Փաստ ինֆո

Շուշիի շրջանի Եղցահող գյուղն արդեն չորրորդ ամիսն է, որ կտրված է Արցախից։ Մեծ Շեն, ՀԻն Շեն և Լիսագոր գյուղերի հետ միասին՝ Եղցահողը ևս դեկտեմբերի 12-ից, երբ ադրբեջանցիներն ապօրինաբար փակեցին Լաչինի միջանցքը, մնաց շրջափակման մյուս կողմում։ Այդ օրվանից առայսօր կենսական անհրաժեշտության ապրանքներ ձեռք բերելու համար եղցահողցիները ստիպված Գորիս են հասնում։

«Եղած հնարավորություններով յոլա ենք գնում, անգամ չեղածից ենք փորձում ինչ-որ բան ստեղծել․․․Գյուղացիները մեկը մյուսին հասնում են, ով ում ինչով կարողանում է՝ օգնում է։ Գնումներ անելու համար բնակիչները Գորիս պիտի գնան, ով էլ մեքենա չունի, հավաքվում են, համայնքապետարանի մեքենայով տանում-բերում ենք։ Այդպես նաև վառելիքն ենք տնտեսում»,-«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում ՝ Եղցահողի համայնքապետ Արտակ Հակոբյանը։

Խիստ անհրաժեշտության դեպքում Արցախի հետ ֆիզիկապես կապը, մինչև մարտի 25-ը՝ Արցախի տարածք ադրբեջանցիների հերթական ներխուժումը, գրունտային ճանապարհով գոնե հնարավոր էր լինում, ապա արդեն 3 օր է՝ լրիվությամբ խաթարված է։
«Վարչական բազմաթիվ հարցեր են լինում, բնականաբար։ Քանի որ հնարավորություն չունենք Ստեփանակերտ հասնելու, որոշներն օնլայն ենք կարգավորում, որոշներն էլ ընթացքի մեջ են»,-ասում է Հակոբյանը։

Եղցահողը թշնամու անմիջական նշանառության տակ հայտնվեց Բերձորը հանձնելուց հետո։ Քաշաթաղը Եղցահողի ու Շուշշի շրջանի մնացյալ գյուղերի թիկունքն ամուր էր պահում՝ այնպես, ինչպես Քարվաճառը՝ Գեղարքունիքինը։

«Բերձորը հանձնելուց հետո ադրբեջանցիներն ամրացան հարակից բարձունքներում։ Հիմա ամենաբարձր տեղերում իրենք են։ Հենց հիմա էլ ամրաշինական աշխատանքներ են անում, գյուղից պարզ երևում է․ բլինդաժ են կառուցում, ճանապարհներ բացում․․․․Գյուղի խոտհարքերն ամբողջությամբ նրանց դիտարկման տակ են։ 200-300 մետր հեռավորության վրա դիրքեր են դրել»,-իրավիճակը ներկայացնում է Հակոբյանը։
Զարգացած անասնապահություն ունեցող այս փոքրիկ գյուղում ներկա դրությամբ շատ քիչ անասուն է մնացել։ Անգամ 44-օրյա պատերազմից հետո նոր թափ էր ստացել անասնապահությունը․ մարդիկ ֆերմաներ էին հիմնել, անասնագլխաքանակն ավելացրել, իսկ Բերձորը հաձնելուց հետո իրավիճակը կտրուկ փոխվել է։

«Բերձորը որ հանձնեցին, կարճ ժամանակում մի քանի տասնյակ անասուն կորցրեցինք։ Սովոր էին՝ արածելով գնում էին, անցնում ադրբեջանցիների վերահսկողության տակ անցած տարածք, նրանք էլ չէին վերադարձնում։ Էդպես 15 ձի, 17 կով գողացան ադրբեջանցիները, մարդիկ էլ կտրուկ կրճատեցին գլխաքանակը, պահում էին, որ մի դարդի դարման անեն, էն էլ թշնամին գողանում էր։ 350 կովից հիմա գյուղում հազիվ 140-150-ը մնացած լինի»,-նշում է մեր զրուցակիցը։

Ներկա դրությամբ եղցհողցիները զբաղմունքի ու եկամտի միակ վայրն ու աղբյուրը տնամերձ հողատարածքներն են։ Համայնքապետի խոսքով՝ բանջարաբոստանային մշակաբույսերի սերմերի խնդիր չկա․ Արցախի կառավարությունն անհատույց սերմեր է տրամադրել գյուղի բոլոր բնակիչներին։

«Տարբեր մշակաբույսերի սերմեր ենք ստացել, մի մասն արդեն ցանել ենք։ Սեփականաշնորհած վարելահողեր էլ ունենք, բայց Ասկերանի շրջանի Խաչմաչ գյուղում են։ Այնտեղ խաչմաչցիները ցորեն, գարի են ցանում, մենք էլ այստեղ տնամերձներն ենք մշակում․ անմշակ հողակտոր չենք թողնի։ Նույնիսկ այս տարի ավել շատ ենք ցանել, քան անցած տարիներին»,-ասում է Եղցահողի համայնքի ղեկավարը։

Աղբյուր` Փաստինֆո