Փաստ ինֆո

Ատելության ու անհանդուրժողականության շարունակվող քարոզը լավ տեղ չի հասցնելու մեզ. այն տանելու է նախանձի, պատվազրկման։ Անընդհատ ասում ենք, որ չի կարելի ատել, նախանձել դիմացինին։ Եթե նման մարդիկ շատ են, նշանակում է՝ Աստծո ներկայությունը չկա, իսկ որտեղ չկա Աստծո ներկայություն, այնտեղ ամեն ինչ քաոսի է վերածվում։ Եվ հիմա հնձում ենք այն, ինչ ցանել ենք։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նման համոզմունք հայտնեց Տեր Աբել քահանա Քարտաշյանը։

«Ժողովուրդը կեղծ իրողություն է դարձել, քանի որ այն ենթադրում է նույն արժեհամակարգն ունեցող մարդկանց խումբ, որոնք կարևոր գործեր են անում, բայց վաղուց մարդկանց նման խումբ գրեթե չկա։ Դրա խորքային պատճառն այն է, որ Աստծո խոսքին չենք հետևում, կյանքի չենք կոչում Աստծո խոսքը։ Հիսուս Քրիստոսն ասել է՝ անօրինությունը շատացավ, Սերը նվազելու է։ Հիմա մենք ուղիղ կերպով առնչվում ենք դրան»,-ասում է Տեր Աբելն ու ավելացնում, որ սերը, նախ և առաջ, կյանք ու գործ է, սիրել՝ նշանակում է մարդուն լսել, փորձել հասկանալ, չհայհոյել, չընդհատել։

Գալով Ազգային ժողովի դերին, որը, փաստացի, խիստ տարբերվում է այն դերից, որը պետք է ունենա, ինչպես հուշում է անվանումը՝ Տեր Աբելը ցավով նկատում է, որ մենք Ազգային ժողով չունենք՝ թեկուզ միայն այն պարզ պատճառով, որ այնտեղ մեր ազգային մտածելակերպը չկա, բյուրեղացած չէ այդ կառույցում։

«Այնտեղ մարդիկ են, ովքեր, իբր, պատասխանատու են բոլորիս համար, բայց երկու կողմն էլ սխալ է մտածում ու գործում և խոնարհում էլ չունեն, որ փորձեն լսել միմյանց կամ երրորդ մեկին։ Երկու տարբեր մտածելակերպ ունեցողներն ընդհանուր եզրեր չեն կարողանում գտնել, չեն ասում՝ լավ, էս մի բանը ես զիջեմ, էն մեկը՝ դու։ Սա գալիս է նրանից, որ լավ չենք հասկանում ժողովրդավարության էությունը։ Այս մոդելով կործանման ենք գնում, դա անհարիր մոդել է մեզ համար, քանի որ այլակարծությունը ընկալում ենք որպես թշնամանք»,-նշում է Տեր Աբելը։

Հագևորականը հիշեցնում է՝ նախանձը սպանում, քանդում է ամեն ինչ և անզիջում իրար դեմ պայքարող ռուսամետներին ու արևմտամետներին հորդորում նստել ու զրուցել միմյանց հետ։

3 մլն-ին «պահելու» դիմաց Արցախի մեր 120 հազար հայրենակիցներին զոհաբերելու մասին իշխանական պատգամավորի ելույթի տրամաբանությունն անհասկանալի է մեր զրուցակցի համար, քանի որ «պահելը» լայն հասկացություն է և ստամոքսի կուշտ լինելով չի որոշվում, այլ ավելի շուտ արժեհամակարգի, մշակույթի պահպանումնէ ենթադրում։ Տեր Աբելը հիշեցնում է «Չարի վերջ»-ն ու հռետորական հարց տալիս՝ հերթով ձագերը տալուց հետո իսկ ի՞նչ է լինելու։

«Մարդիկ կան, որոնք ասում են՝ ինչ ուզում են, տվեք, պրծնենք, գնանք Թուրքիայի հետ առևտուր անենք։ Այդպես գենետիկ խնդիրների ենք բախվելու։ Այդ մտածողությամբ չենք ապրելու որպես ընդհանուր գիտակցություն, մշակույթ կրող, որպես հայ... Այդպես դառնալու ենք միայն ստամոքսի խնդիր լուծող, ու հետզհետե կորչելու է հայը»,-ասում է Տեր Աբելը և ցավով նկատում, որ առևտրականի հոգեբանություն ենք ձեռք բերել։

Հիշեցնելով, թե ինչպես Աստված լույս տարածելով՝ ցրեց խավարն ու վերջ դրեց քաոսին՝ Տեր Աբել քահանա Քարտաշյանը շեշտում է՝ որքան երկար վախը, խավարն ու նախանձը պահպանվեն, այնքան ավելի վատ կլինի։

«Ամեն ինչ կիսատ-պռատ ու թափթփված ենք անում. կիսատ-պռատ աղոթում ենք, կիսատ-պռատ հավատում... Պատերազմի օրերին եկեղեցիները լեփ-լեցուն էին, իսկ նոյեմբերի 10-ին եկեղեցիները դատարկվեցին։ Պատեհապաշտ ենք դարձել։ Կարող ենք հորդորել, որ մարդիկ գան ու ապաշխարհեն իրենց մեղքերի, սխալների համար, բայց ի՞նչ է տալու դա, ի՞նչ իմաստ կունենա, եթե իրական չի լինելու այդ ապաշխարհանքը, եթե մարդիկ իրապես չեն ապաշխարհելու Աստծուց հեռանալու համար»,-ասում է հոգևորականն ու ցավով նկատում, որ ոչ մեկի խոսքն այլևս արժեք ու ազդեցություն չունի։

Աղբյուր` Փաստինֆո