Փաստ ինֆո

Երբեմն, թողնելով իրավիճակն ինքնահոսի և հարթեցնելով սուր անկյունները, կարող եք մեծապես վնասել ինքներդ ձեզ և ուրիշներին:

Ինչպես ներել և բաց թողնել մարդուն

Ներման թեման կարևոր տեղ է զբաղեցնում կրոնի, հոգեբանության, ինչպես նաև մարդկանց առօրյա կյանքում։

Ներումը թերապևտիկ դեր է խաղում: Հոգեվերլուծաբանները համաձայն են այն մտքի հետ, որ ծնողների հետ իրավիճակը մշակելը և նրանց ներելը օգնում է մեծահասակ կյանքում: Գեշտալտ- թերապևտները ներողամտությունն անվանում են իրավիճակի ավարտ: Էքզիստենցիալ մոտեցման կողմնակիցները կարծում են, որ ցանկացած փոքր դժգոհություն մարում է մարդկային կյանքի ավարտականության ֆոնին։ Բայց բոլոր հոգեբանները համաձայն են, որ ներելը կամ չներելը բոլորի անձնական գործն է: Կան իրավիճակներ, երբ ինդուլգենցիան կործանարար է։

Ինչ անել, եթե դավաճանությունից սրտխառնոց եք զգում

Եթե մարդը մեկ անգամ դավաճանել է և անպատիժ է մնացել, նա կարող է որոշել, որ դա իրերի կարգն է։ Արժե մի քանի անգամ մտածել, թե արդյոք ձեզ հարկավոր է մեկը, ով ի վիճակի է «դանակ խրել մեջքից»: Բայց այստեղ կարևոր է տարբերակել իրական դավաճանությունը և սպասումների անհամապատասխանությունը: Արարքը համարվում է դավաճանություն, եթե այն հակասում է այն պարտավորություններին, որոնք անձը ստանձնել է: Պարզապես ոմանք դավաճանություն են համարում ընկերությունում ալկոհոլից մարդու հրաժարվելը և այլ բաներ, որոնք վերաբերում են միայն նրան։

Հոգեբան և հումանիստական հոգեդրամայի մեթոդի հիմնադիր Հանս-Վերներ Հեսմանը բազմիցս գրել է, որ իրական դավաճանությունը պայմանագրի խախտում է: Դա ամուսնական դավաճանությունն է, բիզնես գործընկերոջը շրջանցող խարդախությունները, գաղտնի տեղեկատվության բացահայտումը և նմանատիպ այլ գործողություններ: Ինչպես ցույց է տալիս պրակտիկան, ներողամտությունն այստեղ չի օգնում։

Սուտ փրկության համար

Նյարդահոգեբանության հիմնադիրներից մեկը՝ Բրենդա Միլները, կարծում էր, որ փրկության համար ստի գոյության հարցին միանշանակ պատասխանել չի կարելի, բայց կարելի է ջրբաժան անցկացնել անվնաս և կործանարար ստի միջև։

Եթե մարդիկ կապված են պարտավորություններով, նրանց միջև եղած բացթողումներն անցանկալի են: Դա խաթարում է վստահությունը, իսկ վստահության վրա չափազանց շատ բան է պահվում: Այսպիսով, մարդը կարող է, առանց գիտակցելու, ցույց տալ իր արհամարհանքը մյուսի նկատմամբ: Մեղավոր մարդը պետք է արմատապես վերանայի իր կյանքի փիլիսոփայությունը, և որքան շուտ նա հասկանա դա, այնքան լավ նրա համար:

Ինչպես մանիպուլյացիայի ենթարկել մարդկանց

Հոգեբան Ջեֆրի Բիթին հեռուստատեսային շոուի ժամանակ բազմաթիվ ելույթներում հայտարարել է, որ եթե մարդը մանիպուլյացիայի է ենթարկում բարությունն ու վստահությունը, ապա նա, անշուշտ, պետք է պատժվի, քանի որ սա կյանքի նկատմամբ սպառողական վերաբերմունքի ամենավատ դրսևորումներից մեկն է։ Այս դեպքում չներելը դրական է երկու կողմերի համար.խաբեության զոհն այլևս էներգիա չի վատնի անշնորհակալ մարդու վրա, իսկ անշնորհակալը կարող է դաս քաղել: Իսկ եթե չստանա, դա արդեն իր խնդիրներն են։ Ամեն դեպքում, Բիթին խորհուրդ տվեց իր պացիենտներին չունենալ այնպիսի հարաբերություններ, որտեղ նրանք ստիպված են որևէ ձևով շահարկել ուրիշներին: Սա վերաբերում է և ամուսնական կյանքին, և գործնական հարաբերություններին։

Այլոց արժեզրկում

Ամերիկացի հոգեբան Մայքլ Ռաթերը, ով երկար ժամանակ ուսումնասիրել է անցումային տարիքում երեխաների հոգեբանությունը, մի հետաքրքիր առանձնահատկություն է բերել. յուրաքանչյուր անհատականություն ունի կյանքի այնպիսի փուլ, որում մարդու համար նշանակություն չունի այն ամենը, ինչ վերաբերում է ուրիշներին: Ուրիշի ցավը, ուրիշների նվաճումները, ուրիշների տաղանդները, ուրիշների ձգտումները: Ծայրահեղ դեպքում նա կարող է ընդհանրապես չհասկանալ, որ ինչ-որ սխալ բան է անում: Քանի դեռ նա ինչ-որ բան արժեզրկում է իր գլխում, դա խնդիր չէ: Սա խնդիր է դառնում, երբ նրա դիրքորոշումը բախվում է այլ մարդկանց կյանքի հետ և սկսում է բարձրաձայնվել հանրության առաջ։ Եվ այստեղից ի հայտ են գալիս բազմաթիվ դրսևորումներ, որոնք կարելի է բաժանել առանձին կետերի։

Աղբյուր` Փաստինֆո