Փաստ ինֆո

Շրջափակված Արցախում չորս որդիների հետ Նախշուն Ավագյանը պատերազմի օրերին ծնված փոքրիկ բիզնեսն է զարգացնում։ Կյանքի ճանապարհի փակ լինելը շատ է վնասում գործին․ հումք գրեթե չկա Արցախում, բայց հինգերորդ զավակի պես բազմազավակ մայրը փայփայում է նաև «Նախշ» ձեռագործ աշխատանքների արտադրությունը։

«Պատերազմի օրերին դեռ երեք տղա ունեի․ չորրորդը ծնվել է պատերազմից հետո։ Երևան էի եկել իրենց հետ, ընտանիքիս մյուս անդամները մինչև հոկտեմբերի վերջը Ստեփանակերտում էին։ Անզորությունից չգիտեի՝ ինչ անել, ու սկսեցի կամավորական աշխատանքներ կատարել։ Որտեղ օգնելու բան կար, տղաներիս հետ գնում էի։ Այդպես ստացա նաև տոնավաճառներին մասնակցելու հրավեր, ընդունեցի սիրով ու այնպես ստացվեց, որ ու մինչև Ստեփանակերտ վերադառնալս ձեռքիս աշխատանքների վաճառքից հավաքված գումարով կարի մեքենա առա։ Ստեփանակերտ վերադարձա աշխատանքային կարևոր այդ գործիքով ու այստեղ շարունակեցի փոքրիկ բիզնեսս»,-«Փաստինֆո»-ին պատմում է երիտասարդ ձեռներեցը։

Մեր զրուցակիցը խոստովանում է՝ երեխաների հետ դժվար է տան պայմաններում աշխատել, բայց անհնար ոչինչ չկա։ Ցանկացած դժվարության հաղթահարելի լինելու մեջ շրջափակման երկուսուկես ամիսներին Նախշունը լիովին համոզվել է։

«Ես լիահույս եմ, որ լավ է լինելու։ Քանի այստեղ ենք, ապրում ենք Արցախում, պետք է որ լավ լինի։ Պետությունն ուժեղ է իր քաղաքացիներով, եթե մենք մեր ընտանիքներում ամուր լինենք, չկոտրվենք ու ճիշտ դաստիարակենք մեր երեխաներին, որոնք մեր երկրի վաղվա օրն են կերտելու, հաստատ, լավ կլինի։ Ինքս բազմազավակ ընտանիքում եմ մեծացել, բայց երբեք չեմ մտածել, որ կարող է ինքս չորս տղա ունենամ։ Պատերազմից հետ հատկապես լիովին գիտակցեցի, թե որքան կարևոր է, որ Արցախում շատ բալիկներ ծնվեն։ Իհարկե, միայն թվով բան չի որոշվում․ երեխաներին լավ կրթություն ու դաստիարակություն պետք է տալ»,-ասում է Նախշունը։

Շրջափակման առաջ բերած կարևորագույն խնդիրներից մեկը, որի մասին մեր զրուցակիցը ցավով է նշում, կրթական գործընթացի խաթարումն է։ Կիսատ-պռատ դասի գնալով՝ երեխաները չեն կարողանում ստանալ բավարար գիտելիք, մյուս կողմից էլ՝ այլընտրանք չկա․ ձմռան պայմաններում առանց ջեռուցան դասասենյակներւմ նստել հնարավոր չէ, մանկապարտեզներում՝ առավելևս։ Ոչ ջեռուցումն է հնարավոր լինում նորմալ կազմակերպել, ոչ էլ՝ սնունդը։

«Կտրոններով նոր-նոր կարողանում ենք քիչ քանակությամբ միրգ, բանջարեղեն ձեռք բերել։ Բայց շատ սահմանափակ է քանակը, բացի այդ, մսամթերքն էլ է շատ քիչ։ Երեխաներին չես կարողանում բացատրել, որ այսինչ բանը չկա, մի ուզի։ Դիմանում ենք, պինդ ենք, այնպես չի, թե չենք դիմանում, ուղղակի ցավալի է, որ շրջափակումից 10 օր անց պարզվեց՝ կարտոֆիլ չկա Արցախում։ Նման բան չպետք է լիներ։ Առաջին բանը, որ պետք է անել հիմա, գյուղատնտեսությանը զարկ տալն է»,-ասում է Նախշունն ու ավելացնում՝ բարի նախանձով բոլորս պետք է վարակվենք, ձգտենք մի բան ավել ստեղծել, որ Արցախի վաղվա օրն ավելի պայծառ ու կայուն բացվի։

Աղբյուր` Փաստինֆո