Փաստ ինֆո

Պաշտոնական Վաշինգտոնը ցանկանում է, որ հնարավորինս արագ ստորագրվի այդ, այսպես կոչված, խաղաղության պայմանագիրն, ու ԱՄՆ-ին ընդհանրապես չի հետաքրքրում Արցախն ու այն, թե ինչ կլինի այնտեղ ապրող ժողովրդի հետ։ Որպես հեգեմոն պետություն՝ ինքն ունի իր արտաքին քաղաքական կուրսն ու որ պահին ինչ իրեն ձեռնտու է, այն էլ անում է։ Այդ մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց միջազգայնագետ Դավիթ Կարապետյանը՝ անդրադառնալով ԱՄՆ Պետդեպի ժամեր առաջ տարածած հաղորդագրությանը, որով ողջունել են Ալիևի՝ օկուպացված Բերձորում արած հայտարարությունը՝ Արցախի պաշտոնյաների նկատմամբ «համաներման» հարցը քննարկելու պատրաստակամության մասին։

«Պետդեպի հայտարարությանը նախորդել է Եվրոպական խորհրդի նախագահ՝ Միշելի հայտարարությունը, որում արցախահայության մասին նա արտահայտվել է որպես «նախկին ԼՂԻՄ հայ բնակչություն», ըստ այդմ՝ ազգերի ինքնորոշման կարևորագույն իրավունքը, որն այս պահին իրացնում է արցախահայությունը, ստորադասվում և վերափոխվում է անհատական՝ որպես փոքրամասնության իրավունքի։ Ցավոք, այդ նարատիվով են առաջ շարժվում նաև ՀՀ ներկա իշխանությունները․․․»,-ասում է միջազգայնագետն ու հավելում՝ միևնույն ժամանակ մոռացության է տրվում այն, որ Ադրբեջանը հայտարարել է, թե Հայաստանը չպիտի խառնվի Արցախի հայության հետ կապված հարցերին ու կտրականապես մերժում է նաև Ստեփանակերտի հետ ուղիղ երկխոսելու տարբերակը։

Ուշադրություն հրավիրելով ՀՀ-ում դիտորդական առաքելություն իրականացնող ԵՄ դիտորդների վրա՝ Կարապետյանը նկատում է՝ որևէ արդյունավետություն չի ունեցել այդ առաքելությունը՝ մինչև այս պահը որևէ կերպ հողի վրա չդրսևորվելով, հետևաբար պատռվել է այն փուչիկը, թե հավաքական Արևմուտքը երաշխիքներ կարող է ստեղծել Հայաստանի համար։

«Երբեմն Զախարովան կամ Լավրովը հեգնում են հավաքական Արևմուտքին և ասում, որ չհամարձակվեն իրենց վերագրել այն, ինչն իրենց ձեռքբերումը չէ։ Իհարկե, ՌԴ-ն ևս բացառապես իր շահն է առաջ տանում ու մեծ հաշվով մյուս հեգեմոն պետություններից չի տարբերվում։ Հարցն այն, որ Հայաստանը՝ Արցախի հետ միասին, գտնվում է աշխարհաքաղաքական կենտրոնների բախման կետում և բզկտվում է, ուղղակի, ինչը սակայն գեղեցիկ փաթեթավորվում է «խաղաղության օրակարգի» տակ ու հրամցվում հասարակությանը»,-շեշտում է միջազգայնագետը։

Կարապետյանի դիտարկմամբ, այսպես կոչված, խաղաղության պայմանագիրն անիրատեսական է, նախ և առաջ, նրա համար, որ Ադրբեջանը չի ստորագրի այն, քանի որ դա կխանգարի իրեն թուլացած Հայաստանից նորանոր տարածքներ օկուպացնել։ Եթե անգամ ինչ-որ կերպ հնարավոր դառնա նման փաստաթղթի ստորագրումը, դրա իրագործումը՝ այսինքն՝ իրապես խաղաղության հաստատումը, միջազգայնագետը բացառում է․ Բաքուն իր աառվելապաշտապական նկրտումներից չի հրաժարվում ու չի հրաժարվելու երբեք։
Այս ամենը հաշվի առնելով, թե ինչու է Հայաստանի ղեկավարությունը շարունակում կեղծ օրակարգերով առաջ շարժվել, մեր զրուցակցի համար ևս անտրամաբանական է թվում։

«ՀՀ ներկա իշխանությունները դիլետանտ են, ապիկար, չեն վարում պատշաճ արտաքին քաղաքականություն, մշտապես հանդես են գալիս պարտվողական դիրքից և որևէ աշխահաքաղաքական կենտրոն, հասկանալի է, որ նրանց հետ հաշվի չի նստում։ Նրանք որդեգրել են մի քաղաքականություն, թե հարևանի հետ պետք է հարևանություն անել՝ առանց հաշվի առնելու այն, որ այդ հարևանը ուզում է ոչնչացնել մեզ ու դրա մասին նաև բացահայտ հայտարարում է։ Նրանք, ցավոք, ցանկացած զիջման պատրաստ են գնալ, միայն թե պահեն իշխանությունը։ Թշնամու ցանկացած սադրանք, օկուպացիա ծածկադմփոց են անում, որ, իբր, պատերազմ չլինի։ Այդ բառից անգամ խուսափում են։

Օգտվում են այն հանգամանքից,որ ժողովուդը հոգնել է անվերջ պատերազմելուց և փորձում են համոզել, թե խաղաղություն կարող է լինել։ Կրկնում եմ՝ խաղաղություն չի լինելու»,-ասում է միջազգայնագետն ու ավելացնում՝ երկիրը մաս-մաս հանձնող իշխանությունից ազատվելու համար անհապաղ հանրային պահանջ պետք է ձևավորվի։

Աղբյուր` Փաստինֆո