Փաստ ինֆո

Գաղարքունիքի մարզի Նորաբակում՝ թշնամու դիրքերից 1,5 կմ հեռավորության վրա, գյուղացիները գարնանացան են անում։ Վարելահողերի մի մասը, ի տարբերություն, արոտավայրերի ու խոտհարքերի, ադրբեջանական դիրքերից փոքր-ինչ հեռու են։

Գարի ենք ցանել մի քիչ, մեկ էլ տնամերձ հողակտորներում մարդիկ բզբզում են էլի։ Անասուններն էլ են ահագին քչացրել, քանի որ ոչ արածեցնելու հնարավորություն կա, ոչ էլ դաշտ կա, որ անասնակեր ցանեն, ձմռանը կերակրեն անասունին։ Հազիվ 450 գլուխ անասուն կլինի հիմա։ Արդեն բացվել է եղանակը, գոմում պահել չի լինի, ստիպված հանում են մարդիկ, տանում սար ու չգիտեն էլ՝ հետ կգան, թե չէ»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում իրավիճակը ներկայացնում է Նորաբակի վարչական ղեկավար Վազգեն Ասատրյանը։

Նախքան 2021թ․ մայիսը ոչ միայն նորաբակցիներն էին անասուններին սար տանում, այլև՝ հարևան գյուղերից։ Հիմա մի քանի հարևաններով հերթով առավոտյան տանում, երեկոյան հետ են բերում կովերին։

«Ադրբեջանցիների դիրքերն ուղիղ գծով 200 մետր են հեռու էն տարածքներից, որտեղ արածացնում են անասուններին։ Մի երկու օր ա, որ սար են տանում, տեսնենք ոնց կլինի էլի»,-նշեց մեր զրուցակիցը։

2021թ․, երբ ադրբեջանցիները ներխուժել են ՀՀ ինքնիշխան տարածք, վերահսկողություն են հաստատել նաև այն շինությունների վրա, որտեղ ամռանը նորաբակցիները պահում էին անասուններին։ Վարչական ղեկավարի խոսքով՝ «սովխոզի գոմերն» էին դրանք, որտեղ ավելի քան 1000 անասուն էր տեղավորվում։

«Մեր գյուղի ու ներքին Շորժայի արանքում գտնվող տարածքներ են, որ ամբողջությամբ ադրբեջանցիների վերահսկողությա տակ են անցել։ Նոր ջրագիծն էլ անցել իրենց վերահսկողության տակ։ Սարերից ուղիղ պիտի իջներ գյուղ, դեռ ավարտված էլ չէր։ Մնացել են հին գծի հույսին․ ոչ նորմալ խմելու ջուր կա, ոչ էլ՝ ոռոգման»,-նշում է Ասատրյանը և ավելացնում՝ էլ ոչ մի բան առաջվա պես չի․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո