Փաստ ինֆո

Հետաքրքիր է՝ Ֆրանսիայի ԱԺ նախագահ Յաել Բրաուն-Պիվեի այցը Հայաստան, նրա շատ հստակ պատասխանները մեր լրագրողների հարցերին, որոնք ուղղակիորեն փաստում էին, որ հայ ժողովուրդը պիտի դադարի պատրանքներով ապրել, դեռ շարունակու՞մ է հույսերի տեղ թողնել ՀՀ-ում Արևմուտքից օգնության սպասող զանազան ուժերի շրջանում։

Հարգարժան խորհրդարանականի խոսքը քաղաքավարական է, շնորհակալություն հայտնելով հրավերի համար Ֆրանսիայի խորհրդարանի նախագահը մեզ հավաստիացնում է, որ հայ ժողովուրդը միշտ կարող է Ֆրանսիան դիտարկել որպես հուսալի բարեկամ՝ «Մենք հայ ժողովրդի կողքին ենք երեկ, այսօր եւ միշտ»․․․

Իհարկե, եթե փաստերով մեկնաբանելու լինենք, կարող ենք հեռու չգնալ և հիշել հենց 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմի ընթացքում արևմտյան երկրների, այդ թվում՝ նաև՝ Ֆրանսիայի լռությունը։

ՈՒշագրավն այն է, որ 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ պայմանագրից մի կարճ ժամանակ՝ մի քանի շաբաթ անց, նոյեմբերի 25-ին Ֆրանսիայի Սենատն ընդունեց ԼՂՀ ճանաչման անհրաժեշտության մասին բանաձևի նախագիծը։ Ուշադրություն դարձրեք՝ «Ճանաչման անհրաժեշտություն» և «բանաձևի նախագիծ» ձևակերպումներին, որոնք երկուսն էլ հստակությունից զերծ են և բարի ցանկությունների տիրույթում են։ Եվ կամ՝ այսօրվանը՝ «ստորագրվելիք Համաձայնագիրն ինստիտուցիոնալ բնույթ կհաղորդի եւ էլ ավելի կխորացնի արդեն իսկ գոյություն ունեցող բարեկամական եւ գործնական հարաբերությունները բոլոր մակարդակներով»: Բարի կամքի մասին համաձայնագիր․․․

Դե, Ֆրանսիան է, նրբավար և մեղմավար․․․

Նույն Ֆրանսիայի ԱԺ նախագահ Յաել Բրաուն-Պիվեն արդեն ՀՀ ԱԺ նախագահի հետ ասուլիսի ժամանակ մեր լրագրողների՝ կոնկրետ հարցերին պատասխանելիս հստակ մեսիջներ ուղղեց հայությանը՝ առ այն, որ «Ֆրանսիան չէ, որ պետք է որոշի, թե ինչ կարգավիճակ կարող է ունենալ ԼՂ-ն տարածաշրջանում»։

Ավելին, որպեսզի սին պատրանքներ չունենա հայությունը, նա պարզորոշ ներկայացրեց Ֆրանսիա-պետության դիրքորոշումը։ «Մեր դիրքորոշումը շատ հստակ է, ըստ որի մենք առ այսօր չենք ճանաչել ԼՂ անկախությունը։ Կարգավիճակը Ֆրանսիայի կողմից չպետք է սահմանվի, այն պետք է սահմանվի միջազգային իրավունքի շրջանակում՝ տարբեր ժողովուրդների կողմից և մասնավորապես հակամարտության կողմերի կողմից»,- նշեց նա։

Մեկ ամսից ավելի շրջափակման մեջ գտնվող 120.000 արցախցիների հիմնախնդրի համատեքստում էլ Ֆրանսիայի ԱԺ նախագահը հղում կատարեց միջազգային իրավունքին, ըստ որի՝ միջանցքը պետք է բացվի, Արցախ մարդկանց ելքումուտքը պետք է վերականգվի։ Շեշտելով նաև, որ խնդիրը բանակցությունների միջոցով լուծելու հնարավորությունները սպառված չի համարում․ «Այո՛, քաղաքական բանակցությունները կարող են շարունակվել։ Ես երկխոսությանը հավատացող մարդ եմ և կարծում եմ, որ երբեք պետք չէ հրաժարվել երկխոսությունից։ Պետք է միշտ փորձել գտնել խաղաղ կարգավորում։ Ֆրանսիան, իհարկե, պահանջում է, որ անմիջապես բացվի կենսական ճանապարհը և այդ բացումը պետք է, բնականաբար, հնարավորինս արագ իրականացվի»։

Պե՛տք է, պե՛տք է, պահանջում ենք՝ անմիջապե՛ս, անհապա՛ղ․․․

Այստեղ, շատ տեղին է հիշատակել Եվրոպայի մայրամուտը, տրանսֆորմացիաները սեփական աչքով տեսնող, զգացող և պրոֆեսիոնալի հայացքով դիտարկող մեր հայրենակից, հրաշալի փիլիսոփա, գերմանիստ Կարեն Սվասյանի բնորոշումները Եվրոպայի մասին։

«Չկա այդ Եվրոպան։ Տեսեք, վիճակն այսպիսին է՝ մարդը մեռած է, բայց նա այդ մասին չգիտի և քանի որ չգիտի, շարունակում է ապրել՝ ասես ոչինչ էլ չի եղել։ Սա հենց այդ դեպքն է»։

Ասեմ, որ Ֆրանսիայի ԱԺ նախագահի խոսքերից մեկին ես անկեղծորեն հավատում եմ։ «Երբեք չնահանջե՛ք»՝ ասել է նա Զինվորի տան մեր տղաներին։ Այսպիսով, թերևս, ասել կուզեր՝ հայե՛ր, սեփական հայրենիքը պաշտպանելու ձեր հույսը ձեր իսկ ուժերի վրա դրեք։ Աննահա՛նջ եղեք։

Հեղինակ՝ Ա․Ե․

Աղբյուր` Փաստինֆո