Փաստ ինֆո

Ազգը զրկել  բնօրրանի՝ բնիկությունից, հիշողությունից, ժառանգորդության իրավունքից, զրկել հային՝ սեփական անցյալի՝  ապագայի հետ  կայանալիք հանդիպման հույսից ու երազանքից․ իր արածն  այս է․․․

Այլ խոսքով՝ օրինականացնել, ԱԺ-ի /ընդ որում, ոչ միայն իր ուսապարկերի/  և ազգի  ուսերին թողնել  իր կատարած բոլոր հանցագործությունները։ Մեծից՝ փոքր, ուսուցիչ, աշակերտ, պատգամավոր և  ցանկացած՝ չինովնիկ։

ՈՒ՞մ է պետք նա։ Հայաստանի՞ն։ Բնավ։ Նա խոչընդոտում է ի շահ և ի նպաստ Հայաստանի անվտանգության՝ հնարավոր բոլոր  քայլերն ու նախաձեռնությունները՝ ընդ որում, այսօրվա ցանկացած քայլը մեզ համար պիտի լիներ  հեռանկարային, ապագային միտված։ Ներսում թե՝ դրսում։ Հստակ է՝  Հայաստանի ապագայի մասին խոսակցության մեջ նա չպետք է լինի, այլապես Հայաստան չի լինի։ Կամ՝ կամ․․․

Ազարբայջան սարքովի պետությանը և Թուրքիայի՞ն է պետք։ Այո,  և շատ, այլապես  ալիևը չէր հայտարարի, թե՝ 2018-ի «հեղափոխության» մեջ իրենք ներդրում ունեն։ Ֆինանսավորել են։ Այսինքն, նրանք ամենաշահագրգիռն են եղել, որ Հայաստանում իշխանություն փոխվի և արցախյան  պատերազմի բովով անցած  ու հայոց զենքի հաղթանակներ կերտածներին փոխարինի մեկը, ով  հեռու է այդ ամենից, ընդհանրապես հեռու է պետությունից և պետականությունից, այսինքն՝ ընդդիմադիր լինի, թե՝ իշխանության ղեկին՝հակապետական երևույթ է ցանկացած պարագայում։

Այդ Հայաստանում է, որ ազարբայջան սարքովի պետության ձեռամբ, միջոցներով հրատարակվող և հրապարակվող տեղեկատվությունը բարձիթողության է մատնված, մինչդեռ նրանք տասնամյակներ շարունակ աշխարհում իրենց հակահայ գործն արել և անում են՝ ուշի-ուշով հետևելով ՀՀ-ում կատարվող բոլոր իրադարձություններին և գործընթացներին, տպագիր և էլեկտրոնային ԶԼՄ-ներին, սոցցանցերին։

Ի վերջո, իշխանության է բերվել մեկը, որը ոչ միայն  գործիք է Արևմուտքի ձեռքին, այլև  փորձում է բոլոր կողմերին սպասարկել, միայն թե հնարավորինս երկար մնա իշխանության։ Եվ սա ակնհայտ է։

Բայց սպասարկու պետություն լինե՞լն է մեր երազանքը։ Ընդհանրապես, սա մի առանձին թեմա է, որի առաջին ջատագովը  մեկ այլ վարչապետ էր, բայց որ ներկա պահին՝ ՀՀ վարչապետի աթոռն զբաղեցնողը 100 տոկոսով սպասարկու պետության գաղափարի կրողն է, փաստ է։

Վերջին մեկ-երկու ամիսների ընթացքում դեռահասների հետ հանդիպման առիթները  բաց չի թողնում «պատուհասը»՝  հայրենիքի և պետության, ազգի և ժողովրդի մասին է  «քննարկում» ծավալում՝ հընթացս էլ՝ Հայաստանի ամենաբարձր լեռան մասին հարց է կախում օդում՝ վարչատարածքային  համատեքստում․․․ ըստ ամենայնի՝ աշխարհագրության դասագրքերի խմբագրման «հանձնարարականով»։ 

Բայց չի հասկանում սույնը, որ դպրոցականների հետ հենց այնպես, իմիջիայլոց չի կարելի թեմաներ շոշափել, պիտի շատ ճշգրիտ լինի իր գիտելիքն էլ, ասելիքն էլ․․․Եվ, օրինակ, այս դեպքում պիտի քարտեզը շատ լավ պատկերացնի, պիտի տարբերակի, հասկանա, անվարան կամենա  ընդգծել,  որ  Հայկական լեռնաշխարհի ամենաբարձր գագաթն է Արարատը՝ 5165։ Այդպես եղել է և լինելու է միշտ։ Եթե չի կամենում և չի շեշտում, ուրեմն, օտարի շահն է սպասարկում։ Իսկ  երեխաներին Արարատից վանելու մոտիվը,  քանի որ այն այսօր  ՀՀ վարչական տարածքից դուրս է, ուղղակի խայտառակություն է։   Համահունչ՝ «Արցախը Հայաստան է և վերջ» ազգալդյանական բանաձևը   չկիսելով՝ այն  գողանալուն և պոպուլիստական  ճառասացությամբ  արցախցիներին խաբելուն։ Որը հետո  իր տրամաբանությանը և մտածողությանը հատուկ՝ դավաճանական՝ «Արցախը ադրբեջան է և վերջ» ստահոդ ձևակերպմանը բերեց-հանգեցրեց։ Իր անելիքն այդ էր։ Անելիքն ու ասելիքը հատվեցին։

Ո՛չ հայրենի երկրից, ո՛չ Հայոց  հայրենիքից, ո՛չ էլ առավել ևս՝ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ, հայկական զույգ պետություններից՝ Հայաստան և Արցախ՝ նա խոսելու իրավունք չունի, հատկապես՝ նոր սերնդի առջև։  Նա այդ սերնդին, 5000 հոգու միտումնավոր մահվան տանողն է։ Հիմա մնացյալին էլ երազանքի՞ց է որոշել զրկել։ ՈՒղղակի ասածն այս է՝ «Արարատից ձեռք քաշեք, երեխեք, այն մերը չի և չի կարող լինել»։

Եվ ահա՝ երեկ էլ  այս հարցն ԱԺ ձևաչափով քննարկելիք  է դարձնում պետական խորհրդանիշերի օրը։  Ինքն է թեման  բացում։ Էականն, ինչ խոսք, Արարատն է։ Սրբազան լեռը։ Եվ ոչ միայն՝ զինանշանի Արարատը։ Եթե մեր աչքերը փակելու մի հնար ունենար՝ այդ էլ կաներ․․․

Պետական խորհրդանիշերի օրը մի կողմից Արմեն Աշոտյանին է ձերբակալ անում /ինչն, ի դեպ, ավելի է ուժեղացնելու նրան/, մյուս կողմից՝ ԱԺ-ն վերածում է մեր զինանշանի  թեմայով քննարկումների ցուցադրական հարթակի, քանի որ ինչ անում է նա այստեղ, այնտեղ լսեցնելու համար է անում։

Ի դեպ, հիմնի և զինանշանի վերաբերյալ բոլոր նախորդ շրջաններում քննարկում ծավալվել է, բայց ոչ մի ժամանակ Արարատի թեմա չի եղել։ Առյուծների համատեքստում էլ՝ Կարեն Աղամյանի՝ « առյուծը՝բերանը բաց, ժանիքն ու լեզուն երևացող պիտի լինի» և ընդհանրական՝  հերալդիկայի օրենքներին համապատասխան պահերն  են շրջանառվել, այլ ոչ թե՝ ՀՀ-ում առյուծներ չկան, զինանշանից հանել՝ ուրեմն՝ անհեթեթությունը։ Իսկ ստուգե՞լ է՝ Մեծ Բրիտանիայում առյուծները անտառներում վազու՞մ են, որ նրանց զինանշանի վրա առյուծ է պատկերված։

Ընդհանրապես, Փաշինյանի բոլոր մտքերն ու մտածումները Հայաստանը սպասարկող պետություն դարձնելուն է միտված և պատահական չէ ներգաղթի՝ նրա վարած քաղաքականությունը և ընտրությունը ներգաղթյալների։ Իր պատկերացրած Հայաստանում  երկրի  բնիկը՝ հայը չի լինելու  այլ՝  բացարձակ մերկանտիլ շահը։ Քարահունջի՝ Սթոունհենջից հին լինելու՝ գիտնականների տեսակետները վիճարկող, Գառնին հավաբուն անվանող, Հայաստանն էլ՝ ոչ ավելի՝ քան 2500-3000 ամյա, հենց այնպես չի՞ հո, ամեն դրվագը մի պետության տված խոստում է։

Քայլողների խմբակը՝ գլխավոր քայլողի և գլխավոր մերժողի առաջնորդությամբ հասել են իրենց նպատակին։ Նրանց այլևս ուրիշ բան չի հետաքրքրում։ Այլևս  հարուստ են, ամենքը մի քանի տուն, դաչա, մեքենաներ ունեն  թալանի դեմ պայքարի ելածները։  Իսկ վերոհիշյալ թեմաները նրանց համար պաթոս են կոչվում, ռոմանտիկա, մինչդեռ իրենք չափազանց  պրագմատիկ են՝  եթե վճարող լինի,  ամեն ինչ էլ կարող են  վաճառել, հող, քաղաք, ընդհուպ՝ զինանշանի Արարատը։

Իսկ դու՞ ո՜վ հայ ժողովուրդ, ասելիք չունե՞ս, ե՞րբ է գալու քո՛ պրագմատիզմի, քո՛ հավաքական  ծառս լինելու  ժամանակը։

Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո