Փաստ ինֆո

Հայաստանի ու Ադրբեջանի վրա, ըստ ամենայնի, ռուսական կողմից եղել են ճնշումներ․ ազդակներ են տրվել, որ ընթացող գործընթացները պետք է գեներացվեն Ռուսաստանում և ոչ թե Արևմուտքում։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նման կարծիք հնչեցրեց միջազգայնագետ Դավիթ Կարապետյանը՝ անդրադառնալով վաշինգտոնյան բանակցությունների հետաձգմանը։

Հայաստանի ու Ադրբեջանի արտգործնախարարների՝ Վաշինգտոնում հունիսի 12-ին նախատեսված հանդիպման մասին հայտարարել էր ԵԽ նախագահ Շառլ Միշելը դեռեւս հունիսի 1-ին՝ Քիշնեւում տեղի ունեցած հնգակողմ հանդիպումից հետո։ Իսկ այսօր արդեն հայտնի դարձավ, որ հանդիպումը հետաձգվում է։ «Ադրբեջանական կողմի խնդրանքով մյուս շաբաթ Վաշինգտոնում նախատեսվող քննարկումների հերթական փուլը հետաձգվում է: Հանդիպման նոր ժամկետների վերաբերյալ հանրությունը պատշաճ կերպով կտեղեկացվի»,- հայտարարել է ՀՀ ԱԳՆ խոսնակը:

Դ.Կարապետյանի արձանագրմամբ՝ Զախարովայի շուրթերով վերջերս ևս Ռուսաստանը հավաքական Արևմուտքին զգուշացրեց՝ չսեփականաշնորհել իր աշխատանքի արդյունքում ձեռք բերվածը։ «Պաշտոնական Մոսկվան ցանկացած առիթ օգտագործում է՝ շեշտելու, որ հակամարտության լուծման բանալին իր մոտ է։ Բազմիցս եմ ասել, որ, այսպես կոչված, խաղաղության պայմանագրի վերջնական տեքստ եթե անգամ ստացվի ստեղծել, ապա այն Վաշինգտոնում կամ Բրյուսելում չի լինելու»,-ասաց միջազգայնագետը՝ հավելելով, որ չնայած որպես վաշինգտոնյան հանդիպման հետաձգման պատճառ նշվել են տեխնիկական խնդիրները, բայց շատ հավանական է, որ ներքին պայմանավորվածություններ են եղել այդ առնչությամբ։
Սոչիում տեղի ունեցած հանդիպումից հետո ՀՀ ու ՌԴ վարչապետների նույնաբովանդակ հայտարարություններն առ այն, որ հաղորդակցությունների ապաշրջափակման ուղղությամբ զգալի առաջընթաց է եղել, ըստ մեր զրուցակցի, ևս փաստում է, որ գործնական քայլերն, ամեն դեպքում, Մոսկվայի միջնորդությամբ են տեղի ունենում, այլ կերպ ասած՝ վերջակետը դնում է Մոսկվան։

«Տարածաշրջանում իր հեգեմոն դիրք ունենալու հանգամանքը ցույց տալու համար Մոսկվան առիթը բաց չի թողնում, սակայն թե որ կողմն ավելի որոշիչ դեր կունենա Հարավային Կովկասում, կերևա ուժերի վերադասավորությունից հետո։
Ղարաբաղյան հակամարտության հանգուցալուծման ճանապարհի վերաբերյալ է միայն, ըստ միջզգայնագետի, որ թե՛ ՌԴ-ի, թե՛ հավաքական Արևմուտքի հայտարարությունները համընկնում են։

«Սա այն եզակի քաղաքական խաչմերուկներից է, որ Արևմուտքն ու ՌԴ-ն նույնաբովանդակ հայտարարություններ են հնչեցնում։ Եվ այստեղ ամենամտահոգիչն ու ցավալին այն է, որ Արցախի սուբյեկտայնությունն անտեսվում է, ազգերի ինքնորոշման կարևորագույն սկզբունքն անտեսվում է և խոսվում է «Արցախում ապրող հայերի իրավունքների ու անվտանգության» մասին։ Դա վկայում է, նախ և առաջ, հայկական դիվանագիտության՝ խիստ կաղելու մասին»,-շեշտում է միջազգայնագետը։

Աղբյուր` Փաստինֆո