Փաստ ինֆո

Դասալիքի կողակիցը դասալիք է անվանում ազգին։ Բայց ինչպես ցանկացած դեպքում, այս անգամ ևս այդ տիկնոջ հրահանգավորված ձևակերպումները չեն կարևորը, այլ այն, որ ՀՀ վարչապետի աթոռը զբաղեցնող դասալիքն ու իր կողակիցը, ալիևներից վասալական կախվածություն ունեցող, այս զույգը՝ թշնամու լեզուն ու բերանը դարձած՝ հայ զինվորի «պարտության» պատմություն են հորինում։

Մարիոնետ զույգի թելերը ալիևի ձեռքում են, ոնց ուզում՝ ձգում է, ինչ ուզի՝ կրկնում են։ Զույգը հստակ դերաբաշխում ունի՝ ամուսինը հայ զինվորից խլում է զենքը, արգելում է նրան զենք գործածել՝ Սև լճի մոտ, Տեղ գյուղում, բոլոր սահմանամերձ հատվածներում, զուգահեռաբար էլ՝ հայ գյուղացուն ոչ միայն չի զինում, այլև՝ հավաքում է եղած ինքնապաշտպանական միջոցները, որ վերջինս իր տունն անգամ չկարողանա պաշտպանել, իսկ կինն ամուսնու կեղտոտ գործն իր քստմնելի մեկնաբանություններով փորձում է արդարացնել՝ թե՝ հայ զինվորը չի ուզում կռվել, հայ սպան չի ուզում կռվել․․․
Այս ամնեը նրա համար է, որ 2020 թ․ պարտությունը և այս պահին վասալ-իշխանության վարած հանձնողական, պարտվողական քաղաքականությունն ամբողջովին բարդեն բանակի և սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների վրա։ Հայոց բանակի, հայ ազգի մեղավորության սինդրոմ ձևավորելուն են կոչված սրանք․․․

Այս թատերականացված ներկայացման մեջ «հաղթողի դերում» ազարբայջանն է, բայց մեկ է՝ որքան էլ ալիևը ջանա, սարքովի հաղթանակն իրական չի դառնալու։

Իրականում՝ նույն ալիևը շատ հստակ գիտի, որ ազարբայջանի զինվորը չի կռվել հայ զինվորի դեմ, այլ՝ թուրքական բայրաթքարներն՝ իսրայելական օդաչուներով ու սիրիական վարձկանները, որ առաջնագծում են եղել։ Արցախյան առաջին պատերազմում ազարբայջանը խայտառակ պարտություն կրեց, երկրորդ՝ 2016-ի ապրիլյան քառօրյա պատերազմում նույնպես ազարբայջանը պարտվեց, արցախյան երրորդ՝ 44-օրյա պատերազմի՝ արձանագրված և պատմություն դարձած դրվագները վկայում են՝ ազարբայջանը կրկնակի և եռակի ավելի զոհ է տվել, կրկնակի և ավելի զինտեխնիկա է կորցրել։ Սա ակնհայտ փաստ է, որ ի հեճուկս դավաճանների և պարտվողական սցենարի հեղինակների՝ հայ զինվորը կռվել է, սխրանքներ է գործել։ Վկան՝ մեր հազարավոր հերոսներն են․․․

Հայոց հողի վրա, պարսից պետության նահանգներից մեկի անունը գողացած, հայերին և պարսիկներին հարևան դարձած սարքովի մի պետություն՝ «ազարբայջան» կոչվող՝ այսօր իր «հաղթանակի» պատմությունն է գրում։ Եվ գրում է ՀՀ վարչապետի աթոռին հայտնված, իր իսկ խոսքով՝ մոդերատորի ձեռամբ։ Եվ յուր կողակցի։ Իրենց իշխանությունն ամեն կերպ և ցանկացած գնով պահելու պատրաստ՝ նրանք ազգի գլխին ամեն օր մի նոր աղետ են բերում։
Նախօրեին Տավուշի մարզում ՀՀ վարչապետի կողակիցը կրկին հաստատեց, որ հաղթանակած հայոց բանակ, հայ զինվոր ինքը չի պատկերացնում։ Որպեսև արդեն ավելի վաղ էր ասել, թե՝ ինքը պատրաստ է իր որդուն ուղարկել հայրենիքի համար մեռնելու․․․
Ոչ մի Հայ Մայր այս հայմորից բացի իր զավակին մեռնելու չի ուղարկում, ճիշտ հակառակը՝ ուղարկում է թշնամու դեմ պայքարելու և հաղթելու, հաղթած տուն վերադառնալու, ապրելու և շենացնելու երկիրը։

Այգեկցու խոսուն առակը՝ վկա․ «Մի իմաստուն զինվոր պատերազմ էր գնում և նա երկու ոտքով կաղ էր։ Եվ զինվորներից մեկը նրան ասաց. Ո՜վ ողորմելի, ո՞ւր ես գնում։ Քեզ իսկույն կսպանեն, որովհետև փախչել չես կարող։ Եվ նա ասաց. Ո՜վ անմիտ, ես չեմ գնում պատերազմ՝ փախչելու, այլ կանգնելու, կռվելու և հաղթելու»։

Երկու ոտքով կաղ հայ զինվորի խոսքով՝ դեռ 12 դար առաջ Այգեկցին այս մարիոնետ զույգի ճակատին խարան է դրել, որը երբեք ջնջել չի լինելու․․․

Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո