Փաստ ինֆո

Արցախ-Հայաստան կյանքի ճանապարհը փակած և Արցախն ու 120000 արցախահայերին արդեն 4-րդ օրն է շրջափակման մեջ պահող այսպես կոչված՝ «ազարբայջանական բնապահպանները ազարբայջան սարքովի պետության անմիջական պատվերն ու հրահանգն են կատարում։ Իսկ ու՞մ պատվերն է կատարում ա՛յս պետությունը։

Բնականաբար, ճանապարհի փակման մեջ իր կարևոր լուման ունի նաև ավագ եղբայրը․ պատահական չէ, որ վերջինս արդեն իսկ իր պետության ուժային կառույցի կարևոր մի ներկայացուցչի այս օրերին գործուղեց ազարբայջան։ Խոսքը թուրք գեներալ Բախտիյար Էրսայի նշանակման մասին է, ում նշանակումը Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարի խորհրդականի պաշտոնում փորձագիտական շրջանակները համարում են՝ «կարեւոր քայլ Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի ռազմական ներուժի միավորման գործում»։

Բայց թուրքազարբայջանական եղբայրության կողմից Հայաստան-Արցախ ճանապարհի փակումը ընդամենը հումանիտար աղետ չէ, իրականում սա ցեղասպանության տիպիկ դրսևորում է այդ հանցագործությունն արդեն իսկ իրականացրած թրքացեղերի ձեռամբ։

Հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների ներկա համատեքստն առանձնանում է նրանով, որ այսօր թշնամի-հարևանի ձեռքերը եվրոպական «ժողովրդավարական և հումանիստական» կապանքներից բացարձակ ազատագրված են։ Այն, որ սրանք՝ ինչ խելքներին փչի անում են, վկայում է մեկ բանի մասին՝ ինչպես 20-րդ դարասկզբում, հիմա ևս՝ այսպես կոչված իրենց ժողովրդավար և մարդասեր համարող «քաղաքակիրթ» աշխարհն է նրանց «դուխ» տալիս։ Ես քեզ, դու ինձ՝ սկզբունքով։

Արդյո՞ք հայաստանյան արևմտամետների համար ցավագին կլինի խոստովանել, որ այս անգամ էլ հայության գլխին կախված վտանգի մեղավորները, մասնակիցները, առնվազն՝ լուռ վկաները արևմտաեվրոպական քաղաքակիրթներն են։

Փա՞ստ եք ուզում։ Եվրամիության կողմից Ադրբեջանին հերթական խոշոր ֆինանսական աջակցությունների տրամադրումն ի՞նչ է, եթե ոչ ասվածի հաստատումը։

Օրերս հայտնի դարձավ, որ «Եվրամիությունը մինչեւ 2 մլրդ եվրո կհատկացնի Ադրբեջանին՝ տնտեսության հետագա դիվերսիֆիկացման, աշխատատեղերի ստեղծման եւ գյուղական համայնքների ներառական զարգացման համար»։

Ադրբեջանի եւ նրա ժողովրդի տնտեսական մեծ օգուտների, նրանց տնտեսական ներդրումային ծրագրերի մասին մտածող և այդ մասին բարձրաձայնող Եվրամիությունը այսպիսով պարգևատրում է Կովկասյան տարածաշրջանում քաղաքական իր առաջնահերթությունն առաջ տանող ազարբայջան սարքովի պետությանը՝ Ռուսաստանի համար բարդություններ ստեղծելու և տարածաշրջանում նրա դերը նվազեցնելու համար։ Այսինքն, իր տված «հանձնարարությունը» կատարելու համար։ Եվ ամեն անգամ պարգևատրվելուց հետո ազարբայջանական բարբարոսները թիրախավորում են Արցախը, բնականաբար, նաև՝ Հայաստանը և այնտեղ ապրող հայությանը ։

Իսկ Հայաստանի ներկա իշխանությունը, որ Արցախի անվտանգության և պաշտպանության երաշխավորը լինելուց կամավոր հրաժարվել է՝ իր ամլությամբ, անզորությամբ և կամակատարությամբ ուղղակի գտածո է նրանց համար։ Մի կողմից՝ հին ու բոլշևիկյան թուրքերի, մյուս կողմից՝ սրանց արևմտյան հովանավորների համար։

Բնական հարց է առաջանում՝ իսկ ու՞ր մնաց արևմտաեվրոպական ժողովրդավարությունը, մարդու իրավունքների և ազգի իրավունքների, բնիկ ժողովուրդների իրավունքների պաշտպանությունն ու մնացած հարցերը։ Այդ թվում նաև՝ հայկական հուշարձանների հանդեպ իրականացվող մշակութային եղեռնը, հազարամյակների պատմությունն ուսին՝ նոր ժամանակներում ստեղծարար նոր կյանքով ապրող հայ էթնոսի մշակութային ժառանգության հանդեպ տոտալ ոտնձգությունները։

Ի դեպ, հենց այս համատեքստում պետք է դիտարկել նաև Սևծովյան երկրների համաժողովում Ազարբայջանի քվեարկությունը՝ Ռուսաստանի դեմ, երբ ի հեճուկս ՌԴ-ի՝ ազարբայջանը համաձայն էր և կողմ էր քվեարկել, որ Ռուսաստանն ագրեսոր պետություն է։

Արևմուտք-Արևելք, Հյուսիս-Հարավ խաչմերուկին գտնվող Հայկական աշխարհը՝ Արցախն ու Հայաստանը, բնականաբար, կարող էին այսօրվա վիճակում չհայտնվել։ Կարող էին, եթե ունենային լրջմիտ և հայանպաստ ղեկավար, հմուտ բանակցող, այլ ոչ թե՝ օտար շահերի սպասարկու-կամակատար՝ իր նույնքան ստրկամիտ նազիր-վեզիրով հանդերձ։

Աղբյուր` Փաստինֆո