Փաստ ինֆո

«Հայաստանի Հարապետության պետական շահի տեսանկյունից որևէ դրական ակնկալիք չունեմ այսօր Սոչիում կայանալիք՝ Պուտին – Լուկաշենկո -Փաշինյան հանդիպումից, որովհետև, առաջին հերթին, ակնկալիք չունեմ Հայաստանը ներկայացնող մեկից, ով համաձայն է Արցախը դիտարկել Ադրբեջանի կազմում»,- «Փաստինֆո» լրատվականի հետ զրույցում ասում է Ազգային Ժողովի պատգամավոր, «Մայր Հայաստան» շարժման համակարգող Անդրանիկ Թևանյանը։

Ինչ վերաբերում է Սոչում այսօր տեղի ունեցող հանդիպմանը, ապա, կարծում եմ, 2022թ. հոկտեմբերի 6-ից սկսած ՌԴ-ի հետ ցանկացած հանդիպում, այլևս տեխնիկական բնույթ են կրում. «Այն քաղաքականությունը, որ հստակ կերպով վարվում է անցյալ տարի Պրահայում կայացած բանակցային հանդիպումից հետո՝ Արցախն Ադրբեջանի կազմում, իսկ պաշտոնական Երևանը միայն նպաստում է այդ քաղաքականությանը, Ռուսաստանի Դաշնությունը, որպես բանակցային միջնորդ կողմ, նկատելիորեն թուլացրել է իր դիրքերը։ Ռուսական կողմն, ըստ էության, արբիտրի ֆունկցիա ունի և, երբ Հայաստանն ու Ադրբեջանն իրար հետ պայմանավորվում են՝ Արցախը թողնել Ադրբեջանի կազմում, ինչն իրենից փաստացի ենթադրում է նաև Լաչինի միջանցքի անցումը՝ Ադրբեջանին, ստեղծված իրավիճակում ռուսական կողմի ձեռքերը կապվում են»,- ասում է պարոն Թևանյանը։

Նկատառմանը, թե Արցախում, դեռևս, իր խաղաղապահ առաքելությունն է իրականացնում ռուսական զորամիրավորումը, հետևաբար, ռուսական կողմի ձեռքերը կարող են նաև ազատ լինել՝ որոշակի իրավիճակներում քայլեր ձեռնարկելու տեսանկյունից, բանախոսը պատասխանում է՝ մինչև ՀՀ-ն իր քաղաքական վեկտորը չհստակեցնի, որն այս պահին, ընդգծված դեպի հավաքական Արևմուտքի կողմն է, Ռուսաստանի Դաշնության հետ հարաբերություններում խնդիրները գնալով ավելի ու ավելի ակնառու են դառնալու։

Հարցին՝ արդյո՞ք այսօրինակ համատեքստում, տապալված կարելի է համարել նաև մոսկովյան վերջին՝ եռակողմ բանակցությունները, որոնք, ընդամենը, 20 րոպե տևողություն ունեցան, որից հետո, անգամ, քաղաքական հայտարարություններ չլսվեցին, Անդրանիկ Թևանյանը պատասխանում է՝ քանի – որ հայ ադրբեջանական բանակցությունների հիմնական պրոցեսը տեղի է ունենում Արևմուտքի հովանու ներքո, այսպես կոչված, վաշինգտոնյան պլանի տակ, ապա Մոսկվայում կայացած վերոհիշյալ բանակցությունները կարելի է որակել նաև տապալված, ինչն էլ իր հերթին գալիս է հաստատելու այն թեզը, թե ռուսական կողմի դիրքերը՝ արցախա-ադրբեջանական բանակցությունների ֆոնին թուլացել են։ Առարկայական բանակցությունների հարթակից էլ, որ այս պահին հանդիսանում է հավաքական Արևմուտքը, Հայաստանը որևէ արդյունավետ ձեռքբերում չի կարող սպասել, որն, ըստ բանախոսի, ցավալի իրողություն է։

Անդրադառնալով սահմանազատման և սահմանագծման գործընթացին, որի առնչությամբ ադրբեջանական կողմը պարբերաբար հանդես է գալիս կամայական հայտարարություններով, Անդրանիկ Թևանյանը նկատում է, այստեղ ևս հայկական կողմը զիջողի և հետևողի դերում է ընդամենը։ Դոմինանտ դիրքերից հանդես եկող Ադրբեջանն, ի շնորհիվ հայաստանյան օրվա իշխանությունների կամազուրկ և անթույլատրելի վարքագծի, անում է այն, ինչ ցանկանում է.«Երբ Ադրբեջանի նախագահը միջազգային հարթակներից հայտարարում է, թե Հայաստանն Արևելյան Ադրբեջան է, ի՞նչ սահմանների, կամ քարտեզների մասին կարող է խոսք գնալ։ Կամ արդյո՞ք հնարավոր է բանական որևէ քննարկում ծավալել մի իրավիճակի շուրջ և փորձել արդյունավետ ու պետական շահին ծառայող ակնկալիքներ ունենալ, այն պարագայում, երբ քո երկիրը ներկայացնող անձը ինքն է կողմ հայտարարել իր ղեկավարած երկրի աներկբա պարտության մասին, ավելին՝ նա առարկայական որևէ քայլ չի ձեռնարկում՝ թույլ չտալու համար հերթական ամոթալի պարտությունը»։

Հարցին՝ ի՞նչ պատճառով կարող էին չեղարկվել հունիսի 12-ին Վաշինգտոնում կայանալիք Միրզոյան – Բայրամով հերթական բանակցությունները, որի մասին որևէ հստակ տեղեկություն, մինչ այս պահը, չի հրապարակվել, Անդրանիկ Թևանյանը պատասխանում է՝ քանի որ հայաստանյան կողմը, որպես կանոն, բանակցային ողջ ընթացքում հանդես է եկել իրադարձություններին՝ կամազուրկ հետևողի դիրքերից, ապա վաշինգտոնյան առաջիկա հանդիպումն, ամենայն հավանականությամբ, չեղարկվել է, հենց, Ադրբեջանի նախաձեռնությամբ։ Հավանաբար, ադրբեջանական կողմին ինչ – որ պայման չի բավարարել և նրանք նպատակահարմար են գտել հետաձգել կամ չեղարկել հերթական բանակցության օրը, ասում է Անդրանիկ Թևանյանը։

Աղբյուր` Փաստինֆո