Փաստ ինֆո

Հայաստանի կառավարությունը և Կարմիր խաչը չեն շտապում արձագանքել 44-օրյա պատերազմից հետո գերեվարված լիբանանահայ Վիգեն Էուլջեքյանի առողջական ծանր վիճակի և նրա նկատմամբ ադրբեջանական ծանր խոշտանգումների վերաբերյալ ահազանգերին:

Վիգեն Էուլջեքյանը գերեվարվել էր 2020 թվականի նոյեմբերտ 9-ի եռակողմ հայտարարությունից ժամեր անց, երբ մեկ այլ լիբանանահայի՝ Մարալ Նաջարյանին՝ Բերձորից մեքենայով ուղեկցել էր Շուշի՝ անձնական իրերը վերցնելու: Մարալը գերության մեջ չորս ամիս անցկացրեց և Լիբանանաի կառավարության ջանքերով վերադարձվեց Լիբանան։ Իսկ Վիգեն Էուլջեքյանին Բաքվի դատարանը դատապարտեց 20 տարվա ազատազրկման։

Երեկ «Ազատության» -ը հաղորդել էր, որ Վիգենի մայրը տագնապած է, ասում է՝ նրա կյանքին վտանգ է սպառնում, հիվանդ է։

Վիգենի կինը՝ Լինդա Էուլջեքյանը պատմել է, որ արաբախոս է, բայց ամուսնու հետ պետք է այդ լեզվով չխոսի. սա նույնպես Բաքվի բանտապահների պահանջն է. - «Վիգենը ամիսը մեկ անգամ զանգահարում է՝ 50 վայրկյանով։ Վերջին հեռախոսազրույցի ժամանակ, ցանկանում էր արաբերեն խոսել և ինչ որ բան փոխանցել, իրեն արգելում էին։ Այդ ժամանակ գոռոցներ լսեցի... Վիգենը ասաց՝ արդեն մեռել եմ, է՞լ ինչ եք ուզում անել ինձ»։

«Փաստինֆո»-ն կապ հաստատեց Կարմիր Խաչի հայաստանյան գրասենյակի մամուլի պատասխանատու Զառա Ամատունու հետ՝ պարզելու արդյո՞ք տեսակցել են Վիգեն Էուլջեքյանին և ի՞նչ տեղեկություններ ունեն նրա առողջական վիճակի մասին եւ ինչ քայլեր են ձեռնարկվում գերիների նկատմամբ խոշտանգումներ դեպքում՝ դրանք կանխարգելելու կամ պատասխանատվության ենթարկելու միջոցներ ձեռնարկելու համար։
Մեր հարցին ի պատասխան՝ վերջինս ասաց, որ Կարմիր Խաչն իրավասու չէ կոնկրետ անձի վերաբերյալ տեղեկություններ տրամադրել.

«Մենք տեսակցում ենք բոլորին, որոնց գերության փաստը հաստատված է Ադրբեջանի իշխանությունների կողմից, սակայն չեմ կարող մանրամասնել մասնավոր դեպքերը: Իհարկե, ընտանիքը ազատ է հրապարակել որևէ տվյալներ, որոնք իրենք ստանում են, կամ հեռախոսազրույցից մանրամասներ հայտնել, սա իրենց իրավունքն է, սակայն ԿԽՄԿ-ն իրավասու չէ կոնկրետ անձին վերաբերող տվյալները քննարկել : Առհասարակ, միջազգային մասնագիտական իրավունքով հաստատված է, որ պետք է հնարավորինս այդ անձին պաշտպանել հանրային ամբոխի հետաքրքրությունից »,-ասաց Ամատունին:

«Փաստինֆո»-ն թեմայի վերաբերյալ զրուցել է նաեւ Անվտանգություն և ժողովրդավարություն» ՀԿ նախագահ, ԱԺ նախկին պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանի հետ, որը պարբերաբար կապի մեջ է Վիգեն Էուլջեքյանի ընտանիքի հետ:

Վերջինս մեզ հետ զրույցում նույնպես նշեց, որ Վիգեն Էուլջեքյանի վիճակը ծայրահեղ ծանր է, մի քանի անգամ բանտից տեղափոխվել է հիվանդանոց:

Զոհրաբյանի խոսքով՝ վերջինիս գերությունից ազատելու հարցով զբաղվում է Լիբանանի կառավարությունը և այնտեղի Կարմիր խաչը.

«Եթե չեմ սխալվում Վիգանի դատավճիռը ամենածանրերից մեկն էր, նա մի քանի անգամ Բաքվի բանտում ուղղակի մահվան եզրին է հայտնվել, խոշտանգումները Վիգենի հետ կապված բազմիցս հաստատվել են: Հայաստանի կառավարությունը ոչինչ չի անում, ոչ միայն Վիգենի՝ այլ նաև Բաքվի բանտերում հայտնված մեր մյուս տղաների համար: ».-ասաց նա:

Նաիրա Զոհրաբյանը միևնույն ժամանակ կարծում է, որ Հայաստանի իշխանությունը ոչ թե չի ցանկանում զբաղվել գերիների վերադարձի հարցով, այլ՝ պարզապես լծակ չունի, քանի որ Ադրբեջանի իշխանությունը հրաժարվում է որևէ տեղեկություն տրամարդել այնտեղ պահվող հայ ռազմագերիների մասին:

«Ես չեմ կարծում՝ Փաշինյանը չցանկանա, որ գերիները շուտ վերադարձվեն, դա իր համար PR կոմպոնենտ կլինի, բայց ինչպես տեսնում ենք՝ հատկապես վերջերս ինքը կոշտացրել է իր դիրքորոշումը, մշտապես ամբիոններից խոսում է թե ռազմագերիների թե ՀՀ տարածքների օկուպացիայի մասին, բայց այս ամեն ինչի վրա Ալիևն ուղղակի թքած ունի:

ՄԻԵԴ-ում ՀՀ ներկայացուցիչը փորձում է ինչ-որ բան անել, բայց Եղիշեով հարց չի լուծվելու, սա այլևս քաղաքական հարց է»,-ասում է Զոհրաբյանը:

«Կարմիր խաչը պարբերաբար հնարավորություն է տալիս, որ գերիները վիդեոկապով կարողանան ծնողների հետ շփվել, բայց գերիների ծնողները չեն ցանկանում հանրայնացնել, վախենում են, որ եթե խոսեն իրենց որդիների աննկարագրելի ֆիզիկական և հոգեբանական վիճակի մասին, ապա ուղղակի կոչնչացնեն իրենց որդիներին: Այդ տղաները րոպե առաջ պետք է լինեն ազատության մեջ, նրանց ամեն օր գտնվելը կյանքի համար վտանգ է, սա է իրականությունը »,-ասաց նա:

Նշենք, որ թեև Ադրբեջանը հաստատել է միայն 33 հայ ռազմագերիների փաստը, բայց այս հարցով զբաղվող տարբեր կազմակերպություններ և իրավապաշտպաններ իրենց միջոցներով և ադրբեջանական տելեգրամյան ալիքներում տարածված տեսանյութերից պարզել են, որ բացի Ադրբեջանի կողմից հաստատված գերիներից՝ ունենք ևս մոտ 80 գերիներ, որոնք չեն ընդունվում Ադրբեջանի կողմից:

«Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում Զոհրաբյանն ասաց, որ որ Բաքվի կողմից հաստատված 33-ը գերիները Շիրակի մարզից ՄՈԲ-ի տղաներն են, իսկ մյուսների մասին գերեվարվելուց հետո տեղեկություն չկա.
«Կարմիր խաչը պարբերաբար հնարավորություն է տալիս, որ գերիները վիդեոկապով կարողանան ծնողների հետ շփվել, բայց գերիների ծնողները չեն ցանկանում հանրայնացնել, վախենում են, որ եթե խոսեն իրենց որդիների աննկարագրելի ֆիզիկական և հոգեբանական վիճակի մասին, ապա ուղղակի կոչնչացնեն իրենց որդիներին: Այդ տղաները րոպե առաջ պետք է լինեն ազատության մեջ, նրանց ամեն օր գտնվելը կյանքի համար վտանգ է, սա է իրականությունը »,-ասաց նա:

Աղբյուր` Փաստինֆո