուրաքանչյուր տեսակի զարգացում, իսկ երբ ասում եմ Հայաստանի Հանրապետություն, պետք է հասկանալ նաև՝ Արցախի Հանրապետությունը։ «Փաստինֆո» լրատվականի հետ զրույցում, ասում է քաղաքագետ Թևան Պողոսյանը՝ մեկնաբանելով Երասխում միջազգային ներդրումներով կառուցվող գործարանի հարևանությամբ ԱՄՆ դրոշը բարձրացնելուց հետո շարունակվող ադրբեջանական կրակահերթերը։

Թ. Պողոսյանի դիտարկմամբ՝ եթե որևէ միջազգային ներդրող այստեղ որևէ ներդրում է կատարում, ապա թուրքերը նրանց հասկացնում են, որ արդեն իրենց հետ է պետք համաձայնեցնել ցանկացած քայլ, որպեսզի ստանան իրենց համաձայնությունը, եւ հետո միայն Հայաստանում որևէ տեսակի գործունեություն ծավալեն։ «Այնպես, որ պետք չէ զարմանալ, որ ադրբեջանական կողմը կրակ է բացում անգամ ԱՄՆ դրոշի ուղղությամբ, որը տեղադրված է ՀՀ տարածքում»,- նշում է գործիչը։

Թևան Պողոսյանի արձանագրմամբ՝ եթե Հայաստանի Հանրապետության, այսպես կոչված, կադաստրի թուղթը, ըստ օրվա իշխանութունների պատկերացման, թուրքն է տալու, ապա ինչո՞ւ պետք է նույն այդ թշնամին, ասենք, կրակահերթի տակ չառնի ՀՀ-ում միջազգային ներդրումներով գործող գործարանը. «Ադրբեջանական կողմը կրակում է հենց միջազգային գործարանի ուղղությամբ և վիրավորում այնտեղ աշխատող ոչ հայաստանցի քաղաքացիներին՝ ցույց տալու, որ տարածաշրջանում հարցեր լուծողն ու որոշողն, այլևս ինքն է, հետևաբար, մինչև չլինի իր բարյացակամ ցանկությունն, այստեղ ամեն բան լինելու է մահացու վտանգի տակ։ Բացարձակապես, նույն պատկերը Սոթքի ոսկու հանքի պարագայում եղավ՝ ոչ մի տարբերություն։ Ընդ որում, Ադրբեջանի համար ոչ մի տարբերություն չկա՝ ռուսակա՞ն ներդրմամբ աշխատող գործարանի վրա է ինքը կրակում, ամերիկյա՞ն, չինակա՞ն, թե՞ եվրոպական։ Միևնույն է, նա կրակելու է այնքան, մինչև իրավիճակն այստեղ՝ մեր երկրում, արմատական փոփոխության չենթարկվի, որովհետև թուրքը հաստատուն քայլերով գնում է իր երազանքի հետևից»։

Հարցին՝ ի՞նչ պետք է անի Հայաստանը՝ թույլ չտալու թուրքական այս ամենաթողությունը, քաղաքագետը պատասխանում է՝ այստեղ, այլևս, այլ ելք չի մնացել՝ մենք պետք է ցույց տանք մեր ատամը. «Որքան ուսումնասիրում եմ մեր պատմությունը, մշտապես հանդիպում եմ միևնույն տեսարանին՝ այն, թե ինչ արեցին մեր պապերը թուրքին։ Եթե շատ հեռու էլ չգնանք, նայենք, թե ի՞նչ կատարվեց 1991- 94 թթ.։ Մեզ պետք է, ի վերջո, համախմբվել ազգային միասնական գաղափարի շուրջ, որպեսզի կարողանանք մեր ատամը ցույց տանք թուրքին։ Իսկ թե՝ ի՞նչ է պետք համախմբման համար, սա, արդեն, հարցի մյուս կողմն է։ Լավագույն դեպքում, դա կարող է լինել ինքնակամ գիտակցված ճանապարհով, որպեսզի օրվա խայտառակ պարտություն կրած իշխանությանը հեռացնենք՝ մեր գլխին ավելի վատթար պարտություններ չբերելու համար և կարողանանք նոր՝ ազգային իշխանություն ձևավորել։ Ասում են՝ պատմությունը սիրում է կրկնվել, բայց ինչո՞ւ պարտությունը կրկնենք, եթե կարելի է նոր հաղթանակներ կերտել։ Չէ՞ որ նույն 90 – ականների առաջին կեսին, մեզ հաջողվեց այնպիսի ատամ ցույց տալ, որ թուրքը եկավ ու ինքը մեզնից զինադադար խնդրեց։ Այ սա է պետք կրկնել»,- ասում է Թևան Պողոսյանը։

Անդրադառնալով երեկ՝ Ազգային Ժողովի քննիչ հանձնաժողովում ՀՀ-ում վարչապետ աշխատող անձի ելույթին, քաղաքագետը նկատում է՝ մենք գործ ունենք ոչ թե քննիչ հանձնաժողովի, այլ, այսպես կոչված, քննիչ հանձնաժողովի հետ։ Պարզապես, տեղն ընտրվել էր ԱԺ-ն, անունն էլ դրվել էր՝ քննիչ հանձնաժողով.«Նախ, նման հանձնաժողովի նիստերը պետք է լինեն փակ, այլ ոչ թե՝ դռնբաց, իսկ թե ինչո՞ւ, հենց, երեկ տեղի ունեցած նիստը որոշվեց անցկացնել դռնբաց ձևաչափով, կարծում եմ, պարզից էլ պարզ է՝ վարչապետ աշխատող անձը ցանկացել էր իր հերթական ելույթով շեղել ազգային օրակարգն ու հասարակության ուշադրությունը՝ երկրի առջև ծառացած դժվարհաղթահարելի մարտահրավերներից։ Եվ, որպեսզի մենք էլ մասնակից չդառնանք Փաշինյանի առաջ քաշած անիմաստ ու սին օրակարգին, որովհետև նա ունի իր նպատակներն ու գնում է դրանց հետևից, այն է՝ օրակարգից հեռացնել Արցախի վաճառքի հարցը, հետևաբար, մեզ պետք է քննարկել ոչ թե նրա հնչեցրած հերթական հակահայկական, մտացածին թեզերը, այլ գնալ մեր ճանապարհով։

Մենք պետք է չմոռանանք, թե ինչպե՞ս համախմբենք մեր ազգային ներուժը, որպեսզի ապահովենք Արցախում տոտալ շրջափակման մեջ հայտնված 120.000 քաղաքացիների անվտանգությանն ու նրանց ապրելու իրավունքը։ Կամ՝ ավելի ճիշտ չէ՞ մտածել, թե ի՞նչ անենք, որպեսզի զարկ տանք Հայաքվեի այն նախաձեռնությանը, որով քրեականացման է դրվում ցանկացած քաղաքական ուժի կամ անհատի կողմից՝ Արցախն Ադրբեջանի կազմում ճանաչելու դավաճանական քաղաքականությունը։ Մի խոսքով, այս պահի դրությամբ մեր առջև ծառացած գոյաբանական խնդիրներն ավելի կարևոր են, քան քննարկել, թե ի՞նչ սուտ խոսեց այս անգամ Նիկոլ Փաշինյանն այս կամ այն հարթակից, մանավանդ, որ հույս ունեմ՝ նրանք, ում անդրադարձավ երեկ այդ մարդն իր խոսքում, հրապարակային անդրադարձով կարձագանքնեն իրենց հասցեին հնչեցված ստերին»,-ասում է քաղաքագետը։

Աղբյուր` Փաստինֆո