Փաստ ինֆո

Կոռնիձորում 44-օրյա պատերազմից հետո թշնամին հարյուրավոր հեկտար արոտավայրեր ու խոտհարքեր է օկուպացրել։ Ադրբեջանական ներխուժումից հետո բնակավայրի՝ անասնապահությամբ զբաղվող տնտեսությունները ստիպված են եղել 30-40 տոկոսով կրճատել անասնագլխաքանակը։

Ու, չնայած կորցրած տարածքներին՝ կոռնիձորցիները չեն հանձնվում, շարունակում են իրենց մնացած տարածքների մինչև վերջին սմ-ն օգտագործել և անասուններ պահել այնքան, որքան կբավարարեն եղած պաշարները։

«Արոտավայրերի խնդիր ունենք, բայց դե էլի մի ձև յոլա կգնանք էլի։ Կառուցելու բան շատ ունենք, մնում է՝ համբերատար լինենք, ամեն մեկն իր գործով պետք է զբաղվի, պիտի ձգտենք ավելի շատ աշխատենք. եթե մինչև հիմա մեկ աշխատանք ենք կատարել, այսուհետ երկուսը կատարենք, որ մի բան ստացվի։ Թշնամու դիմաց ենք ապրում, աշխատանքով պիտի կարողանանք հաղթել թշնամուն, միայն աշխատանքով»,- «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է բնակավայրի վարչական ղեկավարը Արշակ Կարապետյանը։

Նրա խոսքով՝ գյուղում որոշները նպատակ ունենք ֆերմերային տնտեսություններ հիմնել։ Գաղափարն առայժմ միայն խոսակցությունների մակարդակում է, բայց ամեն բան ծնունդ է առնում գաղափարից, քննարկումներից։

Բնակավայրի 280 տնտեսությունների մեծ մասը դաշտավարությամբ, հացահատիկային ու բանջարաբոստանային կուլտուրաներ մշակությամբ է զբաղված։ Արտագնա աշխատանքի մեկնողներ էլ կան, բայց քիչ են։

Տնամերձների, դաշտամիջյան ոռոգման ցանցերի նորոգման խնդիրը հրատապ է. Կարապետյանն ասում է՝ կառավարությունը խոստացել է այս տարի վերջապես նորոգել խորհրդային տարիներից ժառանգած, բայց վերջին տասնամյակներին մաշված, ծակծկված ցանցը։

Հասարակական կազմակերպություններից մեկն էլ խոստացել է գյուղի համար կոմբայն ձեռք բերել, բայց դրանով տեխնիկայի հարցը վերջնական չի կարելի լուծված համարել։

«Տեխնիկայի պակաս ունենք, հին տեխնիկաներն են։ Հուսով եմ, որ մինչև հունձը սկսելն ՀԿ-ներից մեկը կոմբայնի հարցը կլուծի։ Գյուղատնտեսությունն էլ մեծ ծախսերի հետ կապված է, ոչ ոք այդ հնարավորությունը չունի, որ մեծ գումարներ ներդնի կոմբայն բերի, տրակտոր բերի։ Ոռոգման ցանցի նորոգման ծրագիրն էլ արդեն պատրաստ է, եթե կառուցեն շատ լավ կլինի, արդեն յուրաքանչյուրն իր տնամերձը նորմալ կմշակի, դա մեծ առաջընթաց կլինի գյուղի համար։ Հուսով եմ՝ մինչև մայիս-հունիսը ավարտած կլինեն»,- ասաց Կարապետյանը։

Առօրյա հոգսերից զատ, բնակավայրում ամենաառաջնային խնդիրը շարունակում են մնալ անվտանգային հարցերը. 44-օրյա պատերազմից հետո թշնամին բնակավայրից 250-300 մետր հեռավորության վրա է գտնվում։ Բոլոր բնակիչներն էլ անհանգիստ են, բայց վախ չունեն. գիտեն՝ թշնամու դեմ ամենամեծ զենքը տևական ու համառ պայքարն է, պիտի անընդհատ «պայքարեն, աշխատեն, շատանան»...

Աղբյուր` Փաստինֆո