Փաստ ինֆո

Այլևս անհնար է ժխտել այն փաստը, որ այս խումբը եկել է ծրագրով։ Այս խմբի ծրագիրն է եղել հանձնել Արցախը, Ռուսաստանը դուրս մղել Կովկասից և հանձնվել Թուրքիային։ «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում նման կարծիք հայտնեց Սթենֆորդի համալսարանի քաղաքագիտության դոկտոր Արթուր Խաչիկյանը՝ մեկնաբանելով Արցախի անվտանգության հարցում, այդ համատեքստում նաև Բերձորի միջանցքի փակման վերաբերյալ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի որդեգրած քաղաքականությունը։

Այստեղ տեղին ենք համարում մեկ անգամ ևս հիշատակել, որ ՀՀ գործադիր մարմնի ղեկավարը հունվարի 9-ին հրավիրած մամուլի ասուլիսում բազմիցս ընդգծեց, որ Արցախի ժողովրդի անվտանգության ապահովումը, հետևաբար և, Բերձորի միջանցքի բացման պարտավորությունը բացառապես ռուսական խաղաղապահ զորախմբի տիրույթում է և Հայաստանի Հանրապետությունը, Արցախի անվտանգության երբեմնի երաշխավորը, այդ հարցում որևէ անելիք չունի։

Այն, որ տարածաշրջանում ռուսական ռազմական ներկայությունը Թուրքիայի և Ադրբեջանի համար զսպող գործոն է, Խաչիկյանը կասկածներ չունի։ Այլ հարց է, թե որքանով է բարեկամ Ռուսաստանը կատարում իր դաշնակցային պարտավորությունները։ Սակայն այստեղ ևս անհրաժեշտ է մի քանի հանգամանք առանձնացնել. նախ՝ ՌԴ-ն էլ այսօր մի «լավ օրի» չէ. Ուկրաինայում պայքարում է մոտ 5 տասնյակ երկրների դեմ, երկրորդ՝ ադրբեջանցի «բնապահպաններին» Բերձորի միջանցքից ուժով հեռացնելու և «կյանքի ճանապարհը» բացելու դեպքում խաղաղապահները միանգամից կթիրախավորվեն Ադրբեջանի կողմից և, որպես կոնֆլիկտի մաս, անմիջապես կհեռացվեն Արցախից, երրորդ՝ եթե Հայաստանը բացահայտ հրաժարվում է Արցախից, ինչու պետք է Ռուսաստանը մեզ համար կռիվ տա։

«Լավրովը մի քանի անգամ հայտարարեց, որ եթե դուք ընդունում եք Արցախը Ադրբեջանի կազմի մեջ, մենք ձեր փոխարեն կռիվ չենք անի, մենք ձեր տեղը Ադրբեջանի հետ պատերազմի չենք գնա, ոչ էլ հիմա Ռուսաստանը կարող է դա անել։ Հիմա Ռուսաստանը ծանրագույն վիճակում է, Ռուսաստանի դեմ Ուկրաինայում աշխարհի 50 երկրի հետ պատերազմ է գնում։ Թե ռուսները ինչո՞ւ մեր տեղը պետք է մեր հարցերը լուծեն՝ պարզ չէ, իհարկե, խաղաղապահներին կարելի է հարցեր տալ, բայց հասկանալի է, որ նրանք անելանելի վիճակում են, և ուժ գործադրելու դեպքում Ալիևը իրենց կմեղադրի, որ նրանք կոնֆլիկտի կողմ են դարձել և պետք է դուրս գան Ադրբեջանից, քանի որ արդեն խաղաղապահ չեն»,- ասաց քաղաքագետը։

Նրա խոսքով՝ Ադրբեջանից զատ, գուցե նույնիսկ ավելի շատ, ռուսական ռազմական ներկայությունը տարածաշրջանում չեզոքացնելու գործին են լծված ՀՀ գործող իշխանությունները. այդ մասին են վկայում ՀՀ վարչապետի հայտարարությունները, որոնք կասկածի տակ են դնում տարածաշրջանում ռուսական գործոնի ապագան։ Իսկ ինչ կլինի, եթե Ռուսաստանը մի օր որոշի ու լքի Հարավային Կովկասը։

Փաշինյանի կառավարությունն, օրինակ, որպես այլընտրանք և փրկօղակ հույս ունի, որ ռուսական խաղաղապահներից ավելի բարեխիղճ ու սրտացավ «կծառայեն» միջազգային խաղաղապահ ուժերը։ Այն երկրների խաղաղապահները, որոնք մեկ ամիս է՝ Բերձորի միջանցքի փակման հետ կապված ոչինչ չեն ձեռնարկում, բացի զսպվածության կոչերից ու դատապարտող հայտարարություններից։

«Ռուսաստանը գոնե 40 տոկոսով մեզ օգնում է, Արևմուտքը ընդհանրապես ոչ մի բան չի անում, բացի բառերից և հայտարարություններից. Ֆրանսիայի 2 բանաձևերը ոչ մի բան մեզ չտվեցին, Կառավարությունն ասաց՝ մենք չեզոք ենք, ԱՄՆ-ից ինչ-որ զանգեր եղան, բայց ոչ մի կոնկրետ բան չի ասվում, և տեսեք՝ ինչ է արվում Ուկրաինայի համար 140 միլիարդ դոլարի օգնություն 50 երկրից, իսկ հայերին՝ միայն դատարկ բառեր։ Ինչու ենք դժգոհում միայն ռուսներից, այո՛ կարելի է դժգոհել, բայց ամբողջ աշխարհը լուռ նայում է, թե մեզ ինչպես են տանում դեպի ցեղասպանության. միակ զսպող ուժն այստեղ մնում է Ռուսաստանը»,- նշեց Խաչիկյանը։

Մինչ պաշտոնական Երևանը շարունակում է ջուր լցնել թշնամական Ադրբեջանի ջրաղացին, Ալիևի վարչախումբը՝ Բաքվի բռնապետի գլխավորությամբ, բացահայտ հայտարարում է իր ծավալապաշտական նկրտումների մասին։ Սկզբում Արցախը, հիմա արդեն անթաքույց Սյունիքն ու Երևանն են որոշել «իրենցով անել», իսկ ժողովորդը թմբիրի մեջ է, «խորը և համապարփակ» թմբիրի մեջ։ Կարթնանա՞ այդ թմբիրից. Գուցե... բայց այն ժամանակ, երբ, ինչպես նկատեց մեր զրուցակիցը,  թուրքական տանկերը Կասկադ կմտեն...

Աղբյուր` Փաստինֆո