Փաստ ինֆո

Օրերս աչքովս ընկավ 2018-ի հուլիսին ներկա իշխանության առաջնորդի ելույթը ՀՄԸՄ 100-ամյակի միջոցառմանը, ուր վերջինս փորձում էր իր «թավշյա, ոչ բռնին» փաթաթել Հոմենեթմենի «բարձրացիր և բարձրացրու»՝ հայտնի կարգախոսով, այն համատեքստում, թե՝ «քաղաքացին վեր կացավ, բարձրացավ և բարձրացրեց իր հայրենիքը, իր հայրենիքի անունը, իր կարգավիճակը սեփական հայրենիքում և այսօր ՀՀ քաղաքացին ամուր կանգնած է իր ոտքերի վրա՝ ուղիղ ողնաշարով և հպարտ հայացքով»:

Բայց, ասում է, թե՝ «բավարար չէ, որ ՀՀ քաղաքացին այսօր ամուր կանգնած է իր ոտքերի վրա բարձր և բարձրացրած իր երկրի, պետության հեղինակությունը: Մենք հույս ունենք, որ Հայաստանի քաղաքացին շարունակելու է իր ընթացքը, զարգացնելու է, ճախրելու է, թռչելու է մեր ազգային և պետական երազանքների մակարդակի»։

Ասում է, խոսում է, հռետորաբանում է․․․

Ցավոք, երբ ամեն ինչ սկսվում է սեփական «զրո» կետից՝ ընդ որում, զրոյացնելով կամ քանդելով նախորդների ստեղծածը և օտար խաղերի գերին դառնալով, «ճախրելու և թռիչքների» փոխարեն շարունակական անկումների ու գահավիժումների ընթացքն է դառնում սեփականդ։

Այսօր, երբ շատերը իշխանությունների վարած արտաքին և ներքին քաղաքականությունից, ընդհուպ՝ մինչև արժքների և բարքերի անկումներից են դժգոհում, միանգամից հիշում ենք 2018-ին ներկա իշխանության լիդերի՝ ՀՀ քաղաքացիներին տված խոստումները։

Բայց քանի որ առնվազն խոստումների մի զգալի հատված բազմաթիվ օրենքների ոտնահարման մասին էին փաստում, ստացվում էր, որ ապօրինությունների համար դուրս եկած ժողովուրդն ու այդ անօրինությունները վերացնելու համար իբր «հեղափոխություն» ներմուծածները իշխանություն էին ուզում, որ իրե՛նք ապօրինություններ գործեն։

Այսինքն, ստացվում էր, որ գլխավոր հեղափոխականի հենարանը՝ դրական փոփոխությունների սպասելիք ունեցողի կողքին՝ օրինազանցն էր, լյումպենը, կանոն և օրենք մերժողը և կամ՝ ազատությունն անարխիայի հետ խառնած տեսակը։ «Այս հին աշխարհը կքանդենք մենքը» հստակ էր, դա փողոց ելածները բոլորն էին ուզում, բայց այն, ինչ կառուցելուն էր վերաբերվում, այստեղ արդեն դատարկ տակառն էր զրնգում։ Ընդ որում, զրնգում էր ոչ միայն նրա համար, որ մարդկանց դիմաց կանգնած էր տիպիկ պոպուլիստը, այլ նաև՝ այնպիսի մեկը, որը պետության իմաստն ու արժեքն ի սկզբանե չէր հասկանում, մեկը, որ կառավարման համակարգից բոբիկ էր, մեկը, որ չգիտեր՝ եթե խաղաղություն ես ուզում, միշտ պատրաստ պիտի լինես պատերազմի։

Ստահոդ խոստումներով, գեղական շուստրիությամբ, փնթի կենցաղվարության հրապարակայնացմամբ, այսինքն, թե՝ ես էլ ձեզ նման եմ, առայսօր շարունակում է խաբել։ Ընդհանուր առմամբ՝ իր վարած ներքին և արտաքին քաղաքականությամբ քանի գնաց, այնքան ցած գլորեց իրեն սատարած, իր հետ հույսեր կապած ժողովրդին։ Եվ բարձրացնելու փոխարեն՝ ցածրացրեց, ցածրացրեց․․․ ժողովրդին էլ, երկիրն էլ․․․

Աղբյուր` Փաստինֆո