Փաստ ինֆո

Նույնիսկ այս իրավիճակում, երբ տրամաբանորեն ամեն ինչ, կարծես, մեր դեմ է աշխատում, ես վստահ եմ, որ ամեն ինչ կորած չէ դեռ։ Պատերազմը չի ավարտվել, հետևաբար պետք է ուժ հավաքենք և շարունակենք պայքարը․ ունեմ ներքին համոզմունք, որ շատ բան կախված է մեզնից, մեր վերաբերմունքից, սխալներից հետ կանգնելու մեր պահվածքից։ Միաբանվելով՝ ցանկացած իրավիճակ կարող ենք շուռ տալ հօգուտ մեզ։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նման համոզմունք հայտնեց Արցախի Շոշկավանքի ու շրջակա գյուղերի հոգևոր հովիվ Տեր Ներսես քահանա Ասրյանը։

«Ամեն ինչ արվում է՝ մարդկանց մոտ անզորության զգացողության առաջացնելու, իրավիճակին համակերպվելու համար, բայց շատ կարևոր մի բան կա․ դժվարությունները, զրկանքները, այո, պետք է անտրտունջ տանենք, բայց միևնույն ժամանակ մտածենք, որ այդ ամենը պետք է ունենա հստակ նպատակ։ Այսինքն՝ ոչ թե ամեն ինչին հարմարվենք, միայն թե մի կերպ գոյություն քարշ տանք, այլ գիտակցենք, որ զրկանքների միջով անցնելուց հետո մեր ուզած կյանքը պետք է կերտենք։ Պայքարը պետք է արժևորվի, որպեսզի մեր ունեցած կորուստներն անիմաստ չլինեն։ Ես, ամեն դեպքում, լիահույս եմ, որ այս դժվարություններից հաղթանակած ենք դուրս գալու»,-ասում է Տեր հայրը։

Հոգևորականների դերը հատկապես ճգնաժամային իրավիճակում վանահայրը շատ է կարևորում։ Ասում է՝ նրանց աշխատանքը շատ դեպքերում աննկատ է մնում, քանի որ նրանք ամեն օր ժողովրդի կողքին են, միաբանություն քարոզ են անում միշտ ու ամենուր։
«Երբեմն մարդկանց թվում է, թե եկեղեցին անհաղորդ է մնում ստեղծված վիճակին, բայց իրականում բոլոր հնարավորություններն օգտագործում է՝ թե՛ հասարակությանը միաբանելու, թե միջազգային՝ իրեն հասանելի հարթակներում իրավիճակը ներկայացնելու համար։

Մեր ունեցած ինստիտուտներից ամենապետականամետ պահվածքն այսօր եկեղեցին է դրսևորում»,-ասում է վանահայրը։

44-օրյա պատերազմից հետո, ինչպես Տեր հայրն է նկատում, մարդկանց հոսքը դեպի եկեղեցի շատացել է․ հոգևորին ապավինող մարդկանց թիվն Արցախում զգալի ավելացրել է նաև շրջափակումը։ Մարդիկ նաև ավելի հոգատար են դարձել միմյանց նկատմամբ, իրենց ունեցածը կիսում են կողքինի հետ։ Որ այդ ամենն ու նյութականի անցողիկ լինելու գիտակցումն Արցախի մեր բազմաթիվ հայրենակիցների մոտ հենց ճգնաժամային իրավիճակն է հասունացրել, հոգևորականը չի ժխտում։

«Երբ թեկուզ հոգևորականի զգեստով շրջում ես ժողովրդի մեջ, մարդիկ զգաստանում են, իրենց հարցերն են ուղղում ու պատասխան են ուզում ստանալ։Ե՛վ այդ հնարավորությունը, և՛ եկեղեցական արարողակարգերը օգտագործում ենք՝ մարդկանց գոտեպնդելու, ուժ տալու, միաբանվելու քարոզ տանելու համար։ Ի վերջո, եկեղեցական արարողակարգերն էլ կարող են նպաստել դրան, քանի որ դրանք միայն հոգևոր սնունդ տալու միջոց չեն։ Իմ անձնական տպավորությամբ, որ ստացել ու ստանում եմ մարդկանց հետ հաճախակի շփումների արդյունքում, մարդիկ ունեն հոգևոր խոսքը լսելու կարիք։ Մենք դատարկ հույսեր չենք տալիս մարդկանց, գիտակցելով ստեղծված իրավիճակի բարդության աստիճանը՝ փորձում ենք միաբանության դաշտ բերել։ Որքան էլ մեր իրավիճակը ծանրագույն լինի, պարտավոր ենք դադարեցնել այն ավելի բարդացնել։ Շատ խնդիրներ հենց մեր ներսում են ու միասնաբար պետք է հասկանանք, թե դեպի ուր ենք ուզում գնալ»,-վստահեցնում է վանահայրն ու հավելում՝ բաղձալի նպատակին հասնելու համար հույզերը գոնե մի քիչ թուլացնելու, փոխարենը՝ բանականությունն ուժեղացնելու խիստ անհրաժեշտություն ունենք։

Աղբյուր` Փաստինֆո