Փաստ ինֆո

Բանակն այսօր դարձել է փող աշխատելու տեղ, 100-ավոր պայմանագրային զինծառայողներ չեն մտածում զինվորական մտածելակերպով: Նրանք գնում են գործի, ոչ թե ծառայության: Փորձեք 1000 դրամով նվազեցնել նրանց աշխատավարձը՝ կտեսնեք, թե որքան մարդ միանգամից դիմում կգրի, դուրս կգա ծառայությունից: Այս մասին «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասաց մահապարտ ազատամարտիկ, արցախյան երեք պատերազմի մասնակից Եփրեմ Մարգարյանը:

«Այսօր բոլորը թաթախված են հին մտածելակերպի մեջ՝ շահ չեղավ՝ ոչինչ չեն անի: Թող աշխատավարձի բարձրացում լինի, տեսեք՝ ինչպես են բոլորը կտրուկ մտնում ծառայության, հենց ասեն՝ աշխատավարձն իջեցնում են, տեսեք՝ ինչքան են պակասում, որովհետև մարդիկ ծառայությունը չեն տարբերում գործից»,- նշեց ազատամարտիկը:

Մարգարյանը հիշում է՝ մինչև 44-օրյա պատերազմը թեկուզ ԶՈՒ-ում ամենուր տարածված էր կաշառակերությունը, բայց մենք հաղթողի կարգավիճակում էինք և թուրքը չէր համարձակվում սադրանքի դիմել, որովհետև հայ զինվորին լիարժեք տրված էր պատասխան տալու իրավունքը, հիմա զինծառայողների մարտունակության գործակիցը նվազել է. թշնամին կրակում է հայկական դիրքերի ու հայ զինծառայողների վրա, կան մարդիկ, որ ասում են՝ եկեք չպատասխանենք, որ չկրակեն:

Նրա խոսքով՝ ՀՀ ԶՈՒ-ն այսօր համալրման կարիք ունի ու արժանապատիվ սպայի աշխատավարձը վերանայելու փոխարեն՝ պետության ղեկին նստած այրերը ոստիկանների ու մյուս ուժային կառույցների աշխատավարձերն են ավելացնում, պարգևավճարներ շռայլում: Թերևս դա է պատճառը, որ մարդիկ ընտրում են հեշտությամբ մեծ գումար վաստակելու ճանապարհն ու շատ դեպքերում հրաժարվում պայմանագրային ծառայությունից:

«Կաբինետային աշխատողը չի կարող սահմանապահից շատ գումար ստանալ, բայց այսօր հակառակն է, դրա համար էլ այնքան բաց տեղեր կան, բանակում մարդկային ռեսուրսի կարիք կա: Մարդը մտածում է՝ 15 օր էս բքին, սարի վրա մնալու փոխարեն՝ ավելի լավ է՝ գնամ, քննություն հանձնեմ, դառնամ պարեկ: Չեմ հասկանում՝ հիմա պետությունը դեպի ոստիկանապետությո՞ւն է գնում, թե՞ ուզում է արդիականացված, գրագետ ԶՈՒ ունենալ: Վերջիվերջո, ոստիկանությունը պետության անվտանգության երաշխավորը չէ, չէ՞. »,- ընդգծում է Մարգարյանը:

Ազատամարտիկը հորդորում է հարմարավետ մեքենաների մեջ, 3 օրը մեկ անգամ, ծառայություն իրականացնող պարեկներին ու բարձր աշխատավարձ ստացող ոստիկանության աշխատակիցներին պարբերաբար ուղարկել սահման: Չէ՞ որ ոստիկանությունը և բոլոր ուժայինները պատերազմի ժամանակ հանդիսանում են ռեզերվային ուժեր և պարտավոր են կռիվ տալ, բայց ոստիկանն այսօր ոչ թե մարտունակ լինելու, այլ «մարդ բռնելու» կամ «տուգանք գրելու» պատրաստվածություն է անցնում:

Մարգարյանի կարծիքով՝ հայկական Զինված ուժերի պատրաստավածության, մարտունակության բարձրացման բանալին «վերևներ»-ում է, որտեղ, սակայն, քիչ չեն նույնիսկ «մեծ աստղեր»-ով խաբեբաները, որոնք գրավոր հաշվետվություններում շատ անգամ կարող են խաբել երկրի ղեկավարին կամ նրանց, ովքեր պարտավոր են ճիշտ զեկույցներ ներկայացնել: Բացի այդ՝ շատ կարևոր է հասարակությանը և ԶՈՒ-ին սովորեցնել պետականամետ դիրքորոշում ունենալ, հարգել սեփական երկրի դրոշն ու գերբը համազգեստին կրող ուժայիններին և սպայական կազմին: Դա նաև «դիսցիպլինայի» բացակայության հետևանք է:

«Իշխանությունների թերությունները փոխանցվում են նաև շարքային քաղաքացուն, մտածելակերպ է ձևավորում՝ եթե վերևում այսպես են անում, ես էլ պետք է այդպես անեմ, դիսցիպլինան ամեն տեղ է պետք, որովհետև դիսցիպլինայով ծառայելը, դիսցիպլինայով աշխատելը և դրա հետ մեկտեղ տվյալ օղակից պահանջատեր լինելը պետական մակարդակով կբերի արդյունքի, բայց ամենուր բարձիթողի վիճակ է»,- եզրափակեց մահապարտ ազատամարտիկը:

Աղբյուր` Փաստինֆո